Asociaal?

Vanmorgen belde een goede kennis mij, met het volgende verhaal. Ze heeft een mooi huis in een rustige - althans dat was het tot voor kort - buurt. Bovendien was het huis gekoppeld aan haar bedrijf . In haar spaarzame tijd geniet ze van haar zwembad en haar prachtige mediterrane tuin. Haar buren waren al enige jaren geleden vertrokken naar Duitsland, met als gevolg dat rust en stilte haar buurman was! Maar sinds kort heeft de eigenaar van dit pand het huis verhuurd aan een gezin met een aantal jonge kinderen. Op zich natuurlijk geen probleem. De eerste kennismaking verliep enigszins stroef en een uitspraak van de moeder was; in ons vorig huis kregen we dreigbrieven van de buurt wegens overlast van onze kinderen, hopelijk zal u er geen last van hebben. Een wat ongelukkige uitspraak bij een eerste bezoek.
Maar goed het was winter en iedereen bleef lekker bij de kachel.

Maar zoals elk jaar komt de lente en de zon, wat betekent dat men wil genieten van de zonnestralen die je huid prikkelen en je het gevoel van wintermoeheid doen vergeten.

Zo dus ook nu, zondag en gisteren kon ze haar vrije tijd gebruiken voor de zon en een goed boek. Maar de rust werd onmiddellijk verstoort, door aan een stuk door krijsende kinderen die de hele dag op de aanwezige trampoline hun kunsten vertoonden. Van pure ellende heeft ze maar gekozen om binnen te zitten. Ook maandag hetzelfde laken en pak. Gekrijs, gekrijs!

In alle vriendelijkheid vroeg ze aan de moeder of dit niets iets minder kon., want ze was in haar tuin gesprekken aan het voeren met leveranciers, maar dit werd haar onmogelijk gemaakt wegens het oorverdovende geluid, van niet opgevoede kinderen.

In de loop van de middag kreeg ze een adrenalinestoot en was een vuurbal van woede. Als een verwend klein kind zette ze het op een oorverdovend gekrijs, dat ze ruim 5 minuten heeft volgehouden. Het resultaat was oerstilte en een knallende hoofdpijn van inspanning. Opgelucht, maar toch het gevoel zich uiterst asociaal te hebben gedragen.

'Vindt jij dat ook', vroeg ze aan mij. Ik moest even nadenken, nee, eigenlijk niet. Maar misschien is het beter een gesprek aan te gaan met je buurvouw en haar te wijzen, om de kinderen eventueel voor het huis op het grasveld te laten spelen. Een vorm van communicatie zou in ieder geval op zijn plaats zijn. Ik ben overigens ook allergisch voor krijsende kinderen, dus kan ik wel enig begrip opbrengen voor haar aso-actie .

Was haar onvrede die ze in krijsen uitte asociaal? U mag oordelen!


© Maydana