Belgische invasie

Vanmorgen trok een aantal Belgische criminelen ons land binnen. Op vrijwillige basis en tegen een afgesproken bedrag van negentig miljoen voor drie jaar. Glibberend en glijdend!

Goed bekeken Nederland, dat noem ik nog eens handel. Hoewel, je nog maar moet zien of je het afgesproken bedrag ooit zult krijgen. De Belgische Justitie is zo arm als een kerkmuis, en negentig miljoen om op een paar criminelen te passen, is goed betaald.

Voor deze ‘vrijwilligers ‘is het feest. Ze komen van de hel in de hemel. Kun je ongeveer vergelijken als vakantie op een camping of verblijven in een vier sterren hotel. De gevangenen waren in hun sas, vooral over het feit dat de gevangenis van Tilburg makkelijk te bereiken is voor familieleden en vrienden. Blijkbaar schijnt het Belgische moeilijk of nauwelijks bereikbaar te zijn. Mazzelkonten! Ze zullen wel in de rij hebben gestaan om zich als vrijwilliger te melden, en af te reizen naar de Lage Landen.

500 Belgische gevangenen die drie jaar kunnen genieten van ons knuffelbeleid. Grote cel, TV, keuzemenu, wat wil een mens nog meer! Het is geen weer om naar buiten te gaan, toch! Maar zelfs deze faciliteiten schijnen de criminele Belgen nauwelijks te bevallen, zij eisen beter eten, want anders dreigt er staking. Tenslotte heb je als crimineel ook nog iets te zeggen…..toch?

Ná anderhalf jaar gesteggel tussen Nederland en België, was Tilburg overigens géén optie meer. Maar, veranderlijk als het weer, de compagnie Belgische gevangenen zullen in Tilburg worden ondergebracht á raison van 90 miljoen. Dat wordt vast en zeker een afbetalingsregeling, een soort van Belgische Icesave. Passen we drie jaar lang op Belgische criminelen, en moeten we straks nog bedelen voor onze centen. Daar krijgt onze Minister van Justitie nog een aardige kluif aan.

Nu ben ik van mening dat je voor 90 miljoen een aardige opbergruimte kan neerzetten. Heb je dat geld nu niet in je achterzak, zijn andere zaken als elektronische enkelbanden, taakstraffen e.a., misschien een goedkopere oplossing. Maar nee, België kiest voor de dure oplossing en spekt hiermede de kosten van onze leegstand. Laten wij maar opletten, dat die mannen niet de kuierlatten nemen. Want Belgische gevangenen zijn meesters in uitbreken. Allez, de Vlaamse tongval schalt door de gangen van de Tilburgse gevangenis.

Maar als je met ons kabinet bent overeen gekomen dat je voor deze “hotelfaciliteiten “ negentig miljoen zal neerleggen, zul je over de brug moeten komen. Hopelijk staan in het contract geen ontsnappingsclausules.



© Maydana

Morbide obesitas

© foto Maydana

We eten ons een slag in de ronde. Overgewicht neemt explosief toe, zowel bij volwassenen, maar vooral bij kinderen en realiseren ons nauwelijks welke gevolgen dit heeft. Diabetes type 2 wordt op korte termijn volksziekte nummer één en het lijkt erop dat het steeds meer wordt als alleen maar ‘een potje met vet ‘. Anorexia is een probleem, maar ook vetzucht slaat genadeloos toe! Stijgt explosief, en steeds meer mensen moeten verplicht onder het mes om het opgeslagen vet te laten wegzuigen. Maar ook maagverkleiningen zijn aan de orde van de dag. Diëten schijnen weinig of geen resultaten meer te hebben en operaties blijken de enige uitweg te zijn om te voorkomen dat mensen zich letterlijk dood eten. In ieder geval voer genoeg voor psychologen om zich te buigen over de oorzaak van de veelvraten.

