Column Afluisterpraktijken

Drie jaar geleden heb ik deze column geschreven, was mijn tijd dus ver vooruit, vanmorgen op Radio 1 een heuse Professor, die uitleg gaf over onze privacy. Veel leesplezier uit de oude doos!



Tappen betekent in het politiejargon ‘ afluisteren’ van gesprekken. Naar het schijnt is er geen enkel land ter wereld waar zoveel ‘getapt’ wordt als in ons landje. In één maand worden in Nederland meer gesprekken afgeluisterd dan in Amerika. Maar behalve telefoongesprekken worden ook hevig computers getapt. Duidelijkheid alom, uw e-mailtje naar uw dochter of zoon of uw liefdesverklaring aan uw minnaar per e-mail zal over het beeldscherm rennen van onbekenden. Nederlandse providers hebben sinds 1998 de wettelijke verplichting om computers te tappen als opsporingsdiensten hierom vragen. Waarom,zult u zich afvragen, gewoon pure dictactuur! Polderdictactuur noemen ik dat. Zij vroeten in mijn e-mails, luisteren naar mijn intieme gesprekken, achteroverleunend in een bureaustoel met het zwarte gif, te gniffelen van al die niet voor hun oren bestemde informatie. Na deze wetenschap heb ik altijd de neiging, als ik ga bellen om als eerste te roepen, ‘ Hallo medeluisteraar, goed opletten wat ik nu allemaal zeg, - minnaar ik heb zin om met je te vrijen, zullen we meteen iets afspreken -, waarna ik dan beleefd roep ‘ Goedemorgen spreek ik met de Belastingsdienst?’

Want niemand maakt mij wijs dat 300.000 aanvragen om computers te tappen, alleen maar betrekking hebben op criminelen, met andere woorden er wordt massaal getapt in Nederland, terecht en onterecht, waarbij ik misschien ook wel op hun afluisterlijstje sta.

Er worden zelfs gesprekken getapt tussen verdachten en hun advocaten, hetgeen ten strengste verboden is. Maar wie van ons doet iets aan dergelijk ongeoorloofde praktijken. Tenslotte kom je er pas achter, als het tegen je gebruikt wordt.

Maar val je onder de categorie ‘bedreigden of telefoonterreur’ en neem je gesprekken op, zal de rechtbank u mededelen dat een dergelijk bewijs niet geldig is omdat het zonder toestemming is verkregen. Ik zit me vertwijfeld af te vragen, wat het verschil is.

Jaren geleden ging de politie nog anders te werk, er werd uitsluitend afgeluisterd indien er een misdrijf in het spel bleek te zijn, tegenwoordig lijkt men preventief te tappen. Zo blijft er werk aan de winkel voor de vele ‘ blauwmutsen’ die zonder schietvergunning achter de computer moeten plaatsnemen en zij het predikaat “veredelde padvinders’ verdienen.

Afluisteren gebeurd dus op zeer grote schaal zonder dat er van enige controle sprake is en verantwoording wordt afgelegd. In vele gevallen is het totaal onduidelijk of de tap wel rechtmatig is en of justitie weer eens niet buiten haar boekje is gegaan, hetgeen met de regelmaat van de klok gebeurd. Afluisteren of tappen is derhalve ook behoorlijk in opspraak, maar hoe het dan wel moet en zeker juridisch gezien, is geen sprake.

Ze doen maar wat, en brengen hiermee onze privacy behoorlijk in het geding.
De vraag doet zich voor waarom juist in Nederland zo massaal wordt getapt. Neigen wij allemaal tot crimineel gedrag? Nee, maar als er dan zoveel wordt afgeluisterd, waarom zijn de oplossingspercentages van misdrijven dan zo laag en leiden de 100.000 ‘tappen’ niet tot meer veroordelingen?

Misschien weet de firma ‘TAP’ antwoord op mijn vraag.

© Maydana