Gisteren zat ik met een collega te lunchen. Hij was druk doende de krant door te worstelen en deelde mij mede dat hij nog even de rouwadvertentie's moest lezen. Ik verbaasde mij zeer gezien zijn leeftijd en vroeg in alle onschuld wat dergelijke advertenties voor hem betekenden. Eigenlijk niet veel, zei hij, maar tegenwoordig worden in dit soort van mededelingen allerlei onthullingen gedaan, aangaande de oorzaak van iemands dood. Dus je bent gewoon nieuwsgierig, vroeg ik hem. Hij keek me veelbetekenend aan en zei tenslotte, ja! Vreemd genoeg kijk ik zelden of nooit naar rouwadvertentie's. Misschien een vorm van struisvogelpolitiek met in mijn achterhoofd het waanidee: ik heb nog even voor ik 85 word. Niets is minder waar en dat weet ik zelf maar al te goed.
Ondertussen al redelijk 'belegen' en misschien een snellere verloop van mijn houdbaarheidsdatum. Ouders sterven voor de kinderen, maar soms heeft het noodlot een ander idee. Mijn dochter overleed op de leeftijd van nauwelijks een jaar, kort na haar verjaardag, zomaar! Een gezond kind ligt ineens dood in haar wiegje, wiegendood. Verbijsterd onderga je je lot! Boosheid en onmacht geven je een verlamd gevoel. Hoe kan je hiermee omgaan! Deel je jouw verdriet met je echtgenoot, of beleef je ieder je eigen emoties en gevoelens. Ik heb er tien jaar nooit over gesproken en beschouwde haar dood als een afschuwelijke nachtmerrie. Geen tijd nemend voor verdriet of rouw. Daarna overlijd je echtgenoot aan een hartstilstand op jonge leeftijd. Je leven verandert in een totale puinhoop en je woede neemt de overhand. Waar bleef God met zijn eeuwige liefde? Ik denk dat hij mij veel heeft uit te leggen als ik straks het huidige met het eeuwige zal verwisselen. Dus rouwadvertentie's zijn aan mij niet besteed, het blijft een Circle of Life!
© maydana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten