Afgelopen week is er naar aanleiding van een uitzending van Nova, weer een hevige discussie opgelaaid over euthanasie. Deze keer niet over mensen die in de laatste fase van hun leven waren en als terminaal patiënt, wachtend op de dood en misschien rechthebbende op een waardig afscheid. Nee, deze keer werd in een verzorgingshuis aan gezonde hoogbejaarden gevraagd, of zij genegen waren eventueel op vrijwillige basis, om verschillende redenen, aan hun leven een einde te willen maken. Het betrof de leeftijdsgroep vanaf tachtig tot vijfennegentig jaar. Ouderen die nog in redelijke gezondheid hun eigen dingen konden doen,weinig of geen dementie vertoonden, maar duidelijk een mening hadden over hun ouder worden en de minimale verzorging en aandacht moesten missen.
Met enige verbazing luisterde ik naar hun antwoorden. Welgeteld, waren van de ondervraagden twee dames, die het nut van het leven nog wel zagen en graag nog een tijdje verder wilden. De meeste echter waren van mening dat euthanasie een goede oplossing was, ze waren klaar met het leven, het was goed geweest en voordat ziektes en dementie zouden toeslaan, was een vrijwillige euthanasie van harte welkom. Gewoon zelf kunnen beslissen, wanneer de tijd gekomen was om de uitstap naar de eeuwigheid te maken. Geen belasting voor achterblijvers, regie in handen houden zolang je verstand het nog toelaat. Niemand te moeten belasten met moeilijke beslissingen, waar de achterblijver/beslisser misschien later last van zou krijgen.
Natuurlijk waren er weer de nodige reactie; dat men niet het recht had te beslissen over zijn leven, dankbaar moest zijn te mogen leven. Nu vraag ik me af waarom men niet eigenhandig mag beslissen om uit de tijd te gaan. Tenslotte heb je als mens niet gekozen voor het leven, mag je dan kiezen voor de dood?
© Maydana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten