Moederdag
Het is weer zover aanstaande zondag. Dag van alle moeders, nieuwe moeders en moeders die al een tijdje mee lopen. Het kost volwassen kinderen hoofdbrekens en er wordt wat afgebeld en sms’jes vliegen over je display. Mam, vindt je het goed dat we pas laat in de middag komen, want de aanhang ( lees schoonzoon ) wil eerst naar zijn eigen moeder. Mam, dit jaar ben ik ook voor het eerst moeder, dus dat willen we vieren en gaan we daarna eerst langs mijn schoonmoeder, want die woont een paar straten verder en naar jou moeten we toch een goed uurtje rijden. Het is wat met dat Moederdaggedoe! Een van die dagen in mei die ik niet bepaald een van de leukste vind. Het ritueel herhaald zich ieder jaar opnieuw en de ‘smoesjes ‘worden steeds beter. Afstand en tijdgebrek schijnen een reden te zijn om allerlei inventieve en ingewikkelde suggesties te bedenken.
Nu ben ik persoonlijk een nogal eigenwijze moeder en zie geen enkel heil in een dag voor Moeders. Want voor moeder zijn heb ik destijds zelf gekozen, met alle consequenties van dien. Zowel voor de leuke, als minder leuke dingen. Moeder zijn is, op zich al een taak die niet met één dag in het jaar, met een bos bloemen of een doosje Merci, waardering kan brengen. Dus is de conclusie mijnerzijds; ik vind de tweede zondag in mei dus niets. Drie keer niets! Als het zogenaamde gevoel en cadeautjes moeten komen op deze speciale dag, krijg ik het gevoel dat je nageslacht een verplicht dagje moeder moeten doen, omdat die dag door wie dan ook, ooit is uitgeroepen tot de dag der Moeders.
Bovendien zie ik in winkels allerlei prularia die moeders op deze dag met ene kop thee en een warme croissant op bed geserveerd krijgen. Dan denk ik in alle wanhoop aan de kruimels die later op de dag, als moeders besluit de nachtrust in te gaan, op het laken liggen en moeders na deze vermoeide dag als een vogel pikkend de kruimels verwijderd. Dit om een goede en ongestoorde nacht zonder kriebels van kruimels te kunnen genieten.
Leuk is zo een dag voor de allerkleinsten, die krampachtig de hele week hebben gezocht naar een leuk presentje, hoofdbrekens hebben gehad over een leuk gedicht of tekening. Maar naarmate ze ouder worden wordt dat Moederdaggedoe een ware kwelling, daar meer Moeders in het spel zijn en dat moet tenslotte eerlijk worden verdeeld. En hoe doe je dat nou, zonder iemand op zijn moederlijke hart te trappen. De stress slaat toe! Menig jong echtpaar zal ruziënd moeten besluiten, welke moeder er eerst zal worden bezocht.
Jaren geleden heb ik besloten deze dag een gewone zondag te laten zijn, geen bloemen geen Merci. Want als er commercieel vanuit moet worden gegaan dat de tweede dag in mei Moeder in de watten gelegd dient te worden, blijven er bij mij nog 364 dagen over.
Verdeel je aandacht over die dagen, neem onverwachts eens een bloemetje mee, bel haar op en zeg dat je van haar houdt en vraag haar om raad. Geef haar in die 365 zo nu en dan eens extra aandacht, dat heeft meer waarde dan die ene dag in mei.
Geef haar op een gewone woensdag een bloemetje omdat je zoveel van haar houdt.
Het is weer zover aanstaande zondag. Dag van alle moeders, nieuwe moeders en moeders die al een tijdje mee lopen. Het kost volwassen kinderen hoofdbrekens en er wordt wat afgebeld en sms’jes vliegen over je display. Mam, vindt je het goed dat we pas laat in de middag komen, want de aanhang ( lees schoonzoon ) wil eerst naar zijn eigen moeder. Mam, dit jaar ben ik ook voor het eerst moeder, dus dat willen we vieren en gaan we daarna eerst langs mijn schoonmoeder, want die woont een paar straten verder en naar jou moeten we toch een goed uurtje rijden. Het is wat met dat Moederdaggedoe! Een van die dagen in mei die ik niet bepaald een van de leukste vind. Het ritueel herhaald zich ieder jaar opnieuw en de ‘smoesjes ‘worden steeds beter. Afstand en tijdgebrek schijnen een reden te zijn om allerlei inventieve en ingewikkelde suggesties te bedenken.
Nu ben ik persoonlijk een nogal eigenwijze moeder en zie geen enkel heil in een dag voor Moeders. Want voor moeder zijn heb ik destijds zelf gekozen, met alle consequenties van dien. Zowel voor de leuke, als minder leuke dingen. Moeder zijn is, op zich al een taak die niet met één dag in het jaar, met een bos bloemen of een doosje Merci, waardering kan brengen. Dus is de conclusie mijnerzijds; ik vind de tweede zondag in mei dus niets. Drie keer niets! Als het zogenaamde gevoel en cadeautjes moeten komen op deze speciale dag, krijg ik het gevoel dat je nageslacht een verplicht dagje moeder moeten doen, omdat die dag door wie dan ook, ooit is uitgeroepen tot de dag der Moeders.
Bovendien zie ik in winkels allerlei prularia die moeders op deze dag met ene kop thee en een warme croissant op bed geserveerd krijgen. Dan denk ik in alle wanhoop aan de kruimels die later op de dag, als moeders besluit de nachtrust in te gaan, op het laken liggen en moeders na deze vermoeide dag als een vogel pikkend de kruimels verwijderd. Dit om een goede en ongestoorde nacht zonder kriebels van kruimels te kunnen genieten.
Leuk is zo een dag voor de allerkleinsten, die krampachtig de hele week hebben gezocht naar een leuk presentje, hoofdbrekens hebben gehad over een leuk gedicht of tekening. Maar naarmate ze ouder worden wordt dat Moederdaggedoe een ware kwelling, daar meer Moeders in het spel zijn en dat moet tenslotte eerlijk worden verdeeld. En hoe doe je dat nou, zonder iemand op zijn moederlijke hart te trappen. De stress slaat toe! Menig jong echtpaar zal ruziënd moeten besluiten, welke moeder er eerst zal worden bezocht.
Jaren geleden heb ik besloten deze dag een gewone zondag te laten zijn, geen bloemen geen Merci. Want als er commercieel vanuit moet worden gegaan dat de tweede dag in mei Moeder in de watten gelegd dient te worden, blijven er bij mij nog 364 dagen over.
Verdeel je aandacht over die dagen, neem onverwachts eens een bloemetje mee, bel haar op en zeg dat je van haar houdt en vraag haar om raad. Geef haar in die 365 zo nu en dan eens extra aandacht, dat heeft meer waarde dan die ene dag in mei.
Geef haar op een gewone woensdag een bloemetje omdat je zoveel van haar houdt.
©Maydana