Want ligt daar niet het probleem? Meer dan iets eten om in leven te blijven kun je toch niet! Met schrik zullen de artsen en psychologen de komende feestdagen tegemoet zien, waar men het blijkbaar nodig vindt, zich vol te proppen met allerlei opgedrongen ‘lekkernijen ‘ die de grootgrutters ons laten zien met hun reclame. De keuze van overdadig en vooral niet nodig voedsel is overweldigend en we halen zoveel in huis, dat men nog twee maanden zou kunnen overleven op deze voorraad. Ondanks onze huidige crisis, vooruitzichten die een grote werkeloosheid voorspellen, onze knip waar we de bodem nu al zien, weerhouden ons niet, om ons de komende feestdagen vol te vreten met allerlei dikmakende producten. Want we hebben besloten dit jaar in familiekring het kerstfeest thuis te vieren met de Hoorn des overvloed’s.

Natuurlijk heeft dit ook te maken dat onze verstokte rokers geen zin hebben om na ieder gerecht de warme winterjas aan te trekken om vijf minuten te lurken aan hun verslaving.

Want thuis mag je nog roken, dus uit eten is voor de rokers geen optie. Bovendien kun je ook volgieten met alcohol zonder brokken te maken.

Misschien is de aankomende nog grotere crisis automatisch een slankmaker, want als armoede je deur bereikt, zal weinig eten je metgezel zijn en zal de welvaartsziekte obesitas misschien vanzelf verdwijnen. Of is dit valse hoop ?

En ding staat vast, onze vetzucht zal ons eerder naar het kerkhof brengen. Nederlanders zijn te dik, dat staat vast en morbide obesitas een gevaarlijke vijand. Want vet weg laten zuigen, of een maagverkleining hebben bij velen maar een kort resultaat. Ze vervallen na korte of langere periode weer in herhaling en is het overtollige vet opnieuw hun metgezel.

Klinieken draaien overuren om vette Nederlanders van hun vreetgewoontes te bevrijden, terwijl ieder verstandig mens weet dat gezonde voeding de basis is voor een gezond, maar vooral aangenaam en lang leven.

Is onze crisis dan toch ergens goed voor?

Wij houden het maar simpel aankomende kerstdagen, op zoek naar geestelijk voer!


© Maydana

Griepprik

Griepprik

Ruim drie weken geleden viel er een brief op mijn deurmat van de huisarts. Het was weer tijd voor de jaarlijkse griepprik. Ik behoor gelukkig niet tot de risicogroepen, althans daar ga ik vanuit, maar vind het behoorlijk lastig om één week in bed te kruipen met koorts en ander ongemak. Dus kies ik elk jaar maar weer voor dat prikje, in de hoop dat de echte influenza geen grip om mij zal hebben. Nou, ja, een klein beetje maar zoals de folder me belooft.

Nu ben ik pas sinds 2006 weer terug in ons polderland, en moet me dus aardig plooien en doorworstelen door de soms barre winter en koude. En tenslotte is het al november, dus staat koning winter ineens voor je deur!

Op 11 november jl. was het zover! Gewapend met de oproepkaart, ging ik op weg naar de huisarts. Bij het openen van de deur naar de wachtkamer kreeg ik spontaan last van ruimtevrees. Je kon zo ongeveer over de hoofden lopen en het leek wel een kassaverkoop van een rockfestival. Er was nog net geen nummertjes trekautomaat! Oké, dacht ik in een moment, laat het gebeuren en wacht rustig je beurt af. Maar mijnmerend in de stilte van de betrokken griepspuithalers, bedacht ik ineens dat in dat kleine spuitje gewoon gedode virusdeeltjes zaten. Zou er ook een ietsepietsie Mexicaanse griepvirusjes inzitten? Natuurlijk, verleden jaar heeft de overheid ons overspoeld met de gevaren van deze Mexigriep.

Teveel spuitjes ingekocht, teveel weggegooid! Hopelijk hebben die dingen een houdbaarheidsdatum en konden ze deze misschien nog de nek omdraaien, en ze omtoveren tot dode virusdeeltjes en ze opnieuw gebruiken. Maar dat zal wel niet…..( spijtig genoeg heb ik van dit soort dingen geen verstand), maar kom dan tot de conclusie dat er weer aardig aan kapitaalvernietiging is gedaan onder leiding van Klink.

