Met je hoofd in de wolken!
Über denn Wolken, kan die Freiheit grensenlos sein, zong Reinhard Mey in mijn jonge jaren. Dit gevoel overspoelde me toen ik enige dagen geleden vertrok, om mijn opdracht af te maken, die in juni j.l. wegens omstandigheden moest worden afgebroken. Mijn opdrachtgever had een huis voor me gehuurd, en vol goede moed vertrok ik uit het polderland, richting Parel van de Black Forrest, om foto’s te maken van de mooiste plekjes.
“Miepje”van de navigatie leidde me feilloos naar het opgegeven adres. Hoger, en hoger werd het bergpad, met naast me, een eindeloze afgrond. Even had ik het gevoel, dat ik richting Hemelse poort werd genavigeerd. De weg werd smaller en smaller, en mijn oog nam een hutje waar, midden op een Alm, waar koeien met immense klokken, het ritme van de regen aangaven. Want het regende pijpenstelen! Waarschijnlijk heeft mijn opdrachtgever gedacht, ik wil natuurfotografie, dan zul je ook in de natuur wonen. De regen en mist wegdenkend, zou het inderdaad bij mooi weer een hemels plekje zijn. De Zonnegod had het laten afweten en de nijdige regenduiveltjes zou me wel leren. Oké, ben niet voor een gat te vangen, dus aan de slag.
Reinhard Mey had gelijk, “Boven de wolken, kan de vrijheid grenzeloos zijn”, maar dit was wel echt richting Hemel en ik begreep ineens de groet “Grüss Gott, want dan ben je heel dichtbij. Ik ontwikkelde ter plaatse een Heidisyndroom, en vroeg me af wanneer de bekende Peter mij een bezoekje zal brengen.Voorlopig waren de koeien een aangenaam gezelschap, de kippen kakelden en iedere morgen werd ik eigenaar van veel verse eieren.
De mist omringde mijn hutje, de wolken dreven in razende snelheid richting Italië en de regenduivels waren nog steeds boos. Het houtvuur knetterde en de koeienbellen werden mijn wekker, maar een ochtend in de bergen, omringd door mist, blijft toch een belevenis.
Mocht u ooit het idee hebben, hier op vakantie te gaan en uw thuisblijvers een kaartje te sturen, denk dan aan mij, want veel van die foto’s zijn van mijn hand en verblijden uw achterblijvers.
Deze “Heidi” worstelt zich nog maar een paar dagen door de mist, maar geniet toch van de vrijheid der wolken. Tot gauw, in het Hollandse polderland!
© maydana de Paul Zornig Show Radio Apeldoorn
