Vandaag ga ik richting Flevopolder, het nieuwe land met je
voeten op de bodem van de zee. Langzaam draai ik vanuit het Oosten des land, de
A1 op en constateer dat het op deze zaterdag bijzonder rustig is. Normaal zie
je alleen maar gekleurd blik, noemen ze auto’s, die de meest krankzinnige
capriolen uithalen om maar één seconde sneller op plaats van bestemming te kunnen zijn.
Vandaag niet!
Hollanders zijn zuinig geworden, de crisis en de hoge benzineprijzen,
noopt menigeen thuis te blijven, dan wel de fiets van stal te halen voor een
rondje om de kerk als zaterdagmiddag vertier. Voor mij een eldorado, had iets
van nostalgie, ruimte en zuinige Hollanders, die perfect 100km reden, om vooral
geen aanslag te plegen op hun benzinetank. Bovendien gaf het mij de kans om
eens rustig om me heen te kijken en te genieten van het ontspruiten van de
lente. Want ook langs onze snelwegen is er veel te zien en te ontdekken.
Ik passeerde de IJsselbrug bij Deventer, en overwoog of ik
de IJsseldelta zou kiezen om naar Zwolle te komen, maar dat had ik pas gereden.
Waarbij toen het hoge water een enorme indruk op mij maakte.
Vervolg mijn weg en neem de afslag A50 richting Zwolle,
geniet van de mooie boerderijen, het oer-Hollandse vee, de vele krentenbomen
die als een wit tapijt de rand van de snelweg versieren. Bij Apeldoorn nog een
flinke plens regen, zoals dat hoort in dit polderland, maar naarmate ik
richting A50 reed, trokken de wolken open en waren de weergoden mij zeer gezind.
De zon brak door, en de druppels achtergebleven regen schitterden als
diamanten.
Afslag Nunspeet en richting polder! Maar eerst nog een
prachtig stuk natuur, afgewisseld met polderland en prachtige lanen door het
bos. Ik zie de spechten hakkend aan een dikke boom, de bomen vertonen licht
groene blaadjes en als ik over een aantal weken weer deze route zal rijden, is
het dicht en hebben zij een prachtig kleed van groen.
Bijna bij Elburg. Het mooie historische stadje waar op
zondag de toeristen het voor het zeggen hebben. Ondertussen heb ik prachtige
boerderijen gezien, oud en nieuw! Elburg pronkt in de zon, de haven vertoont
een enorm aantal jachten, van klein tot groot. Even kwam de gedachte dat hier
niets van de crisis is te merken. Althans zo lijkt het.
De weg naar de polder ligt open. Prachtig, dit nieuwe land.
Roofvogels zweven door de lucht op zoek naar een prooi. Ik zet mijn auto op de
dijk en wacht geduldig tot de immense vogels weer terugkomen, zij hun vleugels spreiden
en in een vrije val hun prooi pijlsnel hebben gelokaliseerd.
Ineens zag ik in het schitterende zonlicht zweefvliegtuigen
die handig gebruik maakten van de thermiek. Een prachtig schouwspel!
Ik wachtte op de roofvogels, maar zag in het nieuwe land de
windmolens, een moderne variant van de ons bekende oude windmolens. En prachtig
gezicht, maar dat zal niet ieder met mij eens zijn. Van mij mag het, ik vind het
schitterend.
