Translate

15-06-2010

Ramp!

U hebt vast ook wel eens het gevoel dat u dringend advies nodig heeft van uw huisarts.
De kwaal waar u eigenlijk geen aandacht aan wilde schenken, verergerd zich en blijkt een bezoek aan de huisarts noodzakelijk.

Natuurlijk valt u dan buiten de afspraakuren, want die zijn vanaf 9.30 uur tot 10.00 uur en een telefoontje naar de assistente resulteert in het antwoord, vandaag geen mogelijkheid tot consult! Op zo een moment vraag ik me altijd af waarom ik eigenlijk bel, want ik kan me nooit aan de indruk onttrekken dat ze me wil afschepen met Paracetamol.

Natuurlijk is een afspraak op diezelfde dag onmogelijk, maar morgen kan het laat in de middag. Ondertussen zit je te worstelen met je probleem en je merkt dat je kwaaltje steeds erger wordt en de gedachte dat je nog een nacht en meer dan een halve dag er mee zit, maken je al gauw tot hypochonder.

Maar je denkt slim te zijn, afgepoeierd door de assistente, wacht je geduldig tot het 17.00 uur is. Je rijdt naar de Huisartsenpost, waar drie supermeiden koffie zitten te drinken en je geen blik waardig keuren.
Ondertussen is een kwartier vergaan. Mevrouw, heeft u een afspraak! Nee, ik kom net van mijn huisarts maar kon niet meer worden geholpen. Dus, kom ik maar hier na toe.

‘Dat gaat zomaar niet’, zei ze beslist, zo te zien kan u daar best mee wachten tot morgen. Ik keek haar doordringend aan en voelde een soort van agressie opkomen. Inmiddels waren er twee artsen de assistentenkamer binnen gekomen met uiteraard koffie in hun handen, dus niet aan het werk.

Ja, maar het zit vlak bij mijn ogen en is helemaal dik, het doet pijn en ik vraag alleen maar of iemand er even naar wil kijken. Vijf minuutjes, meer vraag ik niet. ‘Regels zijn regels’, zei ze pinnig. Natuurlijk, dat was ik even vergeten, dit land bestaat uitsluitend uit regels en artsen zijn geen artsen meer, maar ambtenaren die werken van 9.00 tot 17.00 uur en daarna niet meer bereikbaar. Wel te verstaan topambtenaren met een riant salaris.

• Waarom geloof ik toch niet meer in een roeping, maar uitsluitend aan de gedachte van een dikke bankrekening.

• Vergeten deze dat zij op kosten van de gemeenschap hun ellenlange studie konden afronden en dat zij een eed hebben afgelegd, mensen te helpen met hun opgedane kennis.

• Constaterend komt het er op neer dat de assistente met een kleine opleiding u duidelijk maakt, dat veel drinken en een paar paracetamol wonderen kunnen verrichten.

Ziektes en narigheid met uw gezondheid komen niet altijd in hun tijd en soms kun wil je gewoon niet wachten en verlang je enige aandacht, want daar heb je recht op. Nu wil ik niet terugkomen op de goede oude tijd, maar toen waren artsen nog artsen, begaan met hun patiënten en altijd stand-by.

Bovendien kom ik uit een verwenland wat gezondheidszorg betreft, en is het behoorlijk wennen aan een dergelijke policy.
Het lijkt wel of je hier dood en nog net niet begraven moet zijn, willen de heren in actie komen. Als dit gezondheidszorg moet zijn waar Den Haag zo trots op is, kan het mij gestolen worden en hoop ik nooit zeer acuut iets te mankeren, want je bent overgeleverd aan assistentes en een afspraaktelefoon.

©maydana

4 opmerkingen:

  1. ohhh zo waar .... voel langzaam een boosheid in me opkomen!!#Artsenpost.. Jij hebt het weer zo goed verwoord! Wat kun jij goed schrijven zeg!!
    Vragen of @KarelCuypers ook zo streng is!
    lfs Frederiek

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja Maydana,

    Hoe herkenbaar voor een ieder die wel eens zoiets gehad heeft, maar ik geloof dat als je echt iets accuuts krijgt dat ze je dan wel helpen, en anders heb je dan altijd nog 112.

    Maar je gaat vanmiddag naar je huisarts? zou een hele grote kaart mee nemen en hem hartelijk danken. Ik zou ook eerst een heel verhaal over je blog beginnen en alles erbij te halen, en als ie dan vraagt maar wat is de kwaal, dat je dan zegt "Daar kom ik zo op" Ik wil ook mijn half uur volmaken en niet met 5 minuten weer buiten staan. En als uw assistent toch niks te doen heeft dan lust ik ook wel een kopje koffie, ik heb al koekjes mee genomen ;-)

    Lieve schat, veel succes bij je huisarts.

    TiemenJan

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Te herkenbaar helaas. Zelf ooit afgescheept met een 'blijf maar wachten tot acht uur (het was half zes 's ochtends) dan zijn we 'open' (huh). Ik bleek gebroken pols te hebben achteraf.
    En m'n vader kreeg ook van de huisarts de paracetamol truuk (snel verdiend) en die bleek een dubbele longontsteking en long embolie te hebben. Gelukkig was de inval-arts wel zo alert om een ambulance te bellen.

    Er zijn nog goede (huis)artsen in NL maar je komt ze maar weinig tegen. Helaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat moet ik hier nog op aanvullen...niets.... het is gewoon zo!!!!

    Linda(Achterstevoren)

    BeantwoordenVerwijderen