Een pondje geluk!

U kent ze vast allemaal, en we maken trouw gebruik van onze sociale netwerken in deze digitale tijd. The place to by, waar mensen elkaar ontmoeten, die je anders nooit zou hebben leren kennen. Aardige mensen, soms vervelende, maar het is altijd een keuze die je zelf maakt. Mooie woorden, maar ook kritiek, leuke tweets, het altijd aanwezige “goedemorgen”, de lieve wensen voor een fijne dag. Belangstelling als het even iets minder met je gaat, en je voorzichtig in honderdveertig tekens probeert narigheid te melden. Uiteraard alleen voor de jouw belangrijke contacten, soms openbaar, soms in een DM ( lees directmail).

Soms krijg een je een pondje geluk van je volgers, medeleven, leuke tips, en interessante discussies. Maar ook meningsverschillen. En ook dat moet kunnen! Niet iedereen heeft eenzelfde mening, niet iedereen reageert normaal op anderen. Maar ook dat hoort bij een sociaal netwerk. Toen ik aan Twitter begon was het zoeken! In het begin waren er vele volgers, waar na een bepaalde tijd de nodige afvielen. Ook waren er volgers die het nodig vonden je tot de grond af te breken, maar ook hier had Twitter iets op gevonden, blokken!

Na bijna een jaar was mijn volgers aantal gegroeid, van heel bijzondere tweeps, maar ook tweeps waar je af en toe eens contact onderhield. Altijd even boeiend!

Ook heeft Twitter geleid tot bijzondere dingen. Mensen, niet virtueel, maar in het echt ontmoeten. Tot de conclusie komend dat deze heel bijzonder zijn en de uren welke je met ze hebt doorgebracht een deel van dat pondje geluk zijn. De actie mijnerzijds – schrijf eens met de hand een ouderwets kaartje – hebben mij veel leuke, lieve en ontroerende woorden gebracht. Ook daar zal ik geen verandering in brengen, zij zullen elke maand nog een kaartje van me krijgen, met of zonder verhaal uit de Wereld van Duizend en één Nacht.

Vanmorgen heb ik besloten mij terug te trekken van Twitter, jammer voor de velen die me dierbaar zijn, die me hebben laten lachen, laten huilen, maar me altijd met respect hebben behandeld. Ik wil mijn droom, de laatste, mijn boek afmaken! Misschien is dat de rest van het pondje geluk die mijn ziel zal zuiveren van wanhoop en verdriet.

Het leven heeft een ‘aanslag’ gepleegd, het litteken is groot, maar zal wellicht vergroeien tot een hemelse wond.
Dag lieve vrienden van Twitter, dank voor jullie lieve woorden, ná mijn bericht van hedenmorgen. Misschien kom ik nog terug, want eigenlijk kan ik jullie niet missen, maar de tijd zal het leren!

© Maydana