Zo wil ik ik het!

Vanavond rinkelde mijn mobiel en werd ik gestoord in mijn avondrust, na een dag van noeste arbeid. Anoniem vermeldde de display! Ik had me al verschillende malen voorgenomen dit soort van oproepen niet meer op te nemen daar je ongeveer debiel wordt gebeld door allerlei mensen die je van alles willen verkopen, zoals groene stroom, groen hout, zelfs halve bossen,ongevraagde makelaarsadviezen, beleggingen, wijnverkopers.Ondanks het "Bel me niet register" proberen ze onvermoeid me uit mijn evenwicht te brengen en op zijn minst mijn avondrust te verstoren.

Maar toch was mijn nieuwsgierigheid gewekt. 'Goedenavond, u spreekt met de Dela'. Dela, Dela, o, ja mijn uitvaartverzekering. Shit, niet echt een onderwerp om vrolijk van te worden. Oké, dood hoort bij het leven, dus vooruit maar! Een wat zweverige stem vroeg mij of ik me wel realiseerde dat mijn maandelijkse premie voor het geval dat ik het loodje zou leggen niet voldoende was en mijn achterblijvers zouden moeten bijbetalen. Toen ik deze polis honderd jaar geleden had afgesloten ging ik er toch van uit dat Dela de hele ratteplan zou regelen. Volgens een snelle rekensom had ik naar mijn idee voor deze calamiteit al een uiterts comfortabele, laat staan zeer luxe teraardebestelling, betaald.

'Ja, dat was ook wel zo, zei de man, maar de dood was tegenwoordig een soort van hype,en de wensen zeer uitzonderlijk. De premie die je betaalde dekte geen van deze wensen. Zo,dacht ik gniffelend,de weg naar de eeuwige jachtvelden heeft ook al van de euro geproefd. 'Vindt u het vervelend om hierover te praten',vroeg de man,zo een leuk onderwerp is nou ook weer niet. 'Nee hoor',riep ik in al mijn gespeelde enthousiasme, tenslotte wil ik tot het laatste de regie in handen houden.En schuchtere lach was hoorbaar. 'Dus vraagt u maar', zie ik.

Wilt u begraven worden of gecremeerd! Geen van beiden,gevriesdroogd! Even was het stil aan de andere kant van de lijn.Dat moet ik even vragen. Doet u maar! Stilte met een decent muziekje.Mevrouw dat kan wel, maar alleen in Denemarken of Amerika, de kosten hiervan bedragen overigens 50.000 euro. Wat een bedrag om je koud op te bergen! Voor dat bedrag kun je als extra beleggen grijsaard nog een aardige vakantie houden en als je erg sociaal bent nog iets bewaren voor je erfgenamen. Nu heb ik een hekel aan een brandstapel, maar ook aan de koude grond, maar deze 'hoofdprijs' is wel er erg hoog, dus wilde ik daar nog even over nadenken.

Nee het moest anders, riep ik; We maken er een feestje van met champagne en kaviaar, veel muziek, lach en dans! 'Oké,' riep de Delaman,dat is zeven eurovijftig extra per maand. Nog een bijdrage voor een mooie kist? Voor kist? Geen sprake van, gewoon waaibomenhout. Bidprentjes, nee, zonde van het papier, kost teveel aan waardevolle bomen. Nazorg voor familieleden? Nee, die zijn allang blij dat ze van me af zijn.

Wel wil ik extra tijd in het uitvaartcentrum, want er valt heel wat te zeggen als ik het heden met het eeuwige verwissel. Dat wordt dringen voor de sprekers. Wilt u nog een extra verzekering voor bloemen op uw kist? 'Geen sprake van',riep ik, voor de bloemen zorgen de nog bestaande vrienden en kennissen maar, en graag veel en vooral
grote bossen.

Wel één vorstelijke lijkwagen, twee volgwagens voor de oudjes en de rest gaat maar op de fiets. Vijenzeventig kaarten, is meer dan genoeg. De overige 2000 krijgen een e-mail of sms'je. De man aan de andere kant van de lijn was jijzig stil.. 'Bent u er nog',vroeg ik. Jazeker mevrouw, maar ik moet even bijkomen van dit gesprek, het is anders dan normaal en daar moet ik wel even aan wennen. 'Geeft niet hoor', tenslotte moet ik ook wennen aan het feit dat u mij lastig valt op mijn vrije avond met een onderwerp dat mij de rest van de avond tot nadenken dwingt.

Dank u wel voor uw tijd, zei de Delaman.Graag gedaan,want tenslotte is de dood de enige zekerheid die je hebt.


© Maydana