Translate

29-01-2014

Rode loper!




Ineens had ik er genoeg van




We kenden elkaar al een paar kwartier!Ook hadden we veel gemeenschappelijke interesses. Op de duur werden we vriendinnen en deelden veel dingen in ons leven. Ondanks mijn lange verblijf in het buitenland, bleven we contact met elkaar houden. Was ik weer eens in ons kikkerlandje, zagen we elkaar en maakten tijd! Ze was eigengereid, had een eigen mening en vaak moest je opboksen tegen haar waterval van woorden. Maar we waren aan elkaar gewaagd, en soms vertelde ik haar genadeloos de waarheid, iets wat vriendinnen kunnen doen.

Tijdens mijn afwezigheid, had ze kennis gemaakt met een BN-er. Voordat ik om de hoek mocht kijken, woonde ze samen en verdwaalde ze in de sprookjeswereld van het Bn-er zijn!

Oké, haar leven, en ik kreeg het akelige gevoel dat ze zich aardig thuis voelde op de rode loper en de altijd aanwezige camera’s. Na mijn terugkomst in Nederland, sleepte ze me overal mee naar toe, en na een paar keer werd me duidelijk dat dit niet mijn wereld was. Ik vroeg haar me niet meer uit te willen nodigen voor die Privé-feestjes en optredens van haar versgebakken verovering. Een middagje op haar terras, was goed genoeg! Graag zonder andere Bn-er’s, een volk waarbij ik me uiterst ongemakkelijk bij voelde, in de ontstane schijnwereld. Die momenten werden schaars, want haar leven was een drukte van belang, onze wereld werd ineens beperkt met wat telefoontjes en sms-jes. Soms hoorden we maanden niets van elkaar, en eerlijk gezegd vond ik het prima zo!

Een mooi voorbeeld was, dat ik tijdens de terugreis vanuit Italië, stopte in een Duitse stad om even op adem te komen. De werkdruk was behoorlijk geweest, en mijn voornemen om in keer terug te rijden strandde. Hotel zoeken, maar dat viel niet mee! Bij één hotel werd ik bijna buiten gekeken, de dame aan de receptie meldde mij dat er voor mij geen plaats was, tenzij ik vooraf wilde betalen. Ik dacht, in zo een hotel wil ik niet eens een nachtje slapen. Ik liep naar buiten, en zij liep achter mij aan. Toen ik naar mijn auto liep, riep ze nog, mevrouw ik heb nog wel een kamer! Mijn auto bleek meer indruk op haar te maken, als de verwilderde kop van mij ná een lange reis. Nee, dank u! Ik vond een goed onderkomen, waar moeders de vrouw de scepter zwaaide.

Even voor 22.00 uur kreeg ik een sms, hoe gaat en waar ben je? Ik zit in A….en ben doodmoe, luidde mijn sms terug. Tien seconden later, wij zitten ook hier in A…in hotel “Onwelkom” . Het betrof dat hotel waar ik was geweigerd. “Kom je morgen vroeg ontbijten”was de vraag. Dat wilde ik meemaken en ik zei ja! Het gezicht van de receptioniste, wilde ik niet missen als ik daar morgen naar binnen zou stappen.

De volgende morgen werd ik ontvangen door mijn vriendin met haar Bn-er, de dame in kwestie keek haar ogen uit en wist niet hoe te handelen, en begroette mij op zeer uitbundige wijze. Ik keurde haar geen blik waardig. Dit verhaal is dus maar een klein voorbeeld, als je bekend en beroemd bent. Schijnwereld, niet mijn ding!

Het laatste wat ik heb meegemaakt was haar verjaardag, die werd gevierd op een heus landgoed! Daar kon ik niet onderuit! Of ik foto’s wilde maken. Ik bedacht ineens, goed idee, kan ik me verschuilen achter mijn lens. Het bonte gezelschap van zogenaamde belangrijke mensen deed zijn intrede en ik, ik werd als het haar uitkwam voorgesteld, als dé fotograaf.

Oh, wat grappig, riepen ze in koor, heb je haar ingehuurd? Ineens was ik niet meer haar vriendin van vele jaren! Ze zwemt in genot om te drijven op het succes van haar partner, en zuigt de ‘belangstelling’ op als een drug.

Afgelopen vrijdag was daar dan eindelijk het verlossende telefoontje. Je past niet meer in mijn wereld, was haar boodschap. Ik liet haar uitpraten en zei toen ; ‘Dat komt goed uit’ zei ik, wilde in ieder geval mijn vriendschap met jou ook beëindigen. Want echte vrienden laten hun voetsporen achter in mijn hart, jij trapt alleen maar!

Ik wens je veel succes op de rode loper!

Een ineens ging de zon voor me schijnen, ik hoefde me niet meer groot te houden en komedie te spelen, vrij! Ook een gedumpte vriendschap kan soms een opluchting zijn!



© Maydana


26-01-2014

Gedachtenstroom

Reis naar het verleden en dromen van een toekomst,
Lijkt een reis zonder einde

Te ver om na te denken, hoe het was
Alles anders, niets als toen
Oude herinneringen
Langzaam dreven ze weg
En ik voelde me een vreemde in mijn verleden
Of was ik vergeten hoe het was

Tijd en eenzaamheid ,door mist omgeven
Leek mijn leven zonder doel
Toch waren er die kleine dingen
Herinneringen van weleer
De toekomst bleek verborgen in het verleden

Voortdurend moest ik me bezinnen,
Als drijfzand bleken alle herinneringen voorbij geleden

Geen enkel beeld was zuiver
En zacht voelde ik de huiver
Van dat was vroeger was,
Nu was vervlogen

Mijmerend liep ik door de straten
Waar ik vroeger zo vaak was
Keek naar al dat nieuwe
En dacht vol weemoed terug

Maar mijn gedachten waren hier
In dat nieuwe andere land
Waar ik leefde met wat was overgebleven


© Maydana 2013

11-01-2014

Met je hoofd in de wolken!

Met je hoofd in de wolken!

"Über denn Wolken, kan die Freiheit grensenlos sein", zong Reinhard Mey in mijn jonge jaren. Dit gevoel overspoelde me toen ik enige dagen geleden vertrok, om mijn opdracht af te maken, die in juni j.l. wegens omstandigheden moest worden afgebroken. Mijn opdrachtgever had een huis voor me gehuurd en vol goede moed vertrok ik uit het polderland richting Parel van de Black Forrest, om foto’s te maken van de mooiste plekjes.

“Miepje”van de navigatie leidde me feilloos naar het opgegeven adres. Hoger, en hoger werd het bergpad, met naast me, een eindeloze afgrond. Even had ik het gevoel, dat ik richting Hemelse poort werd genavigeerd. De weg werd smaller en smaller, en mijn oog nam een hutje waar, midden op een Alm, waar koeien met immense klokken, het ritme van de regen aangaven. Want het regende pijpenstelen! Waarschijnlijk heeft mijn opdrachtgever gedacht, ik wil natuurfotografie, dan zul je ook in de natuur wonen. De regen en mist wegdenkend, zou het inderdaad bij mooi weer een hemels plekje zijn. De Zonnegod had het laten afweten en de nijdige regenduiveltjes zouden me wel leren. Oké, ben niet voor een gat te vangen, dus aan de slag.

Reinhard Mey had gelijk, “Boven de wolken, kan de vrijheid grenzeloos zijn”, maar dit was wel echt richting Hemel en ik begreep ineens de groet “Grüss Gott, want dan ben je ineens heel dichtbij.  Ik ontwikkelde ter plaatse een Heidisyndroom, en vroeg me af wanneer de bekende Peter mij een bezoekje zal brengen.
Voorlopig waren de koeien een aangenaam gezelschap, de kippen kakelden en iedere morgen werd ik eigenaar van veel verse eieren.
De mist omringde mijn hutje, de wolken dreven in razende snelheid richting Italië en de regenduivels waren nog steeds boos. Het houtvuur knetterde en  de koeienbellen waren  mijn wekker, maar een ochtend in de bergen, omringd door mist, blijft een belevenis.
Mocht u ooit het idee hebben, hier op vakantie te gaan en uw thuisblijvers een kaartje te sturen, denk dan aan mij,  want veel van die foto’s zijn van mijn hand en verblijden uw achterblijvers.

Deze “Heidi” worstelt zich nog maar een paar dagen door de mist, maar geniet toch  van de vrijheid  der wolken.  Tot gauw weer in het Hollandse polderland!


© Maydana