Translate

27-09-2010

Ik ben het zat!

Boodschappen doen is bepaald niet mijn meest favoriete bezigheid. Eenmaal in de week moet ik eraan geloven, gewapend met algemene tegenzin en een te lang boodschappenlijstje verplaats ik me met een C0-2 vervuiler naar de supermarkt. Spastisch zoek ik naar een parkeerplaats, want blijkbaar gaat de hele stad boodschappen doen, als ik eindelijk besluit om mij te mengen tussen de wortelen, vleeswaren en brood. Op zich een expeditie, althans in mijn ogen. Maar goed, om de rest van de familie niet de hongerdood te laten sterven, blijft mij geen enkele keuze. Als ik de overvolle karretjes zie, denk ik met mijn simpele mind, wat zijn die mensen in vredesnaam van plan, het lijkt wel of ze voor een lange, koude winter inslaan of op overlevingstocht gaan. Zover ik weet zijn de grote supermarkten gewoon open op maandag, en sommige zelfs op zondag.


Parkeergeld

Afgezien van het feit dat ik een bloedhekel heb aan het doen van boodschappen, komt ergernis nummer twee nog eens om de hoek kijken. Als ik me uiteindelijk door alle gangen heb geworsteld, mijn boodschappenlijst afgewerkt en bij een overvolle kassa mijn tijd sta te verdoen, en mijn boodschappen minstens al tweemaal in mijn handen heb gehad, komt ergernis nummer twee om de hoek kijken.

Het betalen van parkeergeld. Elke keer verbaas ik me weer, hoeveel tijd ik blijkbaar nodig had om dat enorme bedrag op de display van de parkeerautomaat te rechtvaardigen. Dan moet ik nog als de donder zorgen om de voedselvoorraad in mijn auto te stouwen, om niet straks voor de slagbomen te staan, die mij dan vriendelijk, maar dringend verzoekt een geldige parkeerkaart te kopen. Blijkbaar heb ik weer staan tutten en is de tijd om naar buiten te rijden voorbij.

Oké, zo een stommiteit gebeurt je natuurlijk maar één keer, tegenwoordig gooi ik al eerste mijn boodschappen in de vervuiler en ga dan op mijn gemak naar de betaalautomaat. Ik zal ze leren!
Waarom moet ik eigenlijk als consument betalen om bij een grootgrutter mijn auto te parkeren?

Waarom schijnen gemeenten mij als burger een extra rib uit mijn lijf te willen snijden door het parkeergeld zo hoog te maken, dat iedere zin om naar de stad te gaan, me bij het binnenrijden van de parkeergarage al tegen staat.

Waar is de buurtwinkel van vroeger? De groenteman op de hoek, de Warme Bakker twee straten verder, en de slager waar ik op de fiets naar toe kon? Weg, opgeslokt door de grote supermarkten waar ik als consument verplicht ben mijn voedselvoorraad te kopen. Want de kleine zelfstandige is opgeslokt, met zijn keur van goede waren en klantvriendelijkheid.
Even een vriendelijk woord, gewoon omdat ze je goed kenden. Maar ook omdat je in de allerergste omstandigheden je auto gewoon kwijt kon, zonder duur parkeergeld.


Winkelcentra

Winkelcentra in diverse wijken bloeien op. Waarom? Omdat je de auto kwijt kunt zonder dat almachtige parkeergeld, omdat het kleinschalig is en hier en daar nog een vriendelijk woord komt uit de mond van een winkelbediende. De stad loopt leeg, parkeergarages eveneens, ik ben het zat en velen met mij, om de gemeente te blijven spekken. Laten we voorstanders worden van de terugkeer van onze buurtwinkels, of dicht bijzijnde winkelcentra. Want twee euro vijftig voor een uurtje parkeren is wat erg veel, en daar drink ik liever een espresso voor.



© Maydana

Geen opmerkingen:

Een reactie posten