Bedankt allemaal!!!!

 

Simone Foekens , kinderboekenschrijfster uit Almelo

Simone Foekens, getalenteerde kinderboekenschrijfster uit Almelo.

Een vaan haar nieuwe boeken
Teamwork

made bij maydana design 8 december 2012

Eerste dag bij de Rechtbank Almelo, zaak Neuroloog Jansen Steur

 

Eindelijk was het zover, na jarenlang onderzoek van  journalist Lucien Baard van TcTubantia

kwam het tot een rechtzaak tegen Neuroloog Jansen Steur.

 

Lucien Baard heeft absoluut een groot compliment verdiend, een integere journalist die de waarheid

in deze afschuwelijke zaak naar boven heeft gehaald

 

Op 28 november 2012 was het de eerste dag van de rechtzaak van de rechtbank van Almelo.

 

 

© made by Maydana Design

Sinterklaas, een bloed gevaarlijk beroep!

Hij is gearriveerd, Sinterklaas en zijn gevolg. Hele horden kinderen, ouders, oma's en opa's, maar vooral de pers zullen aanwezig zijn om de goed heilig man te verwelkomen. Want zie ginds komt de stoomboot en  als de boot niet goed wordt aangemeerd, raakt Sint bijna te water in zijn tabberd. Er schijnt toch enige stuurmanskunst vereist te zijn om de goed heilig man niet te laten verzuipen. Maar, het geluk was met hem en Sint met gevolg konden voet aan wal zetten. En dan te bedenken dat Sint-Nicolaas de patroon is van de zeevaart.

Nu wil het verhaal, één van de ongeveer 3000 leugens die ouders hun kinderen vertellen, dat Sinterklaas uit Spanje komt. Niet dus! Sinterklaas was een Heilige uit Mira, wat vroeger in Klein-Azie lag en tegenwoordig in Turkije. Dat hij ooit verhuisd is naar Spanje, is geschiedkundig niet bekend. Dus dat is al de eerste verwarring. Maar blijkbaar hebben wij er een traditie van gemaakt de goede man uit Spanje te laten komen.  Ten slotte zijn de historische banden met Spanje ons bekend. In vroegere tijden, ongeveer een eeuw geleden kwam de goede man exact op 5 december, zijn verjaardag, overigens ook een leugen, want de goede man is op 6 december jarig. Maar ja, we kijken niet op een dag en ten slotte is het een kinderfeest en weten zij veel. De cadeautjes zijn het belangrijkste, dus zal het kinderen worst wezen of het een dag te vroeg is.

Tegenwoordig verschijnt de man in tabberd al halverwege november, blijkbaar heeft Nederland een grote schare kinderen die ten slotte allemaal bezoek verwachten van deze Heilige. Ten slotte liggen de pepernoten half september al in de schappen en moeders moet haar kleintje vertellen, dat het wel erg vroeg is en de drammer nog even moet wachten, waarschijnlijk op de volgende goed bedoelde leugen.
Want Sinterklaas en zijn helper Zwarte Piet, vroeger waren ze met z'n tweeën, tegenwoordig wordt hij omringd door een heel bataljon Zwarte Pieten, van hulp tot pretpiet. Nou is het wel oppassen geblazen met deze schare zwarte Pieten, want voordat je het weet krijg je weer commentaar vanuit de linkse hoek, dat de Goed Heiligman een slavendrijver is. Negerzoenen zijn ook al verboden. Maar Sinterklaas met zijn helpers komen in de nacht van 5 december langs de schoorstenen alle huizen binnen om geschenken te brengen voor de kinderen. Ook niet waar, want we kopen ons suf aan allerlei goed bedoelde rommel en dichten er op los dat het een lieve lust is. Zou dit gebeuren een moraal hebben? Zeker weten, en die staat in het prentenboekje van de onderwijzer Jan Schenkman uit de 19^de eeuw en dat mag u zelf nakijken. Dus de oorsprong van dit spektakel ligt eigenlijk al in de 13^de eeuw en werd in Utrecht als eerste gevierd door de schoen van 4 arme kinderen te vullen met geldstukken, maar ook in andere steden werd iets voor de armen gedaan.

Calvinistische predikanten probeerden nog te vergeefs het sinterklaasfeest af te schaffen omdat het teveel heidense elementen zou bevatten. Een beetje vergelijkbaar met onze hedendaagse linkse rebellen. Maar gezien dit leugenfeestje zo populair is, lijkt het me geen poging waard, uit welke hoek dan ook, het volksfeestje af te schaffen. Want Sinterklaas, wie kent hem niet!
Het is een modern kinderfeest geworden en we zingen uit volle borst; Zie ginds komt een Stoomboot, Sinterklaas Kapoentje en De maan schijnt door de bomen, als of dat alleen op sinterklaasavond gebeurd. Bovendien rijdt de goede man met zijn schimmel over de daken, wat niet ongevaarlijk is en bij een ongeval onmiddellijk de ambulance moet worden gebeld, waarbij men weer de kans loopt dat  broeders en arts worden bedreigd door een stel ongelovigen. Eigenlijk heeft Sinterklaas een bloedgevaarlijk beroep en bovendien zal hij, natuurlijk ongewild, schade aanbrengen aan uw nieuwe dak of zonnepanelen. Bepaald geen prettig vooruitzicht.

Nu schijnt die goede man ook nog massa's dubbelgangers te hebben, die door weer en wind, vaak stomdronken, adressen bezoeken, doorgekregen van fanatieke ouders die perse  hun kroost willen verrassen met een nepsinterklaas. Er wordt driftig gestrooid met pepernoten, snoepjes en kruidnoten, die slecht zijn voor de gezondheid van ons opgroeiend kroost. Bovendien vind je bij de grote schoonmaak vlak voor Pasen de verschimmelde kruidnoten nog in een of andere hoek. Maar zoals het ons goede Hollanders betaamt, moeten onze kinderen wat terugdoen. De schoen wordt gevuld met een wortel voor de goede schimmel en wat hooi, maar ze verwachten natuurlijk ook het nodige terug, want gauw tevreden is ons kroost niet meer. Bovendien kunt u ze niet meer afscheppen met een pop of auto-tje, maar komen ingewikkelde elektronische zaken uit de zak van Sinterklaas.

Ondanks onze huidige crisis, de oproep dat we niet teveel spullen moeten consumeren, maar ons moeten beperken tot eenvoud en soberheid. Sinterklaas heeft daar geen boodschap aan en lenen.nl is er goed voor, in onze huidige geldcrisis. Dan zijn we er nog niet. Komt de goede oude kerstman op zijn sleetje met zijn rendier en overvallen we de goed uitgestalde winkels en supermarkten, om inkopen te doen voor een feestelijk vreetfestijn. Een ding is zeker, het wordt weer sappelen in januari, en de deurwaarders hebben een gouden maand. Wij aanbeden de eerste allochtoon Sinterklaas en ondertussen hebben maar weinig op met onze allochtonen, die ook deel uit maken van onze gemeenschap en soms guller zijn dan Sinterklaas himzelf. Uitzonderingen daargelaten!

Prettig Sinterklaasfeest!

© Maydana

Ter herinnering aan Tim Ribberink en vele anderen....

Ich werde fortgehn, Kind. Doch Du sollst leben und heiter sein.

In meinem jungen Herzen, brannte das goldne Licht.

Das hab ich Dir gegeben,

Und nun verlöschen meine Abendkerzen.

Das Fest ist aus, der Geigenton verklungen,

Gesprochen ist das allerletzte Wort.

Bald schweigt auch sie, die dieses Lied gesungen.

Sing Du es weiter, Kind, denn ich muss fort.

Den Becher trank ich leer, in raschem Zug

Und weiß, wer davon kostete, muss sterben .

Du aber, Kind, sollst nur das Leuchten erben

Und all den Segen, den es in sich trug:

Mir war das Leben wie ein Wunderbaum,

von dem in Sommernächten Psalmen tönen.

Nun sind die Tage wie ein geträumter Traum;

Und alle meine Nächte, alle - Tränen.

Ich war so froh. Mein Herz war so bereit.

Und Gott war gut. Nun nimmt er alle Gaben.

in Deiner Seele, Kind, kommt einst die Zeit,

soll, was ich nicht gelebt, Erfüllung haben.

Ich werde still sein, doch mein Lied geht weiter.

Gib Du ihm deinen klaren, reinen Ton.

Du sei ein großer Mensch, mein kleines kind.

Ich bin so müde - aber Du sei heiter.

(Mascha Kaléko)

Het drama van een zelfmoord, waar vele van ons mee worden geconfronteerd. Waar tot het einde van hun leven de vragen blijven. Een zware last voor achterblijvers. Maar de ongekende moed van degene die heeft besloten dat leven geen leven meer was. Depressie die een greep doet naar je eigen ik, je ziel, je emotie en je vast houdt in een wurggreep. De kwaliteit van leven is verdwenen en er is maar een uitweg. Die naar een onbekende wereld, zonder pijn! Rusteloosheid die verdwijnt, en vooral stilte in je hoofd.

© Maydana

Is er meer tussen Hemel en Aarde?

Klik voor een vergroting               1

Toeval bestaat niet!

Er zijn van die dagen dat ik aan mezelf ga twijfelen. Is dit toeval of gebeurd dit gewoon? Nu ben ik een nogal nuchter typetje, en door mijn vak niet gauw van de wijs te brengen. Maar één ding heb ik geleerd in mijn aardse bestaan, toeval bestaat niet. Wat er ook gebeurd, er is altijd een reden voor en het antwoord op een bepaalde gebeurtenis, laat ooit lang op zich wachten.

