P&W perikelen

Afgelopen vrijdag was de laatste Pauw&Witteman van dit seizoen. De heren gaan met reces, zullen we maar zeggen. Tijd om hun torenhoge salaris om te zetten en verre vakanties en ander gerief. Onze vrouwenkrullenbol was nogal tevreden over dit seizoen, nou beste Jeroen, ik dus niet! Een slechter P&W seizoen als dit laatste heb ik nog nooit gezien. Het was gewoon balen, en bij de vooraankondiging stond al vast dat ik die avond niet zou meedoen aan de kijkcijfertelling.

Het bleek een seizoen op herhalingsoefening!  In bijna alle afleveringen waren dezelfde “gasten’ te zien. Als het stokpaardje Griekenland weer aan de beurt was – en dat bijna om de dag – kregen we de schreeuwlelijk en woesteling Ingeborg Breugel weer aan de dis. Eerst kwam de gedachte in me op, dat er geen ander “licht’ beschikbaar was om over de ellende van Griekenland te praten, maar dat was niet juist. Radio1 leerde mij dat er wel degelijk mensen beschikbaar waren, die echt verstand van zaken hadden. Vreemd genoeg werden die nooit uitgenodigd. Toen kwam de noeste gedachte, dat deze blonde feeks wellicht een abonnement had, zowel bij de dis als bij krullenbol Pauw. Wellicht had Pauw zijn streefgetal van tweehonderd opgeschroefd. Zou toch kunnen?

Ook einde seizoen kan een voordeel hebben, ( elk nadeel heeft zijn voordeel) en zijn we gelukkig even af van die praatgrage, aandachtgeile blonde Griekse heks.

Dan hadden we nog  ponygek Happy Henkie, schertsfiguur, die blijkbaar tijd genoeg over had om  mijn beeldscherm te vervuilen, met onnozele praatjes. Ook een figuur waarbij de media-aandacht afdruipt. Beste Happy Henkie, doe mij, Nederland en het CDA een plezier, ga terug naar je ponyfarm en verveel je pony’s. Zij vinden het vast leuker dan wij! En neem nog een heerlijk helder biertje en lees vooral het NRC.

Kort samen gevat, een slecht seizoen voor Pauw&Witteman.

Volgend seizoen graag beter! Echt er zijn genoeg mensen te bedenken, die werkelijk iets te melden hebben. 

© maydana

Moederdag

Het is weer zover aanstaande zondag. Dag van  moeders, nieuwe moeders en moeders die al een tijdje mee lopen. Het kost volwassen kinderen hoofdbrekens en er wordt wat afgebeld en sms’jes vliegen over je display. Mam, vindt je het goed dat we pas laat in de middag komen, want de aanhang ( lees schoonzoon ) wil eerst naar zijn eigen moeder. Mam, dit jaar ben ik  voor het eerst moeder, dus dat willen we vieren en gaan we daarna eerst langs mijn schoonmoeder, want die woont een paar straten verder en naar jou moeten we toch een goed uurtje rijden. Het is wat met dat 'Moederdaggedoe'! Eén van die dagen in mei die ik niet bepaald de leukste vind. Het ritueel herhaald zich ieder jaar opnieuw en de ‘smoesjes ‘worden ook steeds beter. Afstand en tijdgebrek schijnen reden te zijn om allerlei inventieve en ingewikkelde suggesties te bedenken.

Nu ben ik persoonlijk een nogal eigenwijze moeder en zie geen enkel heil in een dag voor moeders. Want voor moeder zijn heb ik destijds zelf gekozen, met alle consequenties van dien. Zowel voor de leuke, dan minder leuke dingen. Moeder  is, op zich al een taak die niet met één dag in het jaar, één bos bloemen of een doosje Merci, waardering kan brengen. Dus is de conclusie mijnerzijds; ik vind de tweede zondag in mei niets. Drie keer niets! Als het zogenaamde gevoel en cadeautjes moeten komen op deze speciale dag, krijg ik het gevoel dat je nageslacht een verplicht dagje moeder moet doen, omdat die dag door wie dan ook, ooit is uitgeroepen tot de dag der moeders.

Bovendien zie ik in winkels allerlei prularia die moeders op deze dag met een kop thee en een warme croissant op bed krijgen geserveerd. Dan denk ik in alle wanhoop aan de kruimels die later op de dag - als moeders besluit de nachtrust in te gaan- op het laken liggen en moeders na deze vermoeide dag als een vogel pikkend de kruimels verwijderd,om een goede en ongestoorde nacht zonder kriebