Vandaag is het vaderdag! In alle vroegte opgestaan om even in stilte en eenzaamheid mijn vader te gedenken, die in 1994 overleed. Lang voor die tijd was hij eigenlijk al een beetje overleden, vele jaren waarbij hij niemand meer herkende en de heer Alzheimer zijn intrek had genomen. Het was voor hem een verlossing, de dag dat hij voor eeuwig zijn ogen mocht sluiten, voor ons allemaal een opluchting, maar ook verdriet van het verlies.
Vanmorgen dacht ik, had zo graag even een uurtje met je willen praten, gewoon zoals vroeger. Je nog zoveel vragen stellen, vragen waar ik nooit antwoord op heb gekregen. Maar Alzheimer had je in zijn greep, en daar kwam niemand tussen.
Zeker zul je daar, waar je ook mag zijn, het geluk hebben gevonden van vrijheid en gedachteloosheid, maar vooral de waardigheid weer terug hebben gekregen, waar je altijd zo trost op was. Jij zult nooit meer de schaduw voelen van Alzheimer, hij maakt nu andere slachtoffers. Sinds enkele maanden heb je gezelschap van je geliefde vrouw, samen zullen jullie de liefde voor elkaar hebben hervonden, verenigt en verstrengelt in een eindeloos wolkenbed.
Toch waren mijn gedachten vandaag bij jou. Vreemd genoeg zo sterk, zoals ik dat nog nooit heb gevoeld. Misschien omdat mam nu bij je is en ik jullie beiden zo intens mis. Natuurlijk weet ik, dat ouders eens afscheid nemen van hun kind, met de dood als metgezel. Alleen had ik nooit kunnen bedenken dat afscheid nemen van jullie beiden, mij tot wees zouden maken en ik nooit meer zou kunnen aanschuiven aan de tafel van geluk.
De vreselijke leegte die achterblijft in je emoties, dromen die uiteenspatten als luchtbellen.
Ik heb vandaag mijn tranendal de vrije loop gelaten, laten deze tranen sterren worden en jullie beiden begeleiden op de weg naar het oneindige.
Ik gedenk jullie beide, vaderdag of niet, want eigenlijk is het elke dag vader – of moederdag, want ouders zijn een waardevol bezit. Iets wat je pas later, veel later beseft.
Maar nooit te laat te ontdekken hoe belangrijk deze twee mensen in je leven zijn.
Ik zal jullie koesteren in mijn herinnering, zal stilstaan bij jullie graf en mijn tranen laten vloeien, tranen die misschien zullen veranderen in een sterrenbaan.
© Maydana juni 2010
Vergis je niet tussen mijn persoonlijkheid en mijn houding.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben,
mijn houding hangt af, wie jij bent!
Heel intens en intiem.Ja je kunt zo van die momenten hebben dat je terug naar die veilige geborgenheid van je ouders verlangt.Wat raar toch hoe je je daar vroeger net vrij van wilde maken ,de navelstreng door wou knippen,omdat je zelfstandig en volwassen wou zijn.Pas nu je volwassen bent, weet je hoe waardevol je ouders
BeantwoordenVerwijderenje ouders zijn geweest en eigenlijk over de dood nog zijn.
Je ervaring dat je dan ineens wees bent, als je je ouders verloren hebt... Zo herkenbaar... Die schokkende realiteit dat je, hoe oud je ook bent, altijd een 'kind bent van'. Totdat jij de oudste generatie bent.
BeantwoordenVerwijderenNiet moeilijk voor jou, te zorgen dat je ze altijd zo bij je houdt. Zolang er aan hen gedacht wordt, zijn ze niet echt dood. Probeer er positieve kracht aan te ontlenen.
BeantwoordenVerwijderenHeel intens .... toen mijn zoon overleed leek het wel of de dood van mijn ouders op de tweede plaats kwam en vervaagde. Ik dacht toen ... jullie zijn tenminste nog oud geworden... net of .. Maar ze zijn teruggekomen mijn ouders. Bijna iedere nacht zijn ze bij me en begeleiden Martijn mijn zoon. Ze zorgen voor hem en mijn broer komt daarbij ook regelmatig langs. Ik als moeder doe niet mee. Ik sta aan de zijlijn en zie dat het goed gaat. Ze zijn bij elkaar... in het sterrelicht.
BeantwoordenVerwijderenMijn vader .... zijn laatste woorden richtte hij naar zijn kleinzoon ... Mijn zoon! "Dag mijn kind" zei hij en stierf. Dat mijn zoon nog voor mij het aardse moest verruilen voor het eeuwige en in het sterrelicht is gekomen is bijna niet te accepteren. Mijn tranen vloeien ook rijkelijk .... maar nu ik jouw verhaal gelezen heb en besef me nu ook weer hoe belangrijk mijn ouders ook voor mij waren ....
Liefs Frederiek