Daar ik verleden jaar rond de datum van de griepprik in het buitenland was, was ik dus ontsnapt aan de venijnige griepspuitmiep. Maar te vroeg gelachen, ik kreeg als cadeau halverwege december de Mexicaanse griep, en ben daar behoorlijk ziek van geweest. Zelfs de feestdagen waren ongemerkt aan mij voorbij gegaan.

Om dit soort calamiteiten uit de weg te gaan, had ik maar besloten om me dit jaar braaf te laten prikken. Hoewel ik al vier weken aan het hoesten was, wat ongeveer leek op de laatste groeten uit Davos. Maar ja, hoesten is blijkbaar geen griep, dus was er geen enkele smoes te bedenken om niet te gaan.

Langzaam schuifelde het griepprik ontvangende volk naar voren, en uiteindelijk was ik aan de beurt. Heeft het nog bijwerkingen, vroeg ik in alle onschuld. Prikmiep keek me venijnig aan en zei, u kijkt maar op de website.

’s Avonds bleek ik ineens behoorlijk pijn te krijgen in mijn linker arm, een soort van stijfheid, en lichte koorts was mijn metgezel. Twee dagen toch wel last gehad, maar ja alles beter dan nogmaals een rare variatie van griep op te lopen.

Het blijft een soort van Russische roulette!



© Maydana

Nog meer lijken in de kast?

Afgelopen maandag meldde een landelijk dagblad dat het Tweede-Kamerlid Dion Graus, niet te verwarren met Gaus, ‘apetrots ‘ was op zichzelf, en alles wat hij de afgelopen jaren had aangeraakt in goud was veranderd. Als een heuse foto dit artikel niet had gesierd, was het zeker aan mijn aandacht ontsnapt. Bah…brrrr…dacht ik, niet op maandagmorgen. Gezien deze niet bepaald mijn favoriete dag is, altijd met de nodige startproblemen, viel het artikel over deze ‘Limburgse ridder ‘ helemaal verkeerd in mijn opstartfase.

Nu heb ik toch al niet veel op met deze enigszins smoezelige man, en ik mij telkens afvroeg waarom onze blonde ambitieuze god, van die rare discipelen had gekozen. Dan blijkt, dat al vijf leden van de PVV met justitie in aanraking zijn geweest.

Ik krijg spontaan Youp van ’t Heck neigingen , Bückler visioenen , en denk afvoeren die handel. Google leert mij dat deze rasechte Limburger nou niet echt veel heeft gepresteerd in de afgelopen kamerjaren.
Dat zijn zitvlees zich uitermate prettig voelt in het blauwe pluche, moge daarom geen twijfel hebben.

Maar Google vermeldde ook dat deze ‘Ridder ‘ zich schuldig had gemaakt aan huiselijk geweld en zijn zwangere vriendin de nodige klappen had verkocht. Dezelfde vriendin die nu een film gaat maken over het leven van de laatste Limburgse Ridder. Als ik haar een goede raad mag geven, laat de camera maar aanstaan, je weet maar nooit welke beelden we ooit nog te zien krijgen. Losse handjes, gouden handjes!

Elke keer als deze man zich vertoont in een van onze overvloedige praatprogramma’s, lopen de koude rillingen over mijn rug en bedenk ik, hé man doe eens iets aan jezelf. Loop die kapper niet steeds voorbij, en een mediatraining zou beslist geen overbodige luxe zijn. Tevens bekruipt mij het gevoel dat hij bij de verkeerde partij zit, met zijn gezever over dieren. Maar ik zou Thiemen goed begrijpen als zij deze “no-nonsense ridder ‘zou weigeren. Begrijpt u mij niet verkeerd, ben gek op dieren, maar dit zinloze gepraat over iets waar hij geen verstand van heeft, is tijdverspilling. Dit is overigens een snier naar de redacties van praatprogramma’s, die deze onverlaat steeds opnieuw uitnodigen.

Gedoogbeleid
Nu kan onze blonde ‘Ludwig ‘ zich wel verschuilen achter gedogen, maar ik krijg zo langzaam het gevoel dat wij moeten gedogen wat betreft zijn volgelingen. Bokskampioen Hero Brinkman, stalker en pestkop Eric Lucassen en smoezelige Dion Graus, met zijn gouden handjes, die blijkbaar geen moeite heeft een vrouw te meppen.