Vanmorgen zat er een bijzondere mail in mijn postbox. Ik kende Femke van onze sociale mediacontacten, en zo nu en dan hadden we oppervlakkig contact. Ná mijn postbox te gelezen, was haar mail als laatste aan de beurt.

“ Hoi Maydana, lang niet gesproken, hoe is het ermee? Gaat het wel goed met je? “

Vreemd mailtje, en vooral verrassend! Wat een interesse ineens! Wellicht zult u denken , mens waar maak je drukte over, maar dit soort van beleefdheidsmails waren onze mailbox nog nooit gepasseerd. Ik antwoord, alles prima!

“Ja, ik heb de afgelopen nacht van je gedroomd en van je dochter”. Heb je eigenlijk wel een dochter?

Verbazing alom aan mijn kant. Dus mail terug en spottend gevraagd, dat zal dan wel een ware nachtmerrie zijn geweest!

“Droom was niet eng of angstig! Het was een verhaal van berusting! Het was goed zo…klinkt dat niet vreemd?”

Nu begon ik me toch serieus ongerust te maken, en wilde het fijne ervan weten.

“Ik wilde je het eigenlijk eerst niet vertellen, maar het was zo bijzonder dat ik het graag met je wilde delen”. Maar ik hoop dat ik je geen pijn doe….

“Je nam afscheid van je dochter, je was moedig en sterk”.

Ik schrok, had ze het over mijn overleden dochtertje? Waarbij ik altijd nog na zoveel jaren, de pijn en onmacht voelde?

“Inderdaad, je dochter was overleden! Vreemd, ik ken dat verhaal helemaal niet van jou. Het was goed met haar, ze had rust gevonden en jij moest het loslaten.”

“Sorry, maar ik vond het zo bijzonder over iemand te dromen, en dan nog wel zo een droom, terwijl we elkaar nauwelijks of niet kennen.” Ik weet niet helemaal de droom meer, maar dit is zo ongeveer, wat ik me kan herinneren.”

Beste lezer, ik ben geen zweverig type, en zij ook niet! Maar toch konden we dit met elkaar delen. Vreemd genoeg gaf het mij een zeer bevredigend gevoel, en zou ik dan eindelijk kunnen berusten? Toeval, of is er meer tussen hemel en aarde?

© Maydana

Van Rossem for President

Nu we van Rossem kunnen volgen als van Rossem for President, dacht ik dat deze enigszins belegen column toch nog moet kunnen. Het blijft een wonderlijke man!

Wat heb ik toch met van Rossem?

Maarten van Rossem, Amerika-deskundige en tegenwoordig polderjongen. Wel een heel andere tak van sport, zullen we maar zeggen. Eigenlijk kan het me ook niet zoveel schelen, want van Rossem heeft ongemerkt mijn hart gestolen. In welke hoedanigheid hij ook op de buis verschijnt, het is en blijft een boeiende vertoning. Zijn ironische sarcasme, zijn vlijmscherpe opmerkingen, zijn een streling voor mijn oor.

Of het nu een optreden is, want zo mag je het wel noemen, bij Pauw&Witteman of een ander actualiteitenprogramma, altijd is hij het vlaggenschip. Zijn onafscheidelijke coltruin, verwarde haren, zijn niet te evenaren rake opmerkingen, doorspekt met het nodige cynisme.

Van Rossem heeft zó zijn eigen mening over het land der onbegrensde mogelijkheden, hoewel dat tegenwoordig nog maar de vraag is, gezien de situatie in Amerika.

Van Rossem presenteerde een programma bij de NCRV over ons polderlandje. Je zou er bijna christelijk van worden. In een lichte regenjas struint hij in begeleiding van de camera de schoonheden van ons land af. Bovendien heeft hij blijkbaar contact met onze lieve heer, volgens zijn zeggen, hoewel enige christelijkheid hem wereldvreemd is.

Regen of geen regen, van Rossem baant zich een weg door de modder. Op een van de eilanden of Drenthe. Van Rossem op reis in Nederland. Een grappige combinatie, NCRV en van Rossem. Niet iets wat je meteen als normaal zou beschouwen.

Het blijft stoer met een vleugje van Rossem-saus. Je proeft het! De juist gekozen woorden, doordrenkt met zijn sarcasme, al is het maar over een Friese terp.

Maarten blijft mij boeien, ondanks zijn voornaam Ik moet altijd denken aan een vroeger vriendje, en dat roept bij deze naam niet al te goede herinnering op. Dus noem ik hem maar van Rossem. Bovendien zou ik me goddelijk voelen als ik ook maar 20% van zijn onverstoordheid, zijn cynisme en sarcasme zou kunnen overnemen. Ik hang aan zijn lippen en misschien beantwoord dit de vraag; wat ik heb met van Rossem!

© Maydana

Een goede buur is.....

Noabers

Als je als westerling besluit je jaren te slijten in Twente en krijg je te maken met andere gewoonten. Ik ben zo een westerling, die op zoek was naar stilte en serene rust. Een stukje onbegrepen Nederland, waar mensen nog op mensen lijken. Na mijn terugkeer in Nederland, de optie en heb ik heel bewust gekozen.

In het buitenland woonde ik nogal buitenaf, met hier en daar wat buren. Na onze intrek in het huis, werden we vrij snel opgenomen door de kleine gemeenschap. Ik heb dit altijd als zeer bijzonder ervaren. Na enkele maanden overleed mijn echtgenoot aan een hartstilstand en de toenmalige buren bleken echte Noabers, die hun sociale taken bijzonder serieus namen. Ondanks onze korte kennismaking waren ze er voor mij, namen taken uit mijn handen en verzorgden o.a. de rouwkaarten. Ze werden rondgebracht en geld opgehaald voor een overweldigend bloemstuk. Allen waren ze aanwezig op de crematie en ook daarna bleven zij hun Noaberschap met overtuiging uitvoeren. In al die jaren kon ik op hun hulp rekenen. Toen ik met de mededeling kwam, terug te gaan naar Nederland, kwamen de tranen. Dat is bijzonder spijtig, we zullen je missen. Het eindigde niet bij mijn vertrek, want tot op de dag van heden is er contact. Want Noaberschap eindigt niet bij vertrek.

Noaberschap is een gunst. Maar ook een  soort verplichting. Onder andere in Twente een oud gebruik, het Noaberschap. Het is niet vanzelfsprekend dat je buren noabers zijn. Zij moeten het noaberschap accepteren. Zelfs een weigering is niet uitgesloten omdat ze al teveel noabers hebben. Maar je kunt na jaren alsnog noabers worden, want Noaberschap met de daaraan verplichte noaberplicht moet worden opgezegd. Het spreekt vanzelf dat de noaberplichten in een dergelijk geval weinig praktische betekenis meer kunnen hebben. Zover een kleine impressie van een aloude Twentse gewoonte.

Ik woon hier heerlijk aan de rand van dit dorp, waar de stoplichten soms op groen, maar meestal rood staan.(Finkers) Aan de ene kant woont een oude arts, aan de andere kant een profvoetballer van Heracles.  We groeten elkaar en praten over onbenulligheden. Of we echte noabers zijn, weet ik niet. Want Tukkers zijn erg ontoegankelijk voor westerlingen, vooral terughoudend. Misschien had ik mijn noaberschap wel moeten aanbieden!

\

Onze Majesteit vermeldde in een van haar Kersttoespraak dat we meer noabers moeten zijn. We leven in deze commutatieve wereld langs elkaar heen, communiceren via sms, mail en twitter, vinden nog nauwelijks tijd voor een persoonlijk gesprek. Er kwam een storm van kritiek, maar diep in mijn hart ben ik het eens met Majesteit. We leven allemaal ons eigen leven en hebben nauwelijks of geen tijd voor anderen. We doen het af met een sms, of e-mail. Zelfs echtparen blijken te communiceren via de computer, en waar is toch de tijd gebleven van een gezellig samenzijn met het ganzenbord. Je kinderen hebben zo een druk leven, dat ze nauwelijks meer toekomen aan een telefoontje naar ouders, laat staan grootouders. Ouderen die hunkeren naar een beetje aandacht, een bloemetje of een dikke knuffel. Ook dit is communiceren, maar wel persoonlijk.

Er ligt een uitnodiging van mijn nieuwe overburen. Laten we kennismaken, vermeldde het kaartje. Dat is het begin van noaberschap. Ik als niet-tukker wordt dus uitgenodigd voor een inspectie. Twentejezelf, maar verloochen nooit je eigen persoonlijkheid. Respect is het toverwoord voor een goede verstandhouding.

Een goede buur is soms beter als een verre vriend!

 © maydana

Ik omarm je....

Daniëlle Chantal

21 september blijft een dag van eeuwige herinnering! Een dag die zo mooi begon, maar zo dramatisch eindigde jaren geleden. Ineens was je dood, je lag doodstil in je wiegje. Mijn mooie meisje was niet meer!

De maand september, een lange maand, een moeilijke maand. Je was net jarig geweest en enkele dagen daarna was je dood! Vertrokken naar hemelse weiden, mij achterlatend in enorm verdriet en wanhoop. Ook een stuk van mij was gestorven en het zou nooit worden zoals het was geweest.

Mijn wenskind had me verlaten!

Vandaag denk ik extra aan jou, beleef die dramatische dag opnieuw en hoop dat we elkaar ooit weer zullen zien, daar waar niemand weet waar.

