Service, weet u wat dat is?

Mijn mobiel bleef stil, dagenlang!. Vreemd, want dat ellendige ding had de gewoonte om op de meest onmogelijke tijden mijn rust te verstoren. Blijkbaar was ik niet meer populair en had telefoonstilte zijn intrede gedaan. Toch vreemd, en ik vroeg mijn collega even de moeite te nemen mij te bellen. Hij keek mij uiterst vreemd aan, en riep is het weer zover, controlfreak. Wees blij dat dat ding niet over gaat, lekker rustig!

Ik probeerde nog uit te leggen dat dit niet normaal was, maar hij wuifde mijn argumentatie weg. Oké, ik bel wel, freakje.
Ik keek gespannen naar mijn mobiel en het bleef akelig rustig, zelfs doodstil. Nou, opperde mijn collega, die is dus gaan hemelen, tijd voor een nieuwe.

’s Middags spoedde ik mij naar een van onze grootste Mediaconcerns en zocht met veel elan naar een nieuwe rustverstoorder. Keuze genoeg, de verkoper wilde me nog een nieuw abonnement verkopen en was hevig teleurgesteld dat ik daar geen interesse voor had. U krijgt een prachtig en van alle gemakken voorziene nieuwe telefoon, riep hij wanhopig.

Beste man, zei ik lichtelijk geïrriteerd ik heb een abonnement, ik wil gewoon een nieuwe telefoon. Let wel telefoon, waar je mee kunt bellen en gebeld worden en verder niet al teveel poespas. Want dat kost me dagen om beschrijving door te lezen en daar heb ik toevallig geen zin in. Toch viel ik voor een mooi design toestel, want het oog wil tenslotte ook wat.

Mijn besluit stond vast, dit toestel moest het worden. De simkaart plaatsen en hup de rust kon weer worden verstoord. Tot mijn verbazing zag ik dat er meer dan 35 oproepen waren geweest tijdens dat mijn oude toestel de geest had gegeven.
Enigszins opgelucht verliet ik het Mediaconcern. Even tijd nemen om wat te spelen en mijn onbeantwoorde oproepen door te nemen.

Een week verder werd het weer akelig stil en mijn nieuwe mobiel had blijkbaar vakantie genomen. Na controle bleek hij het dus te hebben opgegeven. Uiteraard was de weg naar de winkel aangezegd en de afdeling service vertelde me na uitvoerig onderzoek dat het door mij aangeschafte toestel tot enige mankementen vertoonde en het moest worden opgestuurd naar de fabrikant. ‘Hebt u een leentoestel voor mij ‘, vroeg ik in mijn onschuld. ‘Nee’, daar doen we niet aan.
Dus was het gevolg dat ik zonder mobiel de deur uitliep en bedacht dat ik thuis nog een antieke mobiel had en deze misschien nog te gebruiken was. Zo gezegd, zo gedaan.

Drie weken later werd ik gebeld dat mijn nieuwe toestel weer was gearriveerd. Na het gebruik van enkele dagen, gaf het weer de geest en  volgde ik opnieuw dezelfde procedure.

Opnieuw moest mijn antieke mobiel dienst doen en weer duurde het ruim drie weken dat ik van mijn nieuwe aankoop gebruik kon maken. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat dit weer een ‘Maandagstoestel ‘was en ik de hoofdprijs had gekocht.

Uiteindelijk kreeg ik mijn nieuwe aankoop  terug, maar het bleef haperen en vele wegen leiden blijkbaar naar dit mediaconcern, maar ik had er genoeg van. Vanaf nu had ik me strikt voorgenomen naar een belwinkel te gaan, zocht een nieuw toestel uit en tot op heden heb ik geen enkel probleem ondervonden. Het design prul heb ik in de doos gestopt en laten verdwijnen in de kast. Om er nooit meer naar om te kijken, maar vooral te denken aan de prachtige en weloverwogen service die grote bedrijven bieden aan hun klanten.

Geef mij maar de buurtwinkels, daar waar je nog als klant wordt behandeld en services nog hoog in het vaandel staat.

© Maydana