Translate

21-01-2012

Het mooiste gedicht.....

Ich werde fortgehn, Kind. Doch Du sollst leben und heiter sein.

In meinem jungen Herzen, brannte das goldne Licht. Das hab ich Dir gegeben,

Und nun verlöschen meine Abendkerzen.

Das Fest ist aus, der Geigenton verklungen,

Gesprochen ist das allerletzte Wort.

Bald schweigt auch sie, die dieses Lied gesungen.

Sing Du es weiter, Kind, denn ich muss fort.


Den Becher trank ich leer, in raschem Zug

Und weiß, wer davon kostete, muss sterben .

Du aber, Kind, sollst nur das Leuchten erben

Und all den Segen, den es in sich trug:


Mir war das Leben wie ein Wunderbaum,

von dem in Sommernächten Psalmen tönen.

Nun sind die Tage wie ein geträumter Traum;

Und alle meine Nächte, alle - Tränen.


Ich war so froh. Mein Herz war so bereit.

Und Gott war gut. Nun nimmt er alle Gaben.

In Deiner Seele, Kind, kommt einst die Zeit,

soll, was ich nicht gelebt, Erfüllung haben.


Ich werde still sein, doch mein Lied geht weiter.

Gib Du ihm deinen klaren, reinen Ton.

Du sei ein großer Mensch, mein kleines kind.

Ich bin so müde - aber Du sei heiter.



Mascha Kaléko

15-01-2012

Als uw partner overlijdt, wat dan...


De meeste Nederlanders denken dat bij het overlijden van hun partner hun inkomen nauwelijks zal veranderen. Sommige denken zelfs dat ze meer inkomen zullen hebben. Bij het overlijden van een partner ontstaat een te optimistisch beeld van het te verwachten inkomen. Niets is minder waar. Bij het wegvallen van de partner ontstaan allerlei vervelende situaties en een wirwar in het financiële bos. Het is niet alleen het verdriet dat de achterblijver overmant, men wordt onmiddellijk geconfronteerd met een kostenplaatje. Ondanks eventuele verzekeringen als een uitvaartverzekering, een lijfrentepolis of het aflossen van de hypotheek, komen nog andere kosten om de hoek kijken, zoals kosten voor de notaris en b.v. een grafmonument.


Zoals in de meeste gezinnen, is er één van de partners die de administratie doet. Valt deze weg, wordt het voor de verdrietige achterblijver een tunnel van onduidelijkheid. Dan is het zaak de administratie in handen te geven van een familielid of een financieel adviseur. Meestal kiest men voor het laatste, want openheid van zaken ten opzichte van je familie is een brug te ver. Ook is men gauw geneigd overal ja op te zeggen, omdat het verdriet van het verlies groter is dan je gedachten, wat nu!
Misschien is het toch beter om je partner te allen tijde te informeren welke verzekeringen en polissen er aanwezig zijn en wat er dient te gebeuren indien een van beide komt te overlijden. De dood is een onvoorspelbare gebeurtenis en niemand wil bewust zijn partner achterlaten in een onoverzichtelijke wirwar van papieren. Ook handig is aan te geven welke wensen er leven, zodat de achterblijver niet alle beslissingen ineens zelf dient te nemen. Want achterblijvers gaan zich misschien na langere tijd afvragen of hij(zij) wel alles hebben gedaan wat de overledene zou hebben gewild.


© Maydana

14-01-2012

Vrouwen en auto's

Vrouwen en auto’s Afgelopen week meldde de Telegraaf dat wij vrouwen vallen voor mannen met grote en dure auto’s. Na het lezen van het artikel vroeg ik me af of dat werkelijk zo was. Kijken vrouwen alleen maar naar een duur vervoermiddel zoals en Bentley of Porsche, waar je date mee voor komt rijden? Hebben wij vrouwen echt iets met auto’s? Beoordelen wij vrouwen een man op zijn bolide. Blijkbaar is een dure auto rijkdom en status. Bij het lezen van zo een bericht, rijzen mijn haren ten berge. Lijden wij vrouwen aan het ‘hebberigheidsyndroom ‘ volgens Prof. Dunn! Weer zo een onderzoek en veronderstelling, die ons vrouwen tot creditcard afhankelijke wezen typeert. Mannen schijnen vrouwen in snelle en dure auto’s echter minder belangrijk te vinden en kijken vooral naar hun uiterlijk. Een conclusie van Britse wetenschappers die naar mijn mening nergens op slaat. Waar praten we over, de gemiddelde man heeft een kleine auto en de meeste vrouwen zien er ook niet uit als Sophia Loren. Toen ik mijn partner leerde kennen, kwam hij in een 10 jaar oude Opel en ik viel als een blok voor zijn guitige ogen en zijn onverslaanbare humor. Zoiets als liefde op het eerste gezicht. Enkele afspraken later kwam mijn liefde ineens voorrijden met een zilveren bolide, waarbij ik niet kon nalaten cynisch op te merken, of dit een vervangwagen van de garage was of een geleende auto van een vriend! Ik was niet onder de indruk, eerder verbaasd. Nee, was zijn antwoord. Dat Opeltje is mijn boodschappenauto en deze heb ik van stal gehaald omdat we lekker een paar dagen weggaan. Dus pak je koffers en stap in. Sinds lang wonen we al samen, de bolide blijft in de garage en ik rij met volle overgave in een inmiddels ander klein oud auto-tje van hot naar her en voel me prima. Want ook mijn eigen auto staat rustig te wachten om weer eens van stal gehaald te worden. En dat doe ik alleen als het zomers weer is en ik de wind door mijn haren wil voelen. Ik weet zeker als hij destijds bij onze eerste afspraak met de zilvergrijze bolide was gekomen, ik me niet prettig had gevoeld en de meest vreemde gedachten bij mij waren opgekomen. Prof. Dunn had van mij dus een totaal verkeerd beeld gekregen, als ik was uitgezocht voor zijn onderzoek, dat vrouwen alleen maar op dure auto’s en status vallen. Status en rijkdom zijn betrekkelijk, echte liefde blijft. © maydana

08-01-2012

Rechtelijke dwaling en gekochte "vrijheid".

Rechtelijke dwaling!


Ruim twaalf jaar hebben de heren rechters nodig gehad om tot een uitspraak te komen inzake mijn “eeuwige stalker en onbetrouwbare schaduw’.

Alsof het een mededeling van vreugde moest zijn, deelde mijn advocatenteam mij mede dat de rechtelijke macht besloten had, om mij een bedrag van euro 25.000 te laten betalen wegens het schrijven van artikelen over disfunctioneren.

Het had hem - en nog enkele andere agenten van dit korps – zijn baan gekost, na veel vijven en zessen, zijn pensioen en een slechte naam. Het laatste echter, was al jaren een bekend feit. Maar niemand durfde of deed iets aan dit niet integere gedrag van een politieman, gedekt door korpsleiding en korpsbeheerder.

Na dit alles, heeft hij mij ‘beloofd ‘mijn leven tot een hel te maken, een eerlijk gezegd het is hem dat aardig gelukt. Alleen zijn uitspraak – ik zal niet rusten voordat ze je lijf van de rails afkrabben - heeft gelukkig niet geleidt tot een zelfmoordpoging mijnerzijds.

Zijn dagelijkse bedreigingen, zijn dienstwapen tegen mijn hoofd en de klik, hebben nooit geleid tot totale wanhoop mijnerzijds. Toch moest ik me jaren verstoppen, vele malen verhuizen om aan zijn ‘wraak ‘ te ontkomen.

Zijn eindeloos procederen op toevoeging, heeft geleidt tot ruim twaalf jaar rechtelijk geneuzel.

Nu, na de definitieve uitspraak, en mijn betaling aan hem van 25.000 euro schadevergoeding wegens het niet meer uitoefenen van zijn beroep, is een einde gekomen aan een ware gijzeling.

Maar een nieuw begin; ik heb mijn vrijheid gekocht voor 25.000 euro!

Ik zal overleven!


© Maydana