Dag lieve schat, ik omarm je, want mijn liefde is eindeloos voor jou.

Liefs Mam 

Hij zwalkt,spreekt slecht Engels en wil Minister-president worden

Beetje jong, goedlachs en onervaren.

Gelukkig leven we nog in een democratie en mag je zeggen wat je wilt. Moest ineens aan Pim Fortuyn denken met zijn uitspraak; “ik zeg wat ik denk en doe wat ik zeg”, een zin die ik nooit vergeet. Was overigens geen aanhanger van deze toch wel bijzonder charismatische man, die spijtig genoeg werd vermoord voordat hij kon bewijzen welke goede bedoelingen hij had. Achteraf denk ik, Nederland was toen nog lang niet klaar voor zijn ideeën. We waren en zijn nog steeds te burgerlijk om een radicale omezwaai te maken, en het Haagse kippenhok de mond te snoeren.  Een man met klasse, met uitstraling, goed bespraakt. Een man die de Nederlandse politici tot wanhoop dreef.

Nu hebben we in ons politieke kleurenpalet ineens een olijke Brabander, die de ambitie heeft om Minister-president te worden. Een zwalkende, niet opgewassen tegen het Haagse geweld - oud-leraar uit Brabant - die zich al ziet staan bij een staatsman als Obama, of de meest grootse politica Merkel. Je moet er als Nederlander toch niet aan denken, we zijn al zo klein en worden als dit horrorscenario bewaarheid zou worden, het lachertje van deze Aarde .

De tot nu toe gevoerde debatten, waar Roemer het moest afleggen tegen de overige debaters, was een complete aanfluiting en kakofonie, waarbij de leugen weer eens regeerde.

Boemer-Roemertje, spreekt van een harde campagne en dat zoiets niets voor hem is. Realiseert hij zich wel, dat politiek, net als voetbal, totale oorlog is?  Als Rutte hem, zoals hij beweerd, een streek heeft geleverd, dan  moet je daar als goed politicus tegen opgewassen zijn. Adrem en bij de tijd, maar vooral goed je huiswerk hebben gedaan. Als nieuwbakken politiek leider van de toenmalige en nog steeds communistische partij, moet je van wanten weten.

Wat hij wel goed in de gaten heeft is, dat de partijen hem graag buiten de deur willen houden, en naar mijn mening terecht. Want je wilt toch geen land van arme en uitkeringstrekkers! Reken erop dat  zakenmensen zich heftig bezinnen, dit land met spoed te verlaten, als ook maar de dreiging zou bestaan dat Roemer het voor het zeggen zou hebben.

Ook de eeuwige kritiek op Rutte, is een aanfluiting. Vergeten we even voor het gemak, dat hij als jonge nieuwbakken minister-president met een erfenis werd opgezadeld van mislukte vorige kabinetten en paarse zakkenvullers en bovendien verzeilt is geraakt in de grootste crisis na de Tweede Wereldoorlog. Je zult het maar moeten trekken, als jonge Minister-president. Dan is er geen mogelijkheid meer om Sinterklaas te spelen, zoals de vorige kabinetten en wat ze hebben achtergelaten. Wel zou ik Rutte willen adviseren, zijn ongewilde leugentje over het eigen risico gewoon toe te geven, daar breekt je tong niet van af. Want waar waren in de Rutte-tijd  de nu zo gebekte tegenstanders, die nu bolstaan van kritiek?

En zo zwalkt Roemer door  het  politieke land, als slechtste debater,  aardig of niet. Het is niets, en wordt ook nooit wat. Landgenoten lees hun partijprogramma, en u zult begrijpen wat ik met zwalken bedoel. Maak een juiste keuze, voor een land in diepe crisis en gooi Nederland niet in de uitverkoop!

© Maydana

Zoet is het af en toe een dwaas te zijn!

Zoet is het af en toe een dwaas te zijn!

De hemel vertoonde een zwarte opeenhoping van wolken. De donkere massa vormde een cumulus en plots verlichtte de bliksem de donkere hemel. De regen stroomde over haar gezicht en ze was in gedachten verzonken, denkend aan de voorbijgaande nacht, haar eeuwige "schaduw"die haar nachtrust weer hevig had verstoord en intense vermoeidheid speelden haar parten.
De weinige uren die ze had geslapen waren geëindigd in een ware nachtmerrie, een afschuwelijke droom, waarbij ze een verbond had gesloten met de duivel. Haar hart bonkte en haar ziel werd overtrokken door een donkere schaduw. Haar diepste gevoelens, de kwade genius en duistere gedachten van wraak. Haar binnenste borrelde van zwart vergif en ze dwaalde af naar de donkere wereld van het ongrijpbare.
Ontelbare blauwe plekken ontsierden haar ziel.

Nog steeds voelde ze de pijn van jaren, en haar ontmoeting met de duivel aan wie ze haar ziel had verkocht, trokken haar als een spiraal in de duisternis. Langzaam gleed ze in zijn paradijs van verderf. Rillingen van kou, maar ook warme gevoelens overspoelden haar.

Zijn zwarte gewaad maakte haar blind en een warm gevoel van broederschap drong haar lichaam binnen. Zijn doordringende ogen keken haar aan, zijn vage gezicht vormde een ijskoude glimlach. Ze voelde enige vertedering, maar ook de angst zich te bevinden in het paradijs van het ontoelaatbare. Ze was op weg een duivels verbond te sluiten en had het onweerstaanbare gevoel een medestander te hebben gevonden in haar onuitputtelijke zucht naar wraak.

Toch voerde ze een innerlijke strijd met haar intense haat, haar niet te stuiten boosheid en onmacht, maar vooral haar kwetsbaarheid en haar zoektocht naar vergeving. Ze herinnerde zich de vele malen dat ze God om vergeving had gesmeekt haar te behoeden voor al die zwarte gedachten en haar duisternis in licht te veranderen. Geen enkel teken! Had hij haar verlaten om het duivelse te ontdekken?

Haar gedachten dwaalden af naar haar medestander, die zich ontfermde over haar zwarte ziel. Er ontstond een duivelse flirt en ze dansten de dans der duistere machten. Hij raakte haar aan en zijn hand streek door haar lange haar, hij kuste haar voorhoofd en ze voelde zijn grenzeloze macht. De hitte van de hel verwarmde haar hart. Vaag zag ze haar "schaduw" branden, veroordeeld, en ze voelde de verbondenheid van zijn duivels plan. Vol afgrijzen keek ze naar het vuur, en hoorde ze de schreeuw van haar eeuwige schaduw die brandde in een zee van vlammen. Ze voelde de hand die haar leidde door de donker gangen van zijn duivels paradijs.

Eindelijk bevrijd van haar eeuwige schaduw, door satanse machten die haar zwarte gedachten hadden uitgevoerd. Nooit meer zou ze voelen wat boosheid, onmacht en kwetsbaarheid zouden zijn. Eindeloos liepen ze langs de donkere paden, en alles leek een eeuwigheid. Zijn zwarte gewaad omhulde haar lichaam, ze rilde en de duivel glimlachte. De flirt was voorbij en zijn beeld vervaagde, hij had haar verlaten.

De regen was opgehouden en de wolken trokken uiteen. Langzaam werd het licht. In de verte hoorde ze de bliksem die even de hemel verlichtte. De zon kwam te voorschijn en duwde de donkere wolken weg, haar stralen prikkelenden haar huid en ineens bedacht ze welk duivels plan in haar droom had plaatsgevonden. Ze besefte dat deze "uitstap"naar de ondoorgrondelijkheid haar ziel haar hadden bevrijd van wraakgevoelens, haat en onmacht en ze eindelijk kon lopen naar de zon, zonder schaduw en toen regende het zonnestralen.


Dulce est desipere in loco.
 (zoet is het af en toe een dwaas te zijn)
Horatius


Stuk uit mij verhalenbundel © maydana

Kreukelzone

Naarmate mijn houdbaarheidsdatum in zicht is, ondanks alle wellness- en schoonheidssalon, dure crèmes en allerlei ander hulpmiddelen, weiger ik tegenwoordig categorisch om na het opstaan in de spiegel te kijken. Als een dief in de nacht sluip ik langs de spiegels, om niet te worden geconfronteerd met de algemene kreukelzone van mijn gezicht, over de rest maar niet te spreken. De tand des tijds heeft geen enkele consideratie met mij en gaat gewoon zijn gang en knaagt er rustig op los. Ik weiger, om de nalatenschap van de over mij heen gewalste ‘vrachtwagen’ waar te nemen. Ik baan mij een weg naar de keuken, langs alle spiegels die ik overigens zelf heb opgehangen in een ver verleden, om ongezien naar de koffiemachine te komen. Knop aan, kopje eronder en dan op weg naar het toilet om het opgeslagen nachtwater te lozen.

Donders, hier hangt ook al een spiegel en verteld mij dat ik ’s morgens beslist niet moeders mooiste ben.

Bovendien constateer ik, dikke en bijna dichtgeslagen ogen, alsof ik nachtenlang aan de boemel ben geweest en mijn bed gemakshalve maar heb overgeslagen. Nee, dus, de dikke opgezette ogen heb ik te danken aan een akelig klein beestje, virus genaamd die mij via allerlei omwegen heeft bereikt. Een uiterst ongenode gast!De avond daarvoor begon ik  met een aantal wilde niesbuien, welgeteld dertig, waarbij het nodige water uit mijn ogen en neus kwam en ik maar tot één conclusie kon komen, snip verkouden! De pakken tissues waren niet aan te slepen en ik kreeg het zo koud, alsof ik expres in mijn nachtjapon buiten op het terras was gaan zitten om te checken of het echt wel zo koud was, als de weervrouw had verteld.

Lieve hemel, wat ben ik een gezegend mens dat mijn wederhelft, inmiddels gepensioneerd, altijd besluit een half uur later op te staan. Zo kunnen mijn kreukelzone zich langzaam herstellen en draait de teller van mijn houdbaarheidsdatum even terug, uiteraard door mijn dure crème en een plens koud water. Ik haal mijn koffie en kijk naar buiten waar de wereld wit en onschuldig lijkt. Waarom is mijn wederhelft geen beroemde plastische chirurg, waar ik gratis elke maand naar toe kan om liften, corrigeren en zuigen kan laten verrichten. Zeker zou hij dan zeggen; jij kost me meer dan ik verdien!

Gelukkig is hij een rechtlijnig denkende zakenman geweest, die de realiteit niet uit het oog verliest en de opkomende ouderdom gelaten over zich heen laat gaan, overigens telt zijn gelatenheid ook voor mij. Zijn gevleugelde woorden; ik heb er geen problemen mee!

Nee, natuurlijk niet, denk ik dan, die vrachtwagen slaat jou ook altijd over. Aan de andere kant is het natuurlijk wel zo, dat gezondheid de boventoon moet voeren, maar dat neemt niet weg, dat ik ’s morgens een soort van spiegelfobie ontwikkel. Misschien moet ik op iedere spiegel een groot etiket plakken met de tekst CARPE DIEM.

Laatst was ik weer even in Parijs om mijn roots weer te voelen, waarbij een bezoekje aan Galerie Lafayette altijd op mijn programma staat. Bij de afdeling Dior sprak een verkoper mij aan en vertelde voorzichtig dat hij een prima crème in de aanbieding had, die mij minstens 10 jaar jonger zou maken, vooral goed voor mijn kreukelzone. Bah, dacht ik, deze man heeft  ook al in de gaten dat mijn houdbaarheidsdatum bijna verlopen is. Kosten van dit wondermiddel in de aanbieding euro 620. Toch goedkoper als je wederhelft plastisch chirurg zou zijn, toch?

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat ik ’s morgens in alle vroegte en onder protest,  een soort van vermomming aanneem, die lijkt alsof ik een panty van Viola Holt over mijn gezicht heb getrokken. U weet wel hoe dat eruit ziet! Mijn kater trekt zich gelukkig niets aan van mijn vermommingtechniek en miauwd vrolijk, zonder zich te bekommeren om mijn ochtendlijke kreukelzone. Samen zien we het licht worden en het craquelé heeft is enigszins gladgestreken. Ach, ik houdt het maar op Carpe diem!

© Maydana

Het laatste lied, de laatste mooie dag!




Opnieuw maakte boosheid, ontroering en bewondering zich van mij meester. Opnieuw rolden mijn tranen. Indrukwekkend het acteerwerk, maar nog indrukwekkender het thema; depressie.

Een wereld van onbegrip van degene die deze ziekte overkomt, je kunt het niet uitleggen wat er gebeurd in je hoofd. Je omgeving merkt het niet, maar als de tekenen van dit verraderlijke fenomeen worden erkend, is het meestal te laat. 10.000 zelfmoorden per jaar laten families in wanhoop achter met de brandende vraag waarom?

Als de intens wanhopige heeft gekozen voor de vrijwillige dood, vraagt de familie zich na de suïcide af of zij hun dierbare ooit echt hebben gekend. Wat zal de toekomst brengen, maar ook het verleden staat te wankelen. Woede, boosheid en onmacht blijven achter,en zoveel vragen die nooit beantwoord worden.



“Der letzte schöne Tag”

Ze belt haar man met de woorden; het wordt later, wacht maar niet op mij met eten. Haar puberende dochter, die haar telefoontje als een soort controle ervaart, haar zoontje – op dat moment aan het voetballen – is er nog wat mam? Zo neemt ze afscheid om nooit meer terug te komen. Ze was arts en had zich een dodelijke injectie toegediend.

Dan begint de realiteit. Het uitzoeken van de kist, de plaats van begraven, en alles wat daarna komt. Het onbegrip en de verwijten van ouders en schoonouders, de dochter die stoïcijns reageert, de kleine jongen die in een wereld van fantasie leeft en elke dag de tafel dekt voor vier. En steeds weer het onbegrip waarom dit heeft kunnen gebeuren. Wat hebben ze niet gezien, hebben ze de signalen wel opgevangen en deze niet registreert? Ze beschuldigen elkaar dat ze de oorzaak zijn van haar vrijwillige dood. Het drama gaat door! Ze luisteren nog naar haar stem op het antwoordapparaat en ook hier is niets te merken van haar plan een einde aan haar leven te maken.

Het prachtige gedicht van Mascha Kaléko leidt tot een woede-uitbarsting van haar man, een ongekend tranendal en de shock van de keiharde waarheid. Ze is niet meer! Maar dit gedicht geeft haar diepere gevoelens, emoties en haar beslissing weer.

Ich werde fortgehn, Kind. Doch Du sollst leben und heiter sein.

In meinem jungen Herzen, brannte das goldne Licht.

Das hab ich Dir gegeben,

Und nun verlöschen meine Abendkerzen.

Das Fest ist aus, der Geigenton verklungen,

Gesprochen ist das allerletzte Wort.

Bald schweigt auch sie, die dieses Lied gesungen.

Sing Du es weiter, Kind, denn ich muss fort.

Den Becher trank ich leer, in raschem Zug

Und weiß, wer davon kostete, muss sterben .

Du aber, Kind, sollst nur das Leuchten erben

Und all den Segen, den es in sich trug:

Mir war das Leben wie ein Wunderbaum,

von dem in Sommernächten Psalmen tönen.

Nun sind die Tage wie ein geträumter Traum;

Und alle meine Nächte, alle - Tränen.

Ich war so froh. Mein Herz war so bereit.

Und Gott war gut. Nun nimmt er alle Gaben.

in Deiner Seele, Kind, kommt einst die Zeit,

soll, was ich nicht gelebt, Erfüllung haben.

Ich werde still sein, doch mein Lied geht weiter.

Gib Du ihm deinen klaren, reinen Ton.

Du sei ein großer Mensch, mein kleines kind.

Ich bin so müde - aber Du sei heiter.

(Mascha Kaléko)

Het drama van een zelfmoord, waar vele van ons mee worden geconfronteerd. Waar tot het einde van hun leven de vragen blijven. Een zware last voor achterblijvers. Maar de ongekende moed van degene die heeft besloten dat leven geen leven meer was. Depressie die een greep doet naar je eigen ik, je ziel, je emotie en je vast houdt in een wurggreep. De kwaliteit van leven is verdwenen en er is maar een uitweg. Die naar een onbekende wereld, zonder pijn! Rusteloosheid die verdwijnt, en vooral stilte in je hoofd.

Voor achterblijvers zal het leven nooit meer worden wat het was, omdat een mens had gekozen om niet meer te willen leven. Maar het leven gaat gewoon verder.

© Maydana

De fil is te zien op www.wdr.de/film

Taal!

Taal

Een spiraal van woorden,
Woorden ontstaan
Woorden verdwijnen,
Doen pijn en verdriet
Soms is het beter te zwijgen
Soms niet....

Woorden dansen door mijn hoofd,
Woorden zijn soms hard en kil,
Zij raken mijn hart en ik voel het verdriet
Maar luisterend naar woorden uit je hart
Zullen kou en kilte verdwijnen
De wind neemt ze mee,
Naar het oneindige...
Taal, zoet zijn de woorden en raken de diepte van mijn ziel

 © maydana (winnend gedicht Volkskrant)

P&W perikelen

Afgelopen vrijdag was de laatste Pauw&Witteman van dit seizoen. De heren gaan met reces, zullen we maar zeggen. Tijd om hun torenhoge salaris om te zetten en verre vakanties en ander gerief. Onze vrouwenkrullenbol was nogal tevreden over dit seizoen, nou beste Jeroen, ik dus niet! Een slechter P&W seizoen als dit laatste heb ik nog nooit gezien. Het was gewoon balen, en bij de vooraankondiging stond al vast dat ik die avond niet zou meedoen aan de kijkcijfertelling.

Het bleek een seizoen op herhalingsoefening!  In bijna alle afleveringen waren dezelfde “gasten’ te zien. Als het stokpaardje Griekenland weer aan de beurt was – en dat bijna om de dag – kregen we de schreeuwlelijk en woesteling Ingeborg Breugel weer aan de dis. Eerst kwam de gedachte in me op, dat er geen ander “licht’ beschikbaar was om over de ellende van Griekenland te praten, maar dat was niet juist. Radio1 leerde mij dat er wel degelijk mensen beschikbaar waren, die echt verstand van zaken hadden. Vreemd genoeg werden die nooit uitgenodigd. Toen kwam de noeste gedachte, dat deze blonde feeks wellicht een abonnement had, zowel bij de dis als bij krullenbol Pauw. Wellicht had Pauw zijn streefgetal van tweehonderd opgeschroefd. Zou toch kunnen?

Ook einde seizoen kan een voordeel hebben, ( elk nadeel heeft zijn voordeel) en zijn we gelukkig even af van die praatgrage, aandachtgeile blonde Griekse heks.

Dan hadden we nog  ponygek Happy Henkie, schertsfiguur, die blijkbaar tijd genoeg over had om  mijn beeldscherm te vervuilen, met onnozele praatjes. Ook een figuur waarbij de media-aandacht afdruipt. Beste Happy Henkie, doe mij, Nederland en het CDA een plezier, ga terug naar je ponyfarm en verveel je pony’s. Zij vinden het vast leuker dan wij! En neem nog een heerlijk helder biertje en lees vooral het NRC.

Kort samen gevat, een slecht seizoen voor Pauw&Witteman.

Volgend seizoen graag beter! Echt er zijn genoeg mensen te bedenken, die werkelijk iets te melden hebben. 

© maydana

Moederdag

Het is weer zover aanstaande zondag. Dag van  moeders, nieuwe moeders en moeders die al een tijdje mee lopen. Het kost volwassen kinderen hoofdbrekens en er wordt wat afgebeld en sms’jes vliegen over je display. Mam, vindt je het goed dat we pas laat in de middag komen, want de aanhang ( lees schoonzoon ) wil eerst naar zijn eigen moeder. Mam, dit jaar ben ik  voor het eerst moeder, dus dat willen we vieren en gaan we daarna eerst langs mijn schoonmoeder, want die woont een paar straten verder en naar jou moeten we toch een goed uurtje rijden. Het is wat met dat 'Moederdaggedoe'! Eén van die dagen in mei die ik niet bepaald de leukste vind. Het ritueel herhaald zich ieder jaar opnieuw en de ‘smoesjes ‘worden ook steeds beter. Afstand en tijdgebrek schijnen reden te zijn om allerlei inventieve en ingewikkelde suggesties te bedenken.

Nu ben ik persoonlijk een nogal eigenwijze moeder en zie geen enkel heil in een dag voor moeders. Want voor moeder zijn heb ik destijds zelf gekozen, met alle consequenties van dien. Zowel voor de leuke, dan minder leuke dingen. Moeder  is, op zich al een taak die niet met één dag in het jaar, één bos bloemen of een doosje Merci, waardering kan brengen. Dus is de conclusie mijnerzijds; ik vind de tweede zondag in mei niets. Drie keer niets! Als het zogenaamde gevoel en cadeautjes moeten komen op deze speciale dag, krijg ik het gevoel dat je nageslacht een verplicht dagje moeder moet doen, omdat die dag door wie dan ook, ooit is uitgeroepen tot de dag der moeders.

Bovendien zie ik in winkels allerlei prularia die moeders op deze dag met een kop thee en een warme croissant op bed krijgen geserveerd. Dan denk ik in alle wanhoop aan de kruimels die later op de dag - als moeders besluit de nachtrust in te gaan- op het laken liggen en moeders na deze vermoeide dag als een vogel pikkend de kruimels verwijderd,om een goede en ongestoorde nacht zonder kriebels van kruimels te kunnen genieten.

Leuk is zo een dag voor de allerkleinsten, die krampachtig de hele week hebben gezocht naar een leuk presentje, hoofdbrekens hebben gehad over een gedicht of tekening. Maar naarmate ze ouder worden wordt dat ‘Moederdaggedoe’ een ware kwelling, daar meer moeders in het spel zijn en dat moet tenslotte eerlijk worden verdeeld. En hoe doe je dat nou, zonder iemand op zijn moederlijke hart te trappen. De stress slaat toe!  Menig jong echtpaar zal ruziënd besluiten, welke moeder eerst zal moeten worden bezocht.

Jaren geleden heb ik besloten deze dag een gewone zondag te laten zijn, geen bloemen geen Merci. Want als er commercieel vanuit moet worden gegaan dat de tweede dag in mei moeder in de watten gelegd dient te worden, blijven er bij mij nog 364 dagen over.

Verdeel je aandacht over die dagen, neem onverwachts eens een bloemetje mee, bel haar op en zeg dat je van haar houdt en vraag haar om raad. Geef haar in die 365 zo nu en dan eens extra aandacht, dat heeft meer waarde dan die ene dag in mei.

Fijne moederdag!

© Maydana

Vreemde vogels

Mijn omgeving vindt me ouderwets, eigenlijk truttig. Waarom? Omdat ik ‘vreemdgaan’ van partners een rare bezigheid vind, die meer schade en narigheid oplevert dan je lief is.

Sommige in mijn omgeving denken daar anders over en pleiten voor vrijheid, blijheid of gewoon stiekem genieten!  Er wordt dus aardig wat aangerommeld. Zo nu en dan rammelt mijn mobiel en hangt een van mijn vrienden aan de lijn met het verhaal, betrapt of vreemdgegaan en wat moet ik daarmee? 

Uiteraard zijn niet al mijn vrienden “vreemdgangers “, maar enkele exemplaren hebben toch de drang zich te manifesteren en er een geheime liefde op na te houden.

Waarom ik dan altijd in een positie wordt gemanoeuvreerd om mijn mening te uiten over het losbandige leven van de boosdoener, is me totaal onduidelijk. Ze weten toch wat ik ervan vind, bovendien helpt urenlang bellen met mij niet echt, laat staan diegene ervan te overtuigen dat ze hun misstap weer tot de nodige misère heeft geleidt.

Ik luister gedwee naar hun verhaal en onthoudt me van commentaar. Blijkbaar geeft hun geheime liefde ook de nodige problemen en denk ik op zulke momenten, welk gras is nu groener? Maaien moet je toch!

Een van mijn vrienden is zo een geval. Zelf vinden ze dat ze leven in een wat andere wereld als wij gewone burgers, en daarom moeten zaken als deze kunnen! Zij al jaren lang een van mijn vriendinnen, hij een leuke man, intelligent, muzikaal en wat men noemt beroemd,

Een heel bijzonder stel! En zo heb je soms in je vriendenkring vreemde paradijsvogels.Maar in godsnaam leg je ei ergens anders neer.

© maydana 

Dagje Polder 14 april 2012

Vandaag ga ik richting Flevopolder, het nieuwe land met je voeten op de bodem van de zee. Langzaam draai ik vanuit het Oosten des land, de A1 op en constateer dat het op deze zaterdag bijzonder rustig is. Normaal zie je alleen maar gekleurd blik, noemen ze auto’s, die de meest krankzinnige capriolen uithalen om maar één seconde sneller op plaats van bestemming te kunnen zijn. Vandaag niet!

Hollanders zijn zuinig geworden, de crisis en de hoge benzineprijzen, noopt menigeen thuis te blijven, dan wel de fiets van stal te halen voor een rondje om de kerk als zaterdagmiddag vertier. Voor mij een eldorado, had iets van nostalgie, ruimte en zuinige Hollanders, die perfect 100km reden, om vooral geen aanslag te plegen op hun benzinetank. Bovendien gaf het mij de kans om eens rustig om me heen te kijken en te genieten van het ontspruiten van de lente. Want ook langs onze snelwegen is er veel te zien en te ontdekken.

Ik passeerde de IJsselbrug bij Deventer, en overwoog of ik de IJsseldelta zou kiezen om naar Zwolle te komen, maar dat had ik pas gereden. Waarbij toen het hoge water een enorme indruk op mij maakte. 

Vervolg mijn weg en neem de afslag A50 richting Zwolle, geniet van de mooie boerderijen, het oer-Hollandse vee, de vele krentenbomen die als een wit tapijt de rand van de snelweg versieren. Bij Apeldoorn nog een flinke plens regen, zoals dat hoort in dit polderland, maar naarmate ik richting A50 reed, trokken de wolken open en waren de weergoden mij zeer gezind. De zon brak door, en de druppels achtergebleven regen schitterden als diamanten.

Afslag Nunspeet en richting polder! Maar eerst nog een prachtig stuk natuur, afgewisseld met polderland en prachtige lanen door het bos. Ik zie de spechten hakkend aan een dikke boom, de bomen vertonen licht groene blaadjes en als ik over een aantal weken weer deze route zal rijden, is het dicht en hebben zij een prachtig kleed van groen.

Bijna bij Elburg. Het mooie historische stadje waar op zondag de toeristen het voor het zeggen hebben. Ondertussen heb ik prachtige boerderijen gezien, oud en nieuw! Elburg pronkt in de zon, de haven vertoont een enorm aantal jachten, van klein tot groot. Even kwam de gedachte dat hier niets van de crisis is te merken. Althans zo lijkt het.

De weg naar de polder ligt open. Prachtig, dit nieuwe land. Roofvogels zweven door de lucht op zoek naar een prooi. Ik zet mijn auto op de dijk en wacht geduldig tot de immense vogels weer terugkomen, zij hun vleugels spreiden en in een vrije val hun prooi pijlsnel hebben gelokaliseerd. 

Ineens zag ik in het schitterende zonlicht zweefvliegtuigen die handig gebruik maakten van de thermiek. Een prachtig schouwspel!

Ik wachtte op de roofvogels, maar zag in het nieuwe land de windmolens, een moderne variant van de ons bekende oude windmolens. En prachtig gezicht, maar dat zal niet ieder met mij eens zijn. Van mij mag het, ik vind het schitterend.

Rijdend terug naar het oosten kon ik nog genieten van de prachtige ondergaande zon, dat het nieuwe land mij nog tegen de avond als extraatje gaf.

Het was een vruchtbare dag, genoten van de stilte, maar vooral van de natuur en het nieuwe land, waar vroeger water was en ik nu mijn voetstappen achterlaat.

© maydana

Dan liever de lucht in, zei van Speijk....

