Translate

21-02-2011

Is er toch meer tussen hemel en aarde?

Is er meer tussen hemel en aarde?


Er zijn van die dagen dat ik aan mezelf ga twijfelen. Is dit toeval of gebeurd dit gewoon? Nu ben ik een nogal nuchter typetje, en door mijn vak niet gauw van de wijs te brengen. Maar één ding heb ik geleerd in mijn aardse bestaan, toeval bestaat niet. Wat er ook gebeurd, er is altijd een reden voor en het antwoord op een bepaalde gebeurtenis, laat ooit lang op zich wachten.

Vanmorgen zat er een bijzondere mail in mijn postbox. Ik kende Femke van onze sociale mediacontacten, en zo nu en dan hadden we oppervlakkig contact. Ná mijn postbox te gelezen, was haar mail als laatste aan de beurt.

“ Hoi Maydana, lang niet gesproken, hoe is het ermee? Gaat het wel goed met je? “

Vreemd mailtje, en vooral verrassend! Wat een interesse ineens! Wellicht zult u denken , mens waar maak je drukte over, maar dit soort van beleefdheidsmails waren onze mailbox nog nooit gepasseerd. Ik antwoord, alles prima!

“Ja, ik heb de afgelopen nacht van je gedroomd en van je dochter”. Heb je eigenlijk wel een dochter?

Verbazing alom aan mijn kant. Dus mail terug en spottend gevraagd, dat zal dan wel een ware nachtmerrie zijn geweest!

“Droom was niet eng of angstig! Het was een verhaal van berusting! Het was goed zo…klinkt dat niet vreemd?”

Nu begon ik me toch serieus ongerust te maken, en wilde het fijne ervan weten.

“Ik wilde je het eigenlijk eerst niet vertellen, maar het was zo bijzonder dat ik het graag met je wilde delen”. Maar ik hoop dat ik je geen pijn doe….

“Je nam afscheid van je dochter, je was moedig en sterk”.

Ik schrok, had ze het over mijn overleden dochtertje? Waarbij ik altijd nog na zoveel jaren, de pijn en onmacht voelde?

“Inderdaad, je dochter was overleden! Vreemd, ik ken dat verhaal helemaal niet van jou. Het was goed met haar, ze had rust gevonden en jij moest het loslaten.”

“Sorry, maar ik vond het zo bijzonder over iemand te dromen, en dan nog wel zo een droom, terwijl we elkaar nauwelijks of niet kennen.” Ik weet niet helemaal de droom meer, maar dit is zo ongeveer, wat ik me kan herinneren.”

Beste lezer, ik ben geen zweverig type, en zij ook niet! Maar toch konden we dit met elkaar delen. Vreemd genoeg gaf het mij een zeer bevredigend gevoel, en zou ik dan eindelijk kunnen berusten? Toeval, of is er meer tussen hemel en aarde?

© Maydana

4 opmerkingen:

  1. Zoals ik zei, als je de tekst aaneen leest is het geen droomduiding meer, maar lijkt het op mindreading.
    Ik ken je verhaal niet over je leven en je dochtertje, maar ergens zul je het er over gehad kunnen hebben.
    Dat het je een gevoel van berusting en acceptatie geeft is echter wel belangrijk.
    Er is zeker meer tussen hemel en aarde, toeval bestaat niet. Dat vroeg je.
    En als laatste de zin van Bram Vermeulen: dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
    Bo.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moedig stukje! Ook ik ben niet zweverig, maar er is wel meer dat we niet kunnen verklaren. Het moet een hele geruststelling zijn. Ik denk niet dat er iets is dat meer onrust veroorzaakt dan een kindje verliezen en niet weten of het dan in ieder geval ergens rust heeft gevonden. Nu weet je dat en dat is mooi! Ik denk aan je!

    BeantwoordenVerwijderen