Ik volg je.....met dank aan Marelle Boersma

Dank aan Marelle Boersma, die met haar boek  "Ik volg je " de problematiek van stalking heeft aangepakt. In mijn volgende blog zal ik een uitgebreide recensie schrijven over deze thriller. Onderstaand een klein stukje van mijn aantekeningen. 

Bij de boekpresentatie op 30 november 2013 in Amsterdam, kreeg ik eindelijk het gevoel dat ik de "thriller"van mijn leven kon afsluiten. Alles was aan het papier toevertrouwd, het was een boek geworden, een boek waar elke bladzijde je rillingen bezorgd en dat kan HIJ me nooit meer afnemen.

Dank Marelle, dank redactie van Vrouw voor het interview,  dank aan Boris Dittrich, dank aan de Paul Zornig Show, eindelijk kan ik na 14 jaar stilzwijgen vertellen, wat een impact deze ex-politieman op mijn leven heeft gehad.

Een stalker is een altijd aanwezige, verstikkende werkelijkheid. Soms aanwezig, zichtbaar! Maar altijd aanwezig, onzichtbaar! Ze beïnvloeden je hele leven, dag na dag, vierentwintig uur! Soms ben je een willekeurig slachtoffer, soms is het een oude liefde of een ex. Na ruim veertien jaar gestalkt te zijn, mag ik mezelf tot een expert rekenen in de mistige wereld van stalking. Na vele rechtszaken, straatverbod en allerlei andere maatregelen heeft een stalker altijd nog de doos van Pandora, waar hij als een tovenaar nieuwe, onbegrijpelijke tot waanzinnige ideeën tovert, om je leven tot een hel te maken.

Hij heeft je “tweede agenda”, weet altijd wat je doet en waar je bent. Angst wordt rechts je schaduw, je stalker is de schaduw links…..altijd aanwezig! Bedreigingen zijn aan de orde van de dag, stenen vliegen door je ruiten, ratten liggen in je brievenbus, je kind wordt bedreigd en je mobiel heeft geen rust. Een andere nummer bleek geen optie, want ook dat is voor een stalker geen obstakel. Vele malen verhuizen onder geheimhouding werkt ook niet, hij weet je te vinden. Je auto is vele malen het doel van vernieling. Tot het moment dat hij je te pakken heeft en zijn dienstpistool tegen je slaap duwt; jij gaat eraan, ik ga door tot je gek wordt en jezelf voor de trein gooit, dan past hou ik op. Op dat moment dacht ik,; schiet me dood, ik wil rust. Ik was geen moment bang, het zou maar een seconde duren dacht ik. Ik smeekte hem te schieten, maar hij lachte en zei; dat zou je wel willen, je zult lijden en elke dag de angst voelen.

Inmiddels zit hij vast in het buitenland, alle rechtszaken zijn achter de rug en ik bedank het korps waar hij werkte voor hun niet-medewerking, het OM voor hun laksheid en justitie die me nooit serieus heeft genomen.
Dank dat u meegewerkt heeft aan de 14 verloren, kostbare jaren van mijn leven, maar vooral dank aan het politiekorps die hem de hand boven het hoofd heeft gehouden.
Ook zij hebben zich laten manipuleren, zoals hij mij heeft gemanipuleerd. Dank aan alle niet-medewerking van instanties, waar ik me toe gewend heb, die me in goed Nederlands hebben laten stikken. Dank aan de prutadvocaten die me veel geld hebben gekost, en me nooit ter wille zijn geweest, want hij was ex-politieman.

Tijd voor een boek over 14 jaar terreur, en het niet functioneren van politie, justitie, rechters en OM!

© maydana

www.marelleboersma.nl

www.bol.com