Vandaag de lucht in

Vandaag, 10 april 2012, opent de KLPD haar twitteraccount @depolitieheli. Waarom? Omdat de politie duidelijkheid wil geven over hun inzet van heli’s. Maar denkt u niet dat u van elke inzet een tweet zal krijgen, want sommige van deze zijn ‘super geheim’. Dus gelieve geen tweet te sturen waarom hij boven uw hoofd cirkelt.

De vraag bij het bericht dat de @depolitieheli op twitter informatie aan ons burgers wil doorgeven, vraagt om enkele vraagtekens mijnerzijds. Het zal met toch worst wezen of dat vliegding over mijn hoofd vliegt, of cirkelt boven mijn 'landgoed’. Als ze daar behoefte aan is, hebben ze mijn zegen. Waarom zijn mensen toch zo nieuwsgierig als een politieheli wordt waargenomen? Of telt dit alleen voor onze ramptoeristen en nieuwsgierige Aagjes, die willen weten waarom de politie ons luchtruim gebruikt. Tenslotte willen deze nieuwsjunks enige duidelijkheid omtrent ‘luchtvervuiling’. Zover ik dus nu heb begrepen, gaat de KLPD deze nieuwsgierigen bevredigen, om over hun inzet duidelijkheid te verstrekken.

Oh, ja, er waren ook klachten van diverse burgers, waarom de heli op weg was naar God weet waar naar toe. Je schijnt je als burger blijkbaar toch behoorlijk te ergeren, als er iets gebeurd en je weet niet waarom. Nieuwsgierigheid viert hoogtij!

Maar beste nieuwsgierige burger, ze hopen natuurlijk ook informatie te krijgen, naar aanleiding van hun tweets en uw waarnemingen. Werk aan de winkel!

En voor alle vervelende zeurpieten, die zich ergeren aan het ‘vliegmoment’, zet een gezellig muziekje op! 

© Maydana 

Van een stijfkop en een zot, vult de mediator zijn pot

Als u ooit met iemand in conflict komt, ga dan NOOIT naar een mediator. Stel alles in het werk om er samen zelf uit te komen. Dat mag dan misschien best wat kosten, maar die kosten hebt u in uw hand. Mediators zijn zelden gedragsdeskundige en blijken dan ook niet in staat te zijn om succesvol te kunnen bemiddelen in conflicten. Wel dat ze tot genoegen van hun eigen portemonnee een mediation-traject vaak eindeloos lang rekken. Problemen worden dus niet opgelost en des te pijnlijker naar mate het langer duurt. Een mediation-proces staat vaak juist een snelle en redelijke oplossing in de weg. Als een Rechter u mediation oplegt, weiger dat dan daarom samen.

Mediation is duur. Mediation kan in het beste geval hooguit een papieren overeenkomst opleveren, maar waar geen enkele sanctie op staat als één van de partijen zich er niet aan houdt en vaak plaatsen Rechters en Arbo-dokters een mediation-opdracht bij een goede kennis, collega of oud collega. Daarom zijn mediators dan ook nooit onpartijdig en onafhankelijk. Een mediator die 10x per jaar van een Rechtbank een opdracht krijgt heeft daar een dik jaarinkomen aan, dus gaan die nooit tegen hun broodheren in. Mediators, Rechters en Advocaten wisselen nogal eens van tenue. Wie vandaag een opdrachtgevende Rechter is, is morgen elders Mediator, of geeft er duur betaalde lezingen aan, of is overmorgen weer Advocaat, en zo spelen ze elkaar dagelijks de bal toe.

Als u, in geval van een door een Rechter opgelegde mediation, meent er toch niet onderuit te kunnen, laat uw advocaat dan tijdig aan de rechtbank vragen of u zelf een mediator mag kiezen en dat er vastgelegd wordt dat de mediation niet langer dan -een mede door u bepaalde tijd- mag gaan duren. Het Nederlands Mediation Instituut (NMI) doet niets anders met klachten tegen mediators dan eindeloos veel papieren procedures rond te pompen, maar lost nooit iets op. Het NMI is een belangenvereniging van meesters in de rechten-mediators onderling, dus u trekt altijd aan het kortste eind. Nadat er veel klachten over mediators binnenkwamen ontstond de behoefte om hun namen publiekelijk op een zwarte lijst lijst te plaatsen. U kunt hier kijken welke mediators op de "zwarte lijst" geplaatst zijn sinds 27 oktober 2008.

© Maydana 

Gilde der inbrekers

Vakantietijd is altijd de beste tijd voor het Gilde der inbrekers. Een beetje inbreker heeft blijkbaar geen enkele moeite om te achterhalen of u thuis bent om van een welverdiende vakantie gaat geniet.

Nu is dit natuurlijk niets nieuws onder de zon! We vergeten, dat sinds Internet God en de wereld mee leest, precies weten wat we doen, of gaan doen hebben zij vrij spel.

Nog steeds blijken we niet door te hebben, dat we via verschillende sites zoals Hyves en Twitter we erg slordig omgaan met onze privézaken.

In de veronderstelling dat we alleen onze zogenaamde vrienden informeren dat we drie weken naar een zonnig oord vertrekken, inclusief vertrek en datum van terugkeer, zijn we gemakkelijk te traceren door het Gilde. Een grote verassing staat u te wachten bij thuiskomst. Uw huis is omgewoeld door een stel mollen en uw kostbaarheden zijn van eigenaar veranderd. Wat een teleurstelling en uiterste verbazing. Boosheid staan te lezen op uw bruinverbrande gezicht. Hoe is het toch mogelijk, roept u in koor. Uw kinderen, of uzelf hadden de vakantie al lang van te voren aangekondigd op Hyves of andere sites en wordt het een makkie voor de heren inbrekers. In alle rust konden ze uw huis doorzoeken naar waardevolle spullen, zonder ook maar enige haast te maken.

Want de heren brengen veel tijd door voor hun PC, lezen Hyves en Twitter, spitten dagbladen door en gebruiken zelfs rouwadvertenties met adressen om hun slag te slaan.
Blijkbaar zijn we nog steeds het vertrouwen in de mensheid niet kwijt en hebben we de behoefte wereldwijd te verkondigen dat we 3 weken naar een zonnig oord vertrekken.
We roepen altijd dat er geen rekening wordt gehouden met onze privacygegevens, maar schuld zijn we zelf, als we Internetsites voeden van onze plannen.
Alle waarschuwingen uit het verleden onze privézaken niet op Internet te gooien ten spijt, zijn we blijkbaar hardleers en moeten uit ondervinding leren.
Tenslotte heeft niet iedereen goede bedoelingen. U bent gewaarschuwd!


© Maydana 

Vandaag slaap ik tussen lavendel en rozen,

Zal een zachte bries mij omarmen

Ruik ik lavendel, die mij zacht in slaap wiegt

En op het bed van rozenblaadjes,

Voel ik het paradijs,

Mijn dromen en de geur van rozen.

© Maydana 

Roemer's(rijk)

Zondagavond was het een ‘Kwestie van kiezen”, letterlijk en figuurlijk. RTL4 zond het gelijknamige programma uit, met als hoofdpersoon Emile Roemer. Nu ben ik bepaald geen bewonderaar van deze veel te goed gespeeld – altijd goedlachse – SP-er, zijn onechte brave imago, maar vooral zijn communistische ideeën.

Maurice de Hond verontrustte mij met zijn peiling. Roemer aan het hoofd van onze polder! Mijn God, ik moet er niet aan denken. Stel je voor, Roemer aan het roer van ons polderland, met alle gevolgen van dien. De laatste echte socialistische partij van ons land, met communistische roots. Massahysterie! Goed georganiseerd en vooral geen tegengas. Een uiterst griezelige ontwikkeling.

Riek Nieman en “Kwestie van kiezen.
Ik hoorde Roemer zeggen; ‘Er zit veel bruikbaars in het marxisme! Dat zei hij echt! Gezien hun communistische inslag kan geen enkele partij zich meten met de SP. wat organisatie betreft, nauwkeurig afgestemd op hun ideologie. Tegenspraak wordt niet geduld. De SP-ers die zich wilden ontworstelen aan het strenge regime van de partij, werden als dissidenten beschouwd, en zonder pardon uit de partij gezet. Verbaast u zich hier niet over? Het is de communistische ideologie, die streng wordt gehandhaafd. De onfeilbaarheid van de partij.

Meer dan de helft van hun inkomen vloeit naar de partijkas. Want veelverdieners zijn uitbuiters, kapitalisten en onderdrukken de armen. Hier kan men spreken van een strijd tussen het kapitalisme en socialisme. De kapitaalkrachtigen zijn de kwade genius, lijkt op marxisme! Ze profiteren van de crisis en allerlei andere akkoorden. Natuurlijk zijn het nemen van zulke maatregelen door het huidige kabinet niet populair en velen zijn hierdoor getroffen, maar dit kabinet heeft de crisis niet veroorzaakt en zit opgezadeld met een onzorgvuldig gevoerd huishoudboekje van vele vorige kabinetten. Denkt u niet dat u Sinterklaas persoonlijk in huis haalt als u Roemer het voordeel geeft. Zijn antwoord op het dilemma was duidelijk; zucht naar macht!

- De belastingen zullen immense vormen aannemen, de kinderbijslag gaat omlaag ten nadele van de middenklasse . En dat, beste kiezer zijn de meeste van ons. Roemer zal niet schromen van ons Polderland een tweede Griekenland te maken.

- Boetes zullen worden geïnd naar ratio van inkomen. Voor dieven een eldorado, en voor wetsovertreders eveneens. Je beurs is bepalend voor je boete.

