Ode aan een speciale vrouw, mijn moeder!
Terug naar de kust
Daar waar duinen glooien
Waar zand voeten verwarmen
Het geruis van water oren strelen
Gras zich zachtjes wiegt in de wind
Waar schelpen kostbaarheden zijn
Daar was je thuis!
©Maydana
Zondagmorgen, vroeg en alleen, besloot je met één zucht dat het genoeg was geweest. Je sloot je ogen voor eeuwig, op jouw manier en in vrede. Een moment dat jij zelf had gekozen. Je besluit stond vast, je wilde inslapen in het van de duisternis, alleen! Je intense behoefte je naasten en vrienden niet te belasten. Zo was jij, lieve Mam! Altijd rekening houdend met anderen. Je vriendelijke karakter, onuitputtelijke humor, deed ieders hart smelten. En mensen hielden van je! En in je goede dagen bruiste je van leven, en wilde niets liever dan honderd worden.
Je was een zonnekind, zondagskind en genot van elke minuut die het leven je te bieden had. Inmiddels was je overgrootmoeder geworden van een prachtig achterkleinkind. Daar genoot je van, en toen je werd opgenomen in het ziekenhuis, was je wens de foto’s van je achterkleinkind op het prikbord. Ook je dochter had haar plaats gevonden.
Samen hebben we prachtige jaren beleefd in België. Je genoot zo van de paarden, de tuin en vooral de intense rust. Uren kon je genieten, kijkend en dromend. Want je was een dromer!
Toen je in 1999 bij ons kwam wonen, wenste je het millennium mee te mogen maken. Samen hebben we zes lange jaren lief en leed gedeeld en je leefde het leven in dankbaarheid en optimisme.
Ons besluit terug te keren naar Nederland, was ondanks je hoge leeftijd voor geen bezwaar. We vertrokken, je was tevreden en voldaan en het was goed zo!
We vertrokken naar het Oosten van het land, je voelde je opnieuw gelukkig. Halverwege dit jaar begon je lichaam te protesteren, teveel kwaaltjes en zei je zacht ; “Ik word oud! “
Zachtjes gaf je wel eens aan dat het genoeg was geweest. En je wensen om nog een keer naar je ouderlijke huis te gaan en naar de kust, kon ik jammer genoeg niet meer in vervulling laten gaan. Je gezondheid liet dat niet meer toe.
Eén wens laat ik nog in vervulling gaan. Terug naar de kust!
Vandaag nemen familie en vrienden afscheid van je, dicht bij de zee, de duinen en het ruisende water. Waar je hart lag en je thuis!
Waar je grote liefde, jaren geleden zijn laatste rustplaats vond, daar wilde je naar toe. Samen met hem ineen gesmolten in het eindeloze universum.
Lieve Mam, aanvaard deze reis naar al de dierbaren die ons al hebben verlaten en sluit ze in je armen.
Wij zullen je moeten loslaten en daar is heel veel liefde voor nodig. Proberen de leegte die je achterlaat, op te vullen. Maar vooral onze herinneringen koesteren.
Laat je meedragen door de wind, luister naar het geruis van de zee, als wij je zullen begeleiden op een geplaveide weg van liefde en genegenheid.
Lieve allemaal, bedankt dat jullie vandaag aanwezig wilden zijn om in alle eenvoud afscheid te nemen van een heel bijzondere, markante, kleine frêle vrouw.
Dank aan mijn dierbare vriend Thijs van Leer, die dit afscheid met zijn prachtige muziek een extra dimensie heeft gegeven.
It’s time to say goodby, een goede reis lieve Mam en laat je dragen door de wind.
© Maydana November 2009
Terug naar de kust
Daar waar duinen glooien
Waar zand voeten verwarmen
Het geruis van water oren strelen
Gras zich zachtjes wiegt in de wind
Waar schelpen kostbaarheden zijn
Daar was je thuis!
©Maydana
Zondagmorgen, vroeg en alleen, besloot je met één zucht dat het genoeg was geweest. Je sloot je ogen voor eeuwig, op jouw manier en in vrede. Een moment dat jij zelf had gekozen. Je besluit stond vast, je wilde inslapen in het van de duisternis, alleen! Je intense behoefte je naasten en vrienden niet te belasten. Zo was jij, lieve Mam! Altijd rekening houdend met anderen. Je vriendelijke karakter, onuitputtelijke humor, deed ieders hart smelten. En mensen hielden van je! En in je goede dagen bruiste je van leven, en wilde niets liever dan honderd worden.
Je was een zonnekind, zondagskind en genot van elke minuut die het leven je te bieden had. Inmiddels was je overgrootmoeder geworden van een prachtig achterkleinkind. Daar genoot je van, en toen je werd opgenomen in het ziekenhuis, was je wens de foto’s van je achterkleinkind op het prikbord. Ook je dochter had haar plaats gevonden.
Samen hebben we prachtige jaren beleefd in België. Je genoot zo van de paarden, de tuin en vooral de intense rust. Uren kon je genieten, kijkend en dromend. Want je was een dromer!
Toen je in 1999 bij ons kwam wonen, wenste je het millennium mee te mogen maken. Samen hebben we zes lange jaren lief en leed gedeeld en je leefde het leven in dankbaarheid en optimisme.
Ons besluit terug te keren naar Nederland, was ondanks je hoge leeftijd voor geen bezwaar. We vertrokken, je was tevreden en voldaan en het was goed zo!
We vertrokken naar het Oosten van het land, je voelde je opnieuw gelukkig. Halverwege dit jaar begon je lichaam te protesteren, teveel kwaaltjes en zei je zacht ; “Ik word oud! “
Zachtjes gaf je wel eens aan dat het genoeg was geweest. En je wensen om nog een keer naar je ouderlijke huis te gaan en naar de kust, kon ik jammer genoeg niet meer in vervulling laten gaan. Je gezondheid liet dat niet meer toe.
Eén wens laat ik nog in vervulling gaan. Terug naar de kust!
Vandaag nemen familie en vrienden afscheid van je, dicht bij de zee, de duinen en het ruisende water. Waar je hart lag en je thuis!
Waar je grote liefde, jaren geleden zijn laatste rustplaats vond, daar wilde je naar toe. Samen met hem ineen gesmolten in het eindeloze universum.
Lieve Mam, aanvaard deze reis naar al de dierbaren die ons al hebben verlaten en sluit ze in je armen.
Wij zullen je moeten loslaten en daar is heel veel liefde voor nodig. Proberen de leegte die je achterlaat, op te vullen. Maar vooral onze herinneringen koesteren.
Laat je meedragen door de wind, luister naar het geruis van de zee, als wij je zullen begeleiden op een geplaveide weg van liefde en genegenheid.
Lieve allemaal, bedankt dat jullie vandaag aanwezig wilden zijn om in alle eenvoud afscheid te nemen van een heel bijzondere, markante, kleine frêle vrouw.
Dank aan mijn dierbare vriend Thijs van Leer, die dit afscheid met zijn prachtige muziek een extra dimensie heeft gegeven.
It’s time to say goodby, een goede reis lieve Mam en laat je dragen door de wind.
© Maydana November 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten