Bereikbaarheid huisarts!

U hebt vast ook wel eens het gevoel dat u dringend advies nodig heeft van uw huisarts.
De kwaal waar u eigenlijk geen aandacht aan wilde schenken, verergerd zich en blijkt een bezoek aan de huisarts noodzakelijk.

Natuurlijk valt u dan buiten de afspraakuren, want die zijn vanaf 9.30 uur tot 10.00 uur en een telefoontje naar de assistente resulteert in het antwoord, vandaag geen mogelijkheid tot consult! Op zo een moment vraag ik me altijd af waarom ik eigenlijk bel, want ik kan me nooit aan de indruk onttrekken dat ze me wil afschepen met Paracetamol.

Natuurlijk is een afspraak op diezelfde dag onmogelijk, maar morgen kan het laat in de middag. Ondertussen zit je te worstelen met je probleem en je merkt dat je kwaaltje steeds erger wordt en de gedachte dat je nog een nacht en meer dan een halve dag er mee zit, maken je al gauw tot hypochonder.

Maar je denkt slim te zijn, afgepoeierd door de assistente, wacht je geduldig tot het 17.00 uur is. Je rijdt naar de Huisartsenpost, waar drie supermeiden koffie zitten te drinken en je geen blik waardig keuren.

Ondertussen is een kwartier vergaan. Mevrouw, heeft u een afspraak! Nee, ik kom net van mijn huisarts maar kon niet meer worden geholpen. Dus, kom ik maar hier na toe.

‘Dat gaat zomaar niet’, zegt ze beslist, zo te zien kan u daar best mee wachten tot morgen. Ik keek haar doordringend aan en voelde een soort van agressie opkomen. Inmiddels waren er twee artsen de assistentenkamer binnen gekomen met uiteraard koffie in hun handen, dus niet aan het werk.

Ja, maar het zit vlak bij mijn ogen en is helemaal dik, het doet pijn en ik vraag alleen maar of iemand er even naar wil kijken. Vijf minuutjes, meer vraag ik niet. ‘Regels zijn regels’, zei ze pinnig. Natuurlijk, dat was ik even vergeten, dit land bestaat uitsluitend uit regels en artsen zijn geen artsen meer, maar ambtenaren die werken van 9.00 tot 17.00 uur en nauwelijks bereikbaar. Wel te verstaan topambtenaren met een riant salaris.

•  Waarom geloof ik toch niet meer in een roeping, maar uitsluitend aan de gedachte van een dikke bankrekening.

•  Vergeten deze dat zij op kosten van de gemeenschap hun ellenlange studie konden afronden en dat zij een eed hebben afgelegd, mensen te helpen met hun opgedane kennis.

•  Constaterend komt het er op neer dat de assistente met een kleine opleiding u duidelijk maakt, dat veel drinken en een paar paracetamol wonderen kunnen verrichten.

Ziektes en narigheid met uw gezondheid komen niet altijd in hun tijd en soms kun wil je gewoon niet wachten en verlang je enige aandacht, want daar heb je recht op. Nu wil ik niet terugkomen op de goede oude tijd, maar toen waren artsen nog artsen, begaan met hun patiënten en altijd stand-by.

Bovendien kom ik uit een verwenland wat gezondheidszorg betreft, en is het behoorlijk wennen aan een dergelijke policy.

Het lijkt wel of je hier dood en nog net niet begraven moet zijn, willen de heren in actie komen. Als deze gezondheidszorg moet zijn waar Den Haag zo trots op is, kan het mij gestolen worden en hoop ik nooit zeer acuut iets te mankeren, want je bent overgeleverd aan assistentes, paracetamol en een afspraaktelefoon.


©maydana

Vandaag Osama-Bin Laden-dag!

Vanmorgen om 6.15 uur sloeg ik in alle onschuld mijn oogjes open en dacht, allez het is maandagmorgen en werk aan de winkel. Nog enigszins slaperig, want ik had toch wel comateus geslapen, baande ik me een weg naar de keuken. Gedachten; Nespresso en wellicht staat George Clooney op te me wachten. Radio aan, computer en zie daar, berichten over de dood van Bin Laden overstroomden me. Was het een gerucht, of hadden ze de bandiet echt te pakken. Het nieuws was nogal warrig, en ik dacht, wacht het rustig af! Want er was toch enige verwarring over Obama en Osama.

Maar binnen het beruchte kwartiertje kreeg ik toch alle informatie, over de slachtpartij van een verwend miljonairszoontje.

Oei, dat was dik hout zaag met planken, als de berichtgeving juist was. De CIA had korte metten gemaakt en was een villa binnengevallen, waarbij Osama de gang van zaken niet meer kon navertellen.

De beelden van 9/11 schoten als een video door mijn hoofd en ik dacht, dit is nu je beloning voor al die onschuldige doden. Obama had zijn akkoord gegeven en Busch had zeker een heel slechte ochtend.

Mijn computer was inmiddels opgestart, en op Twitter werd ik overspoeld door berichten van zijn dood. De normale ochtendbegroeting werd gemakshalve maar even vergeten, en iedereen was vol over de dood van Bin Laden. Overigens had iedereen ook een mening! Opluchting, of sarcastische opmerkingen, ieder zijn smaak! Ook ik voelde even een lichte opluchting, maar besefte tevens, dat de ene zijn dood, andere tot vreselijke gedachten kon brengen, en we moeten rekenen op vergeldingsacties. De nieuwe terroristen zullen opstaan en de dood van Bin laden zullen wreken. Bij onze Oosterburen hebben ze althans- weliswaar vóór de dood van Bin Laden – een stelletje terroristen opgepakt, die blijkbaar onaardige dingen van plan waren in een heuse mensenmassa.

Vandaag dus Osama Bin Laden maandag!

Al het andere nieuws raakt op de achtergrond, en radio 1 is een soort van Osama-radio geworden, want het gaat nergens anders meer over. Zelfs het proces Wilders raakt op de achtergrond, en zal kwaad bloed zetten bij Wilders, te worden overschaduwd door een terrorist.

Graag had ik vandaag een uitgebreid debat willen horen over Pippa. Ja, Pippa Middleton, het ineens zeer beroemde zusje van Kate, die vrijdag in het huwelijk trad met een Engelse prins. Want als er iemand de show stal, was het Pippa!

Oké, de rest van de week zullen we wel weer Bin Laden op ons bordje krijgen, waarbij Pauw &Witteman, beslist Maarten van Rossem zullen uitnodigen, en dat is dan weer het leuke aan dit. Kan ik weer glimlachen!

Deze Kafka-achtige vertoning was in ieder geval een maandagmorgen, waarbij starproblemen om de dag te beginnen, niet aan de orde waren. We werden pardoes in alle vroegte in het diepe gegooid, en waren ook direct wakker!
Want de euforie begon al heel vroeg.

Onze eigen Minister president verkondigde; gelukkig die afschuwelijke man,  en dat is bepaald geen uitspraak voor een Minister president. Denken mag, zeggen is nog iets anders! Wat me overigens opvalt, is dat zelfs verslaggevers zich voortdurend vergissen in Obama en Osama…

Laten we vooral niet vergeten dat deze euforie niet lang zal duren, en uiteindelijk wraak ons leven zal beïnvloeden. Waakzaamheid is geboden!

© Maydana 2 mei 2011