- Dus heren criminelen, sla uw slag, verhuis naar Nederland in het Roemer’s(rijk).

Voor dat u het weet veranderd ons kneuterige polderland in een communistische staat.

Hopelijk zal de nuchterheid en het verstand van ons Nederlanders zegevieren en zullen we voorkomen dat een machtswellusteling als Roemer nooit dit land zal mogen regeren. De SP gewoon blijft wie ze zijn, met of zonder de goedgespeelde ‘enge glimlach’ van Roemer.

© maydana

Roemer"s(rijk)

Zondagavond was het een ‘Kwestie van kiezen”, letterlijk en figuurlijk. RTL4 zond het gelijknamige programma uit, met als hoofdpersoon Emile Roemer. Nu ben ik bepaald geen bewonderaar van deze veel te goed gespeeld – altijd goedlachse – SP-er, zijn onechte brave imago, maar vooral zijn communistische ideeën.

Maurice de Hond verontrustte mij met zijn peiling. Roemer aan het hoofd van onze polder! Mijn God, ik moet er niet aan denken. Stel je voor, Roemer aan het roer van ons polderland, met alle gevolgen van dien. De laatste echte socialistische partij van ons land, met communistische roots. Massahysterie! Goed georganiseerd en vooral geen tegengas. Een uiterst griezelige ontwikkeling.

Riek Nieman en “Kwestie van kiezen.
Ik hoorde Roemer zeggen; ‘Er zit veel bruikbaars in het marxisme! Dat zei hij echt! Gezien hun communistische inslag kan geen enkele partij zich meten met de SP. wat organisatie betreft, nauwkeurig afgestemd op hun ideologie. Tegenspraak wordt niet geduld. De SP-ers die zich wilden ontworstelen aan het strenge regime van de partij, werden als dissidenten beschouwd, en zonder pardon uit de partij gezet. Verbaast u zich hier niet over? Het is de communistische ideologie, die streng wordt gehandhaafd. De onfeilbaarheid van de partij.

Meer dan de helft van hun inkomen vloeit naar de partijkas. Want veelverdieners zijn uitbuiters, kapitalisten en onderdrukken de armen. Hier kan men spreken van een strijd tussen het kapitalisme en socialisme. De kapitaalkrachtigen zijn de kwade genius, lijkt op marxisme! Ze profiteren van de crisis en allerlei andere akkoorden. Natuurlijk zijn het nemen van zulke maatregelen door het huidige kabinet niet populair en velen zijn hierdoor getroffen, maar dit kabinet heeft de crisis niet veroorzaakt en zit opgezadeld met een onzorgvuldig gevoerd huishoudboekje van vele vorige kabinetten. Denkt u niet dat u Sinterklaas persoonlijk in huis haalt als u Roemer het voordeel geeft. Zijn antwoord op het dilemma was duidelijk; zucht naar macht!

- De belastingen zullen immense vormen aannemen, de kinderbijslag gaat omlaag ten nadele van de middenklasse . En dat, beste kiezer zijn de meeste van ons. Roemer zal niet schromen van ons Polderland een tweede Griekenland te maken.

- Boetes zullen worden geïnd naar ratio van inkomen. Voor dieven een eldorado, en voor wetsovertreders eveneens. Je beurs is bepalend voor je boete.

- Dus heren criminelen, sla uw slag, verhuis naar Nederland in het Roemer’s(rijk).

Voor dat u het weet veranderd ons kneuterige polderland in een communistische staat.
Hopelijk zal de nuchterheid en het verstand van ons Nederlanders zegevieren en zullen we voorkomen dat een machtswellusteling als Roemer nooit dit land zal mogen regeren. De SP gewoon blijft wie ze zijn, met of zonder de goedgespeelde ‘enge glimlach’ van Roemer.

© maydana

Heer van stand, Theo Hiddema

Toeval bestaat niet! Vanmorgen hoorde ik via Radio1, dat overvallen en geweld op ouderen aan de orde van de dag is. Zorgwekkend, ouderen een buitengewoon kwetsbare groep, te lichtgelovig, en een te gemakkelijke prooi voor overvallers. Een teken aan de muur, letterlijk en figuurlijk. Overvallers plaatsen tekens op muren, dit is een object voor een glansrijke overval. En de oudjes hebben niets in de gaten!

Advocaat Theo Hiddema
De ochtendkrant vertelde mij dat advocaat Hiddema, gisteren pleitte voor een honderdtal ondernemers, dat het kopen van een pistool een dringend advies is, waarmee u zich zou kunnen verdedigen, mocht u visite krijgen van een Oost-Europese bende, die het op uw geld en andere waardevolle bezittingen heeft voorzien.

Nou telt dit natuurlijk niet voor een gewone doorzonwoning, maar voor een aardig vrijstaand huis, waarbij ze denken dat er wellicht een kluis aanwezig is en andere waardevolle zaken.
Uiteraard telt dit natuurlijk niet alleen voor de ouderen onder ons, maar ook voor jonge rijke ondernemers met een aardig optrekje.

Jaren geleden pleitte ik al voor een verbouwing van uw huis naar een soort  “Fort Knox”, waarbij allerlei ingenieuze beveiligingsapparatuur, camera’s en loeiende sirenes een optie kunnen zijn. Dit alles om je te beschermen tegen de open grenzen en de eindeloze exodus van criminelen richting Nederland.
Statistieken geven advocaat Hiddema gelijk. De afgelopen tijd is het aantal woningovervallen en grof geweld fors gestegen.

Hiddema adviseert u, koop en pistool en gebruik hem indien nodig.

Oké, maar nu de cruciale vraag Meester Hiddema. Stel dat ik ongewenst bezoek krijg van een stel Oost-Europese criminelen en ik schiet ze dood, bent u dan bereid mij te verdedigen? Eventueel onder toevoeging of gratis?

© Maydana

Riooljournalistiek

Vrijdagmiddag – ik was even in ons buurland – werd ik via Twitter op de hoogte gesteld van een ernstig ongeluk die onze koninklijke familie in hun favoriete wintersportplaats Lech had getroffen. Wat er op dat moment precies aan de hand was, was nog onduidelijk. Van alles schiet er door je hoofd, zou onze koningin iets ernstig zijn overkomen? Kort daarop, werd duidelijk dat het om haar zoon Friso ging, die volgens de op dat moment beschikbare informatie, een ernstig skiongeluk zou hebben gehad. Door een lawine getroffen, die hem had bedolven. De goedgetrainde Oostenrijkse bergwacht bleek reanimatie te hebben toegepast en inmiddels was de prins vervoerd naar een ziekenhuis in Innsbruck.

Richting huis rijdende, overdacht ik het drama wat zich afspeelde. Er blijft onze koningin weinig bespaart. Haar vader die telkens weer de verkeerde lanen bewandelde, haar moeder die dementerende was, maar vooral haar man die haar veel zorgen baarde, destijds. En tot overmaat ook nog de affaire Margarita. Daarna het overlijden van prins Claus, haar moeder en haar vader. Die even voor zijn dood nog een exclusief interview had gegeven en haar weer opnieuw behoorlijk in verlegenheid had gebracht. Er leek geen einde te komen aan de lijdensweg van Hare Majesteit. In mijn opinie een sterke vrouw, die opgewassen bleek tegen de vele tegenslagen die haar teisterden, met emotie en tranen achter gesloten deuren. Een waardige koningin!

Maar dit afschuwelijke ongeluk van haar zoon Friso, leek haar te breken! Haar steun en toeverlaat, lag hulpeloos en in levensgevaar, in een ziekenhuis. Wat een geweldige familievakantie had moeten worden, eindigde in een vreselijk drama. De foto’s welke beschikbaar zijn, tonen een gebroken vrouw. Haar naam, gegeven door haar ouders – Beatrix – die betekent, - zij die geluk brengt – is in haar leven weinig van toepassing geweest.

De media stortten zich als giftige slangen op dit vreselijke nieuws, en ik vroeg mij als journalist af of dit nu niet met enige terughoudendheid had kunnen gebeuren. Extra nieuwsuitzendingen, hoewel niemand ook nog maar enig idee had, wat er nu precies was gebeurd en ging gebeuren. Pure speculaties, nergens op gebaseerd. De rollercoaster draaide weer op volle toeren!

Bij thuiskomst luisterde ik naar Radio 1. Ik werd geconfronteerd met een presentator, die vertelde dat ze contact hadden met een journalist van het NRC, Janneke Koelewijn, die blijkbaar in het ziekenhuis van Innsbruck aanwezig was, wat mij al zeer bevreemde. Ze vertelde dat ze zogenaamd ongewild ‘luistervink ‘ had gespeeld, en een gesprek onderschept tussen een Neurochirurg C.Thomé en ene Tulleken, ook arts. Een nogal onsamenhangend verslag, waarbij bij mij de gedachte kwam, hoe je het in je hoofd haalt als journalist, delen van dit gesprek openbaar te maken, op een moment waar nog nauwelijks iets bekend was. Deze mevrouw Koelewijn was er zeker op uit, zich in de schijnwerpers te praten, op dit meest precaire moment. Dat noem ik riooljournalistiek en een vleug van het “Heleen van Rooyen syndroom “.

Ze mag van geluk spreken, dat ik geen hoofdredacteur ben van NRC. Want dat was beslist haar laatste interview geweest. Tot overmaat van ramp bleek naderhand, dat deze mediageile dame, de echtgenote was van dr. Tullekens. Dat zij gewoon als toehoorder bij dit gesprek tussen beide artsen aanwezig is geweest, en een dergelijk gesprek tot absolute geheimhoudingsplicht behoorde. Zeker voor mevrouw Koelewijn!