Daar inmiddels bekend is dat vijf leden van deze partij al in aanraking zijn geweest met justitie, lijkt het mij zinvol dat goed screenen en van de vereiste middelen zou moeten zijn, en deze partij zich ontdoet van deze hangpolitici. Tenslotte kan men hier niet echt spreken van ‘Paradepaardjes’
Zover ik ben ingelicht dienen volksvertegenwoordigers van onbesproken gedrag te zijn.

Hoe makkelijk is het om je te verschuilen achter een gedoogbeleid. De vraag wie gedoogd wie? Antwoord; zou het niet weten. Dit gedoog ik in ieder geval niet, en vraag mij af waarom hier nu eens geen tijd aan wordt besteed om eens na te gaan, welke lijken er nog meer uit de kast komen, in plaats van dat gezeur over dubbele paspoorten.


© Maydana

Dagen van de doden!

Foto Maydana



Begin deze week was het Allerheiligen en Allerzielen, de dagen der doden. Voor ons bijna allemaal dagen, dat we de zware weg naar het kerkhof of crematorium gaan om onze dierbaren te gedenken en hun graven en gedenkstenen, extra te verzorgen met een kleurpalet van bloemen. We staan even  stil bij het dierbare verlies, dat ons allen steeds opnieuw onverwacht treft.

Nooit had ik kunnen vermoeden dat afgelopen jaar rond deze tijd, ik enige dagen later mijn moeder zou verliezen. Vrolijk en opgewekt ging ze naar het ziekenhuis, ondanks dat ze behoorlijkwas verzwakt, waren haar humor en goedlachsheid onverwoestbaar. Maar  toch onverwacht sloot je na enkele dagen voor altijd je ogen en liet me in ontreddering achter, met op je gezicht de eeuwige glimlach!

Als een tevreden mens, altijd gelukkig had je besloten in alle stilte en alleen te kiezen voor de andere eeuwigheid, de dimensie van vrede en stilte. Nauwelijks kan ik geloven dat het al bijna een jaar geleden is, dat je had gekozen voor de hemel.

Met Allerzielen had ik de behoefde duizend ballonnen los te laten met een briefje; Ik mis je zo!

Het was een moeilijk jaar…miste onze dagelijks praatje, je lieve woorden, onze gesprekken over de tijd dat je bij mij woonde en  je zo genoot van de paarden en ons samenzijn. Dat je zo goed begreep dat na zes jaar bij mij te hebben gewoond, er geen andere mogelijkheid was een eigen appartement te betrekken in het verzorgingshuis, omdat dit nodig was om je te voorzien van de allerbeste zorg.

Ik heb kaarsjes aangestoken bij je foto op mijn kantoor, bloemen op je graf en me getroost met de gedachten, dat je dagelijks om me heen bent.

Denkend aan je woorden, huil niet om mij ook waar ik ben, ik ben gelukkig en onze band zal nooit verbreken! Dood ben je alleen, als je wordt vergeten…..



© Maydana

Scheiden

Nu ben ik een voorstander om ons milieu enigszins te helpen op het goede pad te blijven. Netjes probeer ik al het overtollige papier, en dat is nogal wat vandaag de dag, in een doos te doen, om eenmaal per maand aan de straat te zetten. Uiteraard wordt dit door vrijwilligers gedaan, die de moeite nemen ons te verlossen van het oude papier. Want gemeentes laten het wat dat betreft, graag over aan anderen. Bovendien gaat alles gescheiden in grijs en groene container, met andere woorden ik doe mijn best. En natuurlijk velen met mij!


Want elke handeling ten behoeve van ons milieu is een goede zaak.
Een onzalige ambtenaar heeft bedacht dat we al die plastic verpakkingen, ineens niet meer bij ons huisvuil mogen deponeren. Apart, is de slagzin!

