Olijfboom en schatbewaarder

Foto Maydana copyright

Olijfboom en schatbewaarder…

Denken we wel na over de namen die we een nieuwe wereldburger geven? Doen we mee aan één modetrend, of hebben a.s. moeders het gevoel welke naam past bij mijn nieuwe kindje? Wie zal het zeggen! Vroeger werden baby’s vernoemd naar oma’s en opa’s, of daarvan broers en zussen en in het ergste geval tantes en ooms. Aanstaande ouders hadden niet veel mogelijkheden, gezien het traditie was, die niemand graag wilde doorbreken, om vooral rust te bewaren in de familie. Overigens was het toen nog wel uitkijken wat je deed, want sloeg je iemand over, was daar een kleine oorlog die dreigde uit te breken.


Gelukkig is dat allang achterhaald en kunnen ouders zich negen maanden buigen over tientallen babyboeken met namen, uiteraard Internet hanteren, om een juiste keuze te maken. Maar sommige ouders slaan de plank geheel mis in hun keuze en soms heb ik het idee dat de ambtenaar op het stadhuis bij aangifte in een soort van winterslaap is gevallen. Kon je in vroegere tijden echt niet aankomen met een buitenissige naam, tegenwoordig schijnt alles te kunnen, vooral te mogen en worden goedgekeurd. Namen zoals; Bikkel, Storm, Vlinder zijn nog de minst vreemde voornamen. Vanmorgen hoorde ik iemand zeggen, dat de pas geboren spruit de naam Zwerver had gekregen. Omdat ik nogal visueel ben ingesteld, zag ik die ‘zwerverellende ‘al voor me. Afgezien van het feit dat kind op latere leeftijd de nodige frustraties zal oplopen, als men roept; ‘Hé Zwerver ga je mee spelen’.

Stel je voor, je woont in de grote stad, bijvoorbeeld Amsterdam, en in het Vondelpark, is je spruit verdwenen. Roep je; ‘Zwerver ‘, staat er voor dat je het weet een horde van tachtig man voor je neus, die allemaal mee naar huis willen. Tot zover de rare keuzes van a.s. ouders die hun kind van de meest buitenissige namen voorzien.

Toen mijn dochter werd geboren, had ik wel degelijk nagedacht - andere tijd andere gewoonten, over een meisje – en jongensnaam , waarbij ik naderhand hopelijk geen verwijten zou krijgen wat betreft mijn keuze. Gezien mijn roots koos ik voor een Arabische – en Franse naam, met de betekenis van ‘Hoop en geboren bij Pasen’ hetgeen ook nog eens uitkwam, daar mijn dochter destijds het nodig vond zich met zeven maanden te melden, met het is genoeg geweest, ik wil eruit. Laat dat toen met Pasen gebeuren! Toeval of gewoon wetenschap?

Oké, het waren voor die tijd misschien niet de meest gangbare namen, maar in mijn gedachten erg mooi en dat vind mijn dochter ook steeds tot op de dag van heden.

Maar kleine meisjes worden groot. En dan komt de dag, dat zij zelf moeder wordt. Op 23 juni 2010 werden we allemaal verblijdt met de geboorte van een wolk van één baby, met de prachtige namen Olivier Casper. Ze had erover nagedacht! Olivier betekent Olijfboom, wat in de cultuur van ouders en voorouders een belangrijke boom is, die ons alleen maar geluk brengt, Casper een Perzische naam, en betekent ‘Schatbewaarder ‘. Bewaard hij de schat, onze schat, mijn dochtertje en haar zusje die lang geleden op jonge leeftijd is gestorven? Want Olivier Casper is haar evenbeeld! Was zij die zo jong gestorven is nog, destijds misschien niet klaar voor deze wereld?

Wellicht is haar zwerversbestaan in het oneindige nu dan eindelijk definitief geworden. Wie zal het zeggen?

© Maydana