P&W perikelen

Afgelopen vrijdag was de laatste Pauw&Witteman van dit seizoen. De heren gaan met reces, zullen we maar zeggen. Tijd om hun torenhoge salaris om te zetten en verre vakanties en ander gerief. Onze vrouwenkrullenbol was nogal tevreden over dit seizoen, nou beste Jeroen, ik dus niet! Een slechter P&W seizoen als dit laatste heb ik nog nooit gezien. Het was gewoon balen, en bij de vooraankondiging stond al vast dat ik die avond niet zou meedoen aan de kijkcijfertelling.

Het bleek een seizoen op herhalingsoefening!  In bijna alle afleveringen waren dezelfde “gasten’ te zien. Als het stokpaardje Griekenland weer aan de beurt was – en dat bijna om de dag – kregen we de schreeuwlelijk en woesteling Ingeborg Breugel weer aan de dis. Eerst kwam de gedachte in me op, dat er geen ander “licht’ beschikbaar was om over de ellende van Griekenland te praten, maar dat was niet juist. Radio1 leerde mij dat er wel degelijk mensen beschikbaar waren, die echt verstand van zaken hadden. Vreemd genoeg werden die nooit uitgenodigd. Toen kwam de noeste gedachte, dat deze blonde feeks wellicht een abonnement had, zowel bij de dis als bij krullenbol Pauw. Wellicht had Pauw zijn streefgetal van tweehonderd opgeschroefd. Zou toch kunnen?

Ook einde seizoen kan een voordeel hebben, ( elk nadeel heeft zijn voordeel) en zijn we gelukkig even af van die praatgrage, aandachtgeile blonde Griekse heks.

Dan hadden we nog  ponygek Happy Henkie, schertsfiguur, die blijkbaar tijd genoeg over had om  mijn beeldscherm te vervuilen, met onnozele praatjes. Ook een figuur waarbij de media-aandacht afdruipt. Beste Happy Henkie, doe mij, Nederland en het CDA een plezier, ga terug naar je ponyfarm en verveel je pony’s. Zij vinden het vast leuker dan wij! En neem nog een heerlijk helder biertje en lees vooral het NRC.

Kort samen gevat, een slecht seizoen voor Pauw&Witteman.

Volgend seizoen graag beter! Echt er zijn genoeg mensen te bedenken, die werkelijk iets te melden hebben. 

© maydana

Moederdag

Het is weer zover aanstaande zondag. Dag van  moeders, nieuwe moeders en moeders die al een tijdje mee lopen. Het kost volwassen kinderen hoofdbrekens en er wordt wat afgebeld en sms’jes vliegen over je display. Mam, vindt je het goed dat we pas laat in de middag komen, want de aanhang ( lees schoonzoon ) wil eerst naar zijn eigen moeder. Mam, dit jaar ben ik  voor het eerst moeder, dus dat willen we vieren en gaan we daarna eerst langs mijn schoonmoeder, want die woont een paar straten verder en naar jou moeten we toch een goed uurtje rijden. Het is wat met dat 'Moederdaggedoe'! Eén van die dagen in mei die ik niet bepaald de leukste vind. Het ritueel herhaald zich ieder jaar opnieuw en de ‘smoesjes ‘worden ook steeds beter. Afstand en tijdgebrek schijnen reden te zijn om allerlei inventieve en ingewikkelde suggesties te bedenken.

Nu ben ik persoonlijk een nogal eigenwijze moeder en zie geen enkel heil in een dag voor moeders. Want voor moeder zijn heb ik destijds zelf gekozen, met alle consequenties van dien. Zowel voor de leuke, dan minder leuke dingen. Moeder  is, op zich al een taak die niet met één dag in het jaar, één bos bloemen of een doosje Merci, waardering kan brengen. Dus is de conclusie mijnerzijds; ik vind de tweede zondag in mei niets. Drie keer niets! Als het zogenaamde gevoel en cadeautjes moeten komen op deze speciale dag, krijg ik het gevoel dat je nageslacht een verplicht dagje moeder moet doen, omdat die dag door wie dan ook, ooit is uitgeroepen tot de dag der moeders.

Bovendien zie ik in winkels allerlei prularia die moeders op deze dag met een kop thee en een warme croissant op bed krijgen geserveerd. Dan denk ik in alle wanhoop aan de kruimels die later op de dag - als moeders besluit de nachtrust in te gaan- op het laken liggen en moeders na deze vermoeide dag als een vogel pikkend de kruimels verwijderd,om een goede en ongestoorde nacht zonder kriebels van kruimels te kunnen genieten.

Leuk is zo een dag voor de allerkleinsten, die krampachtig de hele week hebben gezocht naar een leuk presentje, hoofdbrekens hebben gehad over een gedicht of tekening. Maar naarmate ze ouder worden wordt dat ‘Moederdaggedoe’ een ware kwelling, daar meer moeders in het spel zijn en dat moet tenslotte eerlijk worden verdeeld. En hoe doe je dat nou, zonder iemand op zijn moederlijke hart te trappen. De stress slaat toe!  Menig jong echtpaar zal ruziënd besluiten, welke moeder eerst zal moeten worden bezocht.

Jaren geleden heb ik besloten deze dag een gewone zondag te laten zijn, geen bloemen geen Merci. Want als er commercieel vanuit moet worden gegaan dat de tweede dag in mei moeder in de watten gelegd dient te worden, blijven er bij mij nog 364 dagen over.

Verdeel je aandacht over die dagen, neem onverwachts eens een bloemetje mee, bel haar op en zeg dat je van haar houdt en vraag haar om raad. Geef haar in die 365 zo nu en dan eens extra aandacht, dat heeft meer waarde dan die ene dag in mei.

Fijne moederdag!

© Maydana

Vreemde vogels

Mijn omgeving vindt me ouderwets, eigenlijk truttig. Waarom? Omdat ik ‘vreemdgaan’ van partners een rare bezigheid vind, die meer schade en narigheid oplevert dan je lief is.

Sommige in mijn omgeving denken daar anders over en pleiten voor vrijheid, blijheid of gewoon stiekem genieten!  Er wordt dus aardig wat aangerommeld. Zo nu en dan rammelt mijn mobiel en hangt een van mijn vrienden aan de lijn met het verhaal, betrapt of vreemdgegaan en wat moet ik daarmee? 

Uiteraard zijn niet al mijn vrienden “vreemdgangers “, maar enkele exemplaren hebben toch de drang zich te manifesteren en er een geheime liefde op na te houden.

Waarom ik dan altijd in een positie wordt gemanoeuvreerd om mijn mening te uiten over het losbandige leven van de boosdoener, is me totaal onduidelijk. Ze weten toch wat ik ervan vind, bovendien helpt urenlang bellen met mij niet echt, laat staan diegene ervan te overtuigen dat ze hun misstap weer tot de nodige misère heeft geleidt.

Ik luister gedwee naar hun verhaal en onthoudt me van commentaar. Blijkbaar geeft hun geheime liefde ook de nodige problemen en denk ik op zulke momenten, welk gras is nu groener? Maaien moet je toch!

Een van mijn vrienden is zo een geval. Zelf vinden ze dat ze leven in een wat andere wereld als wij gewone burgers, en daarom moeten zaken als deze kunnen! Zij al jaren lang een van mijn vriendinnen, hij een leuke man, intelligent, muzikaal en wat men noemt beroemd,

Een heel bijzonder stel! En zo heb je soms in je vriendenkring vreemde paradijsvogels.Maar in godsnaam leg je ei ergens anders neer.

© maydana