Taal

Taal

Een spiraal van woorden,
Woorden ontstaan
Woorden verdwijnen,
Doen pijn en verdriet
Soms is het beter te zwijgen
Soms niet....

Woorden dansen door mijn hoofd,
Woorden zijn soms hard en kil,
Zij raken mijn hart en ik voel het verdriet
Maar luisterend naar woorden uit je hart
Zullen kou en kilte verdwijnen
De wind neemt ze mee,
Naar het oneindige...
Taal, zoet zijn de woorden en raken de diepte van mijn ziel

© Maydana

En God schiep...

En God schiep…
De afgelopen weken zijn we via de media overspoeld met berichtgeving over seksueel misbruik in de Rooms-katholieke kerk. Slachtoffers die eindelijk gaan praten, hoewel de meeste van deze aangiften zijn verjaard. Tijden geleden stonden de kloostermuren van Amerika en Ierland te schudden, door het uitlekken van het vele seksuele misbruik door in jurken gehulde geestelijken. Diepgaande onderzoeken naar deze praktijken, leverden niet meer op, als een excuus vanuit de pauselijke residentie. Slachtoffers achterlatend met een levenslang trauma. De heilige bankrekening werd aangesproken om slachtoffers het zwijgen op te leggen. En dat kost moeite, voordat de Roomse ondeugden over de brug komen.

Uiteraard zijn dit soort van uitwassen niet alleen van deze tijd, maar kwamen in de oudheid al voor. Het geloof lijkt op een primitieve bezigheid, althans dat willen zij ons laten geloven. De in paars gehulde gezagdragers hebben de pretentie zich te laten gelden als God op aarde. Zij menen de wijsheid te hebben, om zelfbedachte zaken op te dringen in naam van Onze lieve Heer.

Opnieuw zijn we opgeschrikt door berichten van misbruik van paters in een rooms-katholiek internaat in ’s Heerenberg. Uit onderzoek bleek dat paters veelvuldig seksueel misbruik pleegden. Tevens bleek dat dit misbruik bekend was binnen de orde en ook door de leiding werd besproken. De hoogste baas van de Salesianen Ad Luyn , tegenwoordig bisschop te Rotterdam, wilde op deze openbaring van seksueel misbruik van destijds, geen enkel commentaar leveren. De paters van het toenmalige Don Rua Klooster, hadden blijkbaar gouden handjes. ( tegenwoordig de naam van het klooster Gouden Handen ). Laten we zeggen, ze hebben de naam aangepast. Ook in het Duitse Limburg zijn priesters beschuldig van seksueel misbruik van kinderen, maakte het bisdom woensdag bekend. Tevens viel het bericht op dat in het bekende Duitse klooster Ettal, bekend door zijn bekende likeurstokerij, het misbruik van kinderen aan de orde van de dag was en de Duitse politie vandaag een inval heeft gedaan. Blijkbaar is misbruik in de Rooms-katholieke kerk een wereldwijd probleem.

Mocht er een lieve Heer/of mevrouw boven de wolken deze afschuwelijke wandaden van zijn herders volgen, denk ik persoonlijk dat het schaamrood hem/haar naar de kaken stijgt. Het kan nooit de bedoeling zijn dat vertegenwoordigers misbruik maken van hun positie. Bovendien vraag ik mij af, of onze lieve Heer enige zeggenschap heeft gehad in de regels welke door de Rooms-katholieke kerk door aardse zijn ingesteld. Waarom moeten mensen, die God willen dienen in alle eenzaamheid hun leven slijten. Het zijn mensen met gevoelens en behoefden. Mensen die door zulke regels afwijkend gedrag gaan vertonen, zoals seksueel misbruik, met als gevolg talloze slachtoffers, en waarom mogen homo’s geen hostie mag ontvangen, met welk recht! Staat niet in de bijbel, dat God alle mensen lief heeft. Dus ook homo’s! Waarom verbiedt de Heilige Vader condooms om Hiv-infectie te voorkomen. Met welk recht? Moet de kerk niet een rustpunt zijn voor gelovigen? Zonder opgelegde onmenselijke regels die uit geestelijke breinen ontspringen. Blijkbaar zijn deze hoogwaardigheidsbekleders niet alleen creatief met hun huizenhoge Roomse rekening, maar nog creatiever met allerlei zelfbedachte regels, en allemaal in de naam van de Heer.

Ik zou graag eens met onze lieve Heer rond de tafel zitten, hem de problematiek willen voorleggen, die speelt in het Roomse Rijk die hem vertegenwoordigen. Ik weet zeker dat ik gelijk zou krijgen als we het zouden hebben over de immense rijdom , de ontoelaatbare eisen die ze verkondigen om de gewone gelovige in het gareel te houden. Was het niet zijn zoon Jezus die in alle eenvoud leefde en vooral vergevingsgezind uw woord verkondigde.
Misschien zou hij tegen me zeggen; Ik schiep de man en dacht plots ik kan beter….en schiep de vrouw!

© Maydana

Tafel vol geheimen

Tafelgeheimen

Solitair en trots sta je tussen al mijn uiterst moderne meubilair. Je straalt autoriteit uit. Alsof ik in het midden van mijn moderne wereld van meubilair, in retraite ben. Zo had ik je ook ontmoet, tijdens een lange week van stilte. Kon mijn ogen niet van je afhouden, en verheugde mij om driemaal per dag, bij je aan te schuiven. De warmte van je hout, maar vooral de rust die je uitstraalde.

Natuurlijk kon ik je niet meenemen, dat wist ik. De nonnen zouden doodongelukkig zijn, zonder jou. Mijn vraag of ik je kon kopen en meenemen, werd door hun met een weemoedige glimlach en hoofdschuddend beantwoord. Nee dus! De vrouwen van God werden uiteindelijk gek van mijn gezeur.
Na mijn week van stilte kreeg ik stiekem een briefje, met een aantal adressen waar ik misschien een evenbeeld van jou zou kunnen bemachtigen.

Je ging niet uit mijn hoofd. Weken ná mijn retraite ging ik op pad om naar één gelijkenis te zoeken. Het werd een immense speurtocht, maar ik wilde je hebben en vooral vinden, je moest een plaats krijgen in mijn huis, een plaats waar ik rust zou vinden. Daar waar ik samen met vrienden plaats zou kunnen nemen, genietend van een maaltijd, waar ik mijn kranten uitgebreid kan lezen, dromend over de voorbije dag, en in stilte nadenken.

Na een lange speurtocht had ik je eindelijk gevonden. Net als de kloostertafel bij de nonnen, sloot ik je in mijn hart. Eigenlijk was je nog veel mooier. Als een verliefde tiener keek ik naar je, toen je werd binnengebracht door vier stevige mannen en op je plaats werd gezet. Want je was zwaar! Of je een eeuw geschiedenis meetorste. Je rook ook zo heerlijk, naar de geur van oudheid! Vol bewondering keek ik naar je, en de mannen die blijkbaar niet begrepen, wat jij als “Antiekeling” deed tussen al mijn moderne meubilair. Voorzichtig vroeg één van de sjouwers, ‘was dit wel de bedoeling mevrouw’?
“Jazeker”, zei ik trots. Hij verdient een koninklijke plaats. Ze schudden meewarig hun hoofd en begrijpen er niets van.
Statig sta je daar, mijn lief. Voel je thuis! Klaar om aan te schuiven, maar eerst wilde ik je nog een tijdje in stilte bewonderen en koesteren, en je opgeslagen geschiedenis opsnuiven als een junk.

Zacht ga ik met mijn hand over de glanzende hout, streel je ongelijke bobbels en voel de oudheid van je bestaan. Twee kandelaars zullen je metgezellen zijn en zo zie ik in het kaarslicht nog meer van je schoonheid en glans. Waanzinnig veel zou je mij kunnen vertellen uit je verleden, en ik zou je duizend vragen wil stellen. Maar jij zult stilzwijgend al onze gesprekken in je opnemen, terwijl wij van een goed glas Baron de Rotschild en onze geliefde Coquille St Jacques genieten.
Een ding weet ik zeker, als ik ooit de hemelpoort moet binnenlopen, zullen mijn besproken geheimen bij jou veilig verankerd zijn.

© Maydana

Nederland barst van de privéklinieken

Nederland barst van privé-klinieken. Mocht u toe zijn aan een verbouwing van uw lichaam, cosmetische correctie van hangende zaken, zijn er mogelijkheden genoeg. Maar, zijn deze klinieken wel allemaal veilig? Nee, dus! Dat bleek ook in de afgelopen jaren, nadat er veel geknoei en geblunder in de media uitgebreid werd vermeldt. Zelfs waren doden te betreuren,maar ook verkeerde prothesen geïmplementeerd. Achteraf bleek dat de uitvoerende chirurg geen plastische chirurg was, maar een ander specialisme had. Als patiënt ben je dus overgeleverd aan de deskundig/ondeskundigheid van de behandelde arts, met als resultaat, complete ellende. Beter gezegd, je ging de kliniek beter in dan dat je eruit kwam. Nu ben ik van nature nogal wantrouwig en besloot maar eens de proef op de som te nemen. Via Internet had ik verschillende privé-klinieken uitgezocht en nu moest ik mijn hersenen pijnigen welke ingreep ik wilde laten doen.

Ik verzon een kapotte meniscus. Maar dat was te eenvoudig. Ik wilde er nog een medische achtergrond aan vastplakken en vermeldde dat ik diabeet was met twee infarcten achter de rug. Door de door mij geselecteerde klinieken, dat waren er vijf, bleek na telefonisch contact, er maar een te zijn die mij zonder pardon afwees. Bij de anderen bleek mijn verzonnen medische achtergrond geen probleem te zijn. Mevrouw, we zijn een privé-kliniek, waar alleen gezonde mensen een ingreep kunnen ondergaan. We hebben geen Internist en geen Cardioloog. 's Morgens in alle vroegte belde de Anesthesist, die mij duidelijk maakte dat een kleine ingreep als een meniscus niet door hun zou worden uitgevoerd, gezien mijn achtergrond. Dat moet u in een ziekenhuis laten doen, waren zijn laatste worden. Zelfs mijn vader zou ik verwijzen naar een ziekenhuis met een dergelijke ziektegeschiedenis. Het was een lang en enerverend gesprek en ook op aandringen mijnerzijds, dat ik echt helemaal weer in orde was, bleef de afwijzing van kracht. Een ding werd mij duidelijk, na mijn onderzoek, dat er wel degelijk nog privé-klinieken zijn die hun werk serieus nemen en geen enkel risico nemen. Tot zover mijn onderzoek, met als resultaat dat er van de door mij uitgezochte vijf klinieken, er uiteindelijk maar één overbleef die verantwoordelijk omsprong met de toekomstige patiënt.

Dat er nu een verplichte vergunning moet komen voor privé-klinieken is een must. Want een patiënt moet erop kunnen vertrouwen dat de privé-kliniek waar hij een operatieve ingreep laat uitvoeren, veilig is. Een stuk overheid verantwoording om gerenommeerde klinieken een vergunning te verlenen, en beunhazen uit te sluiten, in het belang van de patiënt.

© Maydana