Na deze onfortuinlijke misstap van deze journalist, gaf het ziekenhuis Innsbruck direct commentaar dat de gegeven informatie incorrect was. Zij waren uiterst geïrriteerd over het gedrag van deze verslaggever.

Qoute: Koelewijn ziet dat anders. "Ik ben journalist. Wij zijn er toch om alles wat wij weten te openbaren?" Volgens haar lag het ethische probleem vooral bij de artsen. "Mochten zij, terwijl ze wisten dat ik ernaast stond, over de patiënt praten?"

Ja, dat mochten zij. Hoewel niet zo handig, maar zij was de vrouw van Tullekens, en men mag verwachten als men getuige is van een dergelijk gesprek – medisch geheim - , ook al ben je journalist, je mond dient te houden. Haar man, Dr. Tullekens, neemt het natuurlijk voor haar op en beweerd koel en zakelijk, dat hij niet begrijpt waarom zijn vrouw als journalist dit gesprek niet naar buiten mocht brengen. Medische vaststellingen op een moment waar men nog weinig of geheel niets naar buiten brengt, liggen niet op de weg van een incapabele schrijfjuffrouw, die op zo een dramatische dag, naam wil maken.

Pure Riooljournalistiek……

Alsof het drama Friso niet al erg genoeg is voor onze Koningin!

© maydana

Een schone onderbroek, 100 euro, mag ik even vangen?



Als ik de krant opensla en lees dat onze ouderen weer “weggesaneerd ‘ worden, doet mijn hart zeer! De groep ouderen die niet meer in staat zijn voor zich zelf te zorgen, alle hulp nodig hebben – de bekende handen aan het bed – en overgeleverd zijn aan geldgierige managers van verzorgingstehuizen. Gemiddeld houden ze 250 euro over voor zelfverzorging, waarvan al meer dan 100 euro wordt verspijkerd aan de ziektekostenverzekering. Dus 150 neurootjes over voor de kapper, pedicure en voor een wandeling buiten á 20 euro per half uur, een extra douche voor het giga bedrag van 10 euro,en zo blijft er niets meer over om je oude leven nog enigszins aangenaam te maken. De verworven rechten van deze ouderen, waar ze hard voor hebben gewerkt, wordt door deze rechtse regering gewoon opgeheven.

Terug naar de jaren vijftig, het oude besjes- en armenhuis. Alleen voor de procentueel rijken onder de ouderen is er een mogelijkheid aan de gierigheid van deze rechtse rakkers te ontsnappen. Zij huren zorg! Denkt u niet dat ik dit privilege deze ouderen dit niet gun, want ook zij hebben hard gewerkt en een beetje meer geldelijk geluk gehad, dan de ouderen die alleen AOW hebben.

We maken ons druk over een website van de PVV, terwijl we in dit land de ene website ná de andere publiceren voor huiselijk geweld, misdaad, stalking en God mag weten wat nog meer; de ene klaagsite na de andere, dus hoogste tijd voor een meldpunt voor gedupeerde ouderen, gekneveld door rechtse Haagse rakkers.

Ze geven geld uit als water aan allerlei waanzinnige projecten als Afghanistan, zinloze ontwikkelingshulp die nooit bij de betrokkenen arriveert, het geldverslindende JSF-project, steun aan allerlei landen zoals Griekenland – en wie volgt- ? Maar de ene bezuiniging na de andere vliegt ons om de oren, en vooral de ouderen zijn een nieuwe bron van inkomsten. Want oud zijn mag niet meer, je bent een last voor deze regering, en het liefst gaven ze je op de 70ste je dik verdiende AOW en tegelijkertijd de pil van Drion!

Je zou haast bang worden voor de toekomst als je ouder wordt. Je moet er toch niet aan denken, dat je wordt afgeserveerd in het oude Besjeshuis, waar het stinkt na de urine en andere onaangename geuren. Hebben onze ouderen dit nu echt verdiend, pluche-zitters?

We zijn al zover dat de ouderen hun zuur verdiende huis en andere bezittingen moeten opeten, het plaatje van de vijftigerjaren. Ze worden volgestopt met medicijnen, om de dood de bespoedigen en mochten ze in het ziekenhuis belanden, is de eerste vraag; we hoeven toch niet te reanimeren!

Geen wonder dat de ouderen iedere zin in het leven hebben verloren en intens verlangen naar de dood, als was het alleen maar om de slechte verzorging, eten, douchen en een beetje aandacht.

Want zijn de ouderen niet het kind van de rekening, en moeten zij opdraaien voor deze crisis ?

Weg met de geldverslindende managers met een jaarsalaris waar je tien verzorgingshuizen een jaar lang extra zorg kunt bieden. Laten ze hun uniform weer aantrekken en hoofdverpleegster spelen en niet de hele dag zinloos vergaderen.

Hoogste tijd voor een nieuwe klaagsite voor benadeelde ouderen: “Knelmeldpunt ouderen mishandeling door huidige regering”.


© maydana

Rugzak!

Ieder mens draagt in zijn leven

een onzichtbare rugzak mee.

Bergt daarin zijn vreugde en zorgen, •een verzameling van wel en wee.

Vaak is de rugzak haast niet te dragen, •maar soms ook weer vederlicht.

Dan blijft er wat ruimte over, maar dikwijls kan hij haast niet dicht.


Kijk je in een verloren uurtje

heel de inhoud nog eens door,

kan er heel vaak iets verdwijnen

wat zijn waarde reeds verloor.

En zo ga je door de jaren, je pakt iets op en gooit iets weg.

Soms gebeurt dit als vanzelfsprekend, vaak ook na veel overleg.


Langzaam wordt de rugzak leger,

de levensmiddag gaat voorbij,

en bij het vallen van de avond, werpt met het meest der last opzij.

Maar er blijft nog wat van waarde, wat je koestert en behoudt.

Al schijnen het soms kleinigheden,

het zijn herinneringen, die meer waard zijn dan Goud.


Ieder draagt zijn eigen rugzak, niemand die hem van je overneemt.

En je hoeft ook niet te vrezen, dat een dief hem ooit ontvreemd.

Het mooiste gedicht.....

Ich werde fortgehn, Kind. Doch Du sollst leben und heiter sein.

In meinem jungen Herzen, brannte das goldne Licht. Das hab ich Dir gegeben,

Und nun verlöschen meine Abendkerzen.

Das Fest ist aus, der Geigenton verklungen,

Gesprochen ist das allerletzte Wort.

Bald schweigt auch sie, die dieses Lied gesungen.

Sing Du es weiter, Kind, denn ich muss fort.


Den Becher trank ich leer, in raschem Zug

Und weiß, wer davon kostete, muss sterben .

Du aber, Kind, sollst nur das Leuchten erben

Und all den Segen, den es in sich trug:


Mir war das Leben wie ein Wunderbaum,

von dem in Sommernächten Psalmen tönen.

Nun sind die Tage wie ein geträumter Traum;

Und alle meine Nächte, alle - Tränen.


Ich war so froh. Mein Herz war so bereit.

Und Gott war gut. Nun nimmt er alle Gaben.

In Deiner Seele, Kind, kommt einst die Zeit,

soll, was ich nicht gelebt, Erfüllung haben.


Ich werde still sein, doch mein Lied geht weiter.

Gib Du ihm deinen klaren, reinen Ton.

Du sei ein großer Mensch, mein kleines kind.

Ich bin so müde - aber Du sei heiter.



Mascha Kaléko

Als uw partner overlijdt, wat dan...

De meeste Nederlanders denken dat bij het overlijden van hun partner hun inkomen nauwelijks zal veranderen. Sommige denken zelfs dat ze meer inkomen zullen hebben. Bij het overlijden van een partner ontstaat een te optimistisch beeld van het te verwachten inkomen. Niets is minder waar. Bij het wegvallen van de partner ontstaan allerlei vervelende situaties en een wirwar in het financiële bos. Het is niet alleen het verdriet dat de achterblijver overmant, men wordt onmiddellijk geconfronteerd met een kostenplaatje. Ondanks eventuele verzekeringen als een uitvaartverzekering, een lijfrentepolis of het aflossen van de hypotheek, komen nog andere kosten om de hoek kijken, zoals kosten voor de notaris en b.v. een grafmonument.

Zoals in de meeste gezinnen, is er één van de partners die de administratie doet. Valt deze weg, wordt het voor de verdrietige achterblijver een tunnel van onduidelijkheid. Dan is het zaak de administratie in handen te geven van een familielid of een financieel adviseur. Meestal kiest men voor het laatste, want openheid van zaken ten opzichte van je familie is een brug te ver. Ook is men gauw geneigd overal ja op te zeggen, omdat het verdriet van het verlies groter is dan je gedachten, wat nu!
Misschien is het toch beter om je partner te allen tijde te informeren welke verzekeringen en polissen er aanwezig zijn en wat er dient te gebeuren indien een van beide komt te overlijden. De dood is een onvoorspelbare gebeurtenis en niemand wil bewust zijn partner achterlaten in een onoverzichtelijke wirwar van papieren. Ook handig is aan te geven welke wensen er leven, zodat de achterblijver niet alle beslissingen ineens zelf dient te nemen. Want achterblijvers gaan zich misschien na langere tijd afvragen of hij(zij) wel alles hebben gedaan wat de overledene zou hebben gewild.

© Maydana