Ben ik zo eigenzinnig of.....
Afgelopen week was het zo ver. Ik werd zomaar in een fuik gedirigeerd door een afdeling veldwachters, die ons land rijk is. Bij het zien van zoveel blauw, werd mijn dag op deze vroege morgen bepaald niet zonnig. Jeetje, was dat nou nodig om mij uit mijn sluimerstand te halen met allerlei vragen? Ik roep nooit dat ik niets te verbergen heb, want dat vind ik de meest stomme uitspraak die je maar kunt bedenken. Ieder mens heeft zo zijn geheimen! Alleen als je criminele activiteiten hebt ontwikkeld en je beweegt in de gangen tussen donker en licht, wordt zo één fuik natuurlijk een ander verhaal.
Maar in mijn diepste geheimen zijn deze mannen niet geïnteresseerd, want ik behoor niet tot de criminele scène. Wel toonde hij interesse voor mijn persoonlijke papieren. Mijn belgedrag in de auto, het broodtrommeltje op de stoel en flesje water! Uiteraard waren mijn papieren een interessant geval, met zoveel moeilijke onhollandse namen, was een extra controle op zijn plaats.
Na deze procedure te hebben doorlopen en voor akkoord bevonden, boog oom agent zich in mijn openstaande raam en vroeg; “Jonge dame, waarom hebben we geen autogordel om? “. Ondanks mijn nog steeds aanwezige sluimerstand, was mijn antwoord: “ We? Waarom u hem niet om heeft lijkt me duidelijk, nogal moeilijk in deze positie. Waarom ik hem niet om heb zal ik u vertellen. Ik weiger!
Met enige verbijstering keek oom agent mij aan. “ U weigert?”. U weet dat u dat een boete oplevert. “Ja, dat weet ik”, antwoordde ik nogal arrogant. Dat calculeer ik in, ik heb daar een potje voor waar ik iedere maand een bedrag doneer ten gunste van mezelf en voor overijverige veldwachters die mij willen bekeuren voor het niet dragen van een autogordel.
“Zo, zo”, zei de goedgemutste veldwachter, zou u mij dan willen vertellen waarom u zich niet aan de regels houdt?
Dat wil ik met alle plezier! Ten eerste voel ik een vorm van benauwdheid als ik dat klemmende stuk touw om me heen voel, het belemmert mij in mijn bewegingen en het allerergste vind ik nog, dat Den Haag mij dit opdringt, alsof ik mijn eigen verantwoordelijkheden niet zou kennen. Bovendien heb ik jaren geleden een zwaar auto-ongeval gehad, een frontale dikke kus met een boom die in de weg stond. Dank zij het niet dragen van mijn gordels, zit ik hier nu met u te praten, en daarom draag ik geen gordels! Een van uw collega zei destijds, u mag van geluk spreken dat u geen gordels om had, dan was het leed niet te overzien geweest. Ik zal u de details besparen.
Bovendien heb ik ooit eens een politieman geïnterviewd, en ook daarbij kwam de kwestie ‘gordel ‘ aan de orde. Hij had daar een duidelijke mening over en vertelde mij, dat hij nooit een bekeuring uitschreef voor het niet dragen van gordels. Waarom? Omdat hij vond dat dit je eigen verantwoording was, en derhalve tegen de opgelegde dwang van het dragen van gordels was.
Dus voor mij redenen genoeg, dat ding gewoon dat ding te laten en me niet te houden aan de dwang die ons allen wordt opgelegd. Vandaar mijn “potje’ voor dit soort van calamiteiten.
Met enige verbijstering keek de veldwachter mij aan en ik zag een innerlijke strijd, denkend wat moet ik met dat eigenwijze mens.
Uiteindelijk resulteerde dit toch in een prent. Maar ik blijf volhouden! En gewoon mijn eigen dingen doen....
© Maydana
Maar in mijn diepste geheimen zijn deze mannen niet geïnteresseerd, want ik behoor niet tot de criminele scène. Wel toonde hij interesse voor mijn persoonlijke papieren. Mijn belgedrag in de auto, het broodtrommeltje op de stoel en flesje water! Uiteraard waren mijn papieren een interessant geval, met zoveel moeilijke onhollandse namen, was een extra controle op zijn plaats.
Na deze procedure te hebben doorlopen en voor akkoord bevonden, boog oom agent zich in mijn openstaande raam en vroeg; “Jonge dame, waarom hebben we geen autogordel om? “. Ondanks mijn nog steeds aanwezige sluimerstand, was mijn antwoord: “ We? Waarom u hem niet om heeft lijkt me duidelijk, nogal moeilijk in deze positie. Waarom ik hem niet om heb zal ik u vertellen. Ik weiger!
Met enige verbijstering keek oom agent mij aan. “ U weigert?”. U weet dat u dat een boete oplevert. “Ja, dat weet ik”, antwoordde ik nogal arrogant. Dat calculeer ik in, ik heb daar een potje voor waar ik iedere maand een bedrag doneer ten gunste van mezelf en voor overijverige veldwachters die mij willen bekeuren voor het niet dragen van een autogordel.
“Zo, zo”, zei de goedgemutste veldwachter, zou u mij dan willen vertellen waarom u zich niet aan de regels houdt?
Dat wil ik met alle plezier! Ten eerste voel ik een vorm van benauwdheid als ik dat klemmende stuk touw om me heen voel, het belemmert mij in mijn bewegingen en het allerergste vind ik nog, dat Den Haag mij dit opdringt, alsof ik mijn eigen verantwoordelijkheden niet zou kennen. Bovendien heb ik jaren geleden een zwaar auto-ongeval gehad, een frontale dikke kus met een boom die in de weg stond. Dank zij het niet dragen van mijn gordels, zit ik hier nu met u te praten, en daarom draag ik geen gordels! Een van uw collega zei destijds, u mag van geluk spreken dat u geen gordels om had, dan was het leed niet te overzien geweest. Ik zal u de details besparen.
Bovendien heb ik ooit eens een politieman geïnterviewd, en ook daarbij kwam de kwestie ‘gordel ‘ aan de orde. Hij had daar een duidelijke mening over en vertelde mij, dat hij nooit een bekeuring uitschreef voor het niet dragen van gordels. Waarom? Omdat hij vond dat dit je eigen verantwoording was, en derhalve tegen de opgelegde dwang van het dragen van gordels was.
Dus voor mij redenen genoeg, dat ding gewoon dat ding te laten en me niet te houden aan de dwang die ons allen wordt opgelegd. Vandaar mijn “potje’ voor dit soort van calamiteiten.
Met enige verbijstering keek de veldwachter mij aan en ik zag een innerlijke strijd, denkend wat moet ik met dat eigenwijze mens.
Uiteindelijk resulteerde dit toch in een prent. Maar ik blijf volhouden! En gewoon mijn eigen dingen doen....
© Maydana