Dat betekent dat ik in mijn garage weer een plekje moet reserveren voor een grote vuilniszak, waar ik alle afgespoelde bekers en ander plastic verzamel, om tenslotte de zak achter in mijn auto te gooien en op zoek te gaan naar een container, met de kleuren van de ING bank, om het verzamelde plastic te lozen. Gezien fabrikanten blijkbaar plezier hebben ons op te schepen met allerlei plastic verpakkingen, waarbij je bij sommige grof gereedschap nodig hebt om ze te openen, loopt de zak in no time vol. Je bent jong en kun je nog wat!

Bovendien staan de ING-containers niet altijd bij je in de buurt, dus vervoer met een auto is noodzakelijk. Aangekomen bij het oranje gat, blijkt deze zo smal te zijn, dat je het door jou zo mooi opgespaarde plastic uiteindelijk stuk voor stuk erin moet gooien. Dus zak weer open, en sta je het plastic met je handen in de container te gooien. Conclusie; opening is te klein.

Maar goed, je bent jong en je kan dat!

Ik dacht tijdens deze handeling, hoe moet dat nou als ik bejaard zou zijn. Woon op een appartement, misschien geen extra ruimte voor die vuilniszak, moet de zak via lift of trappen naar beneden slepen en misschien lopend op weg naar de container. Beste ambtenaar, u die dit ooit heeft verzonnen, dient te weten dat dit weer nergens over gaat! Niet echt over nagedacht, gezien onze vergrijsde bevolkingsgroep toch behoorlijk groot is, zullen de plastic verpakkingen gewoon in de grijze container verdwijnen. Of hebt u inmiddels een plastic-politie ingesteld, die snuffelend in de grijze containers wroeten.

Maar, verschillende gemeentes in dit land weigeren dit onzalige plan. Zij hebben een bedrijf ingehuurd die het plastic scheidt van het gewone huisvuil. Bovendien blijkt dit een goedkopere oplossing te zijn.

Blijkbaar toch ambtenaren die hun hersenen gebruiken en nadenken over een goed, maar vooral haalbaar milieubeleid.

Maar zoals dit gaat in Nederland, men bedenkt iets, voert het uit, en komt enige tijd daarna tot de conclusie, dat het plan toch niet goed was. Weg, investering, en dat noemt men kapitaalvernietiging!


© Maydana

Zomertijd is geen tijd!

Als er ooit een reden zou kunnen zijn dat ik op de PVV zou stemmen, dan is het fabuleuze idee, om eindelijk van die verrekte ‘zomertijd ‘ af te komen. Al jaren roep ik dat ik daar behoorlijk last van heb en mijn lijf hevig protesteert tegen dat ene malle uurtje van de zomertijd. Mijn bioritme is totaal van slag en de hele zomer loop ik te etteren. Hoewel ik een bloed hekel heb aan de winter, verheug ik me als een klein kind op einde oktober dat we weer onze normale tijd hebben, waar mijn lieve lijf zo op gesteld is.

De vraag wat ons dat uiteindelijk oplevert dat verdomde zomeruurtje, is mij tot op heden nog nooit tot tevredenheid beantwoord. Alleen het woord ‘zomertijd ‘ levert mij een complete allergische reactie op, en eind april begint de chagrijnigheid. Want zomertijd is geen tijd, verzonnen tijd, waardeloze tijd, rot tijd!

Wintertijd is namelijk normale tijd, punt uit! Wie ook dat ‘zomeruurtje ‘heeft verzonnen is verantwoordelijk voor een aanslag op mijn lijf.

Bovendien moet ik extra kilometers lopen om alle aanwezige klokken weer normaal te laten lopen. Mijn verzameling horloges kosten me ruim een uur om ze op de juiste, echte tijd weer aan de gang te krijgen. Bovendien zijn die ‘verzinmallooten zomertijd ‘ verantwoordelijk voor het feit dat ik in de nacht van zaterdag op zondag totaal van slag was en maar 3 uur heb kunnen slapen, en mijn lieve lijf uren nodig heeft om weer normaal te worden.

Dus, PVV doe je best en zorg dat jullie voorstel bij het Europese Parlement wordt beloond en wij gewoon elk jaar onze gewone wintertijd kunnen handhaven.



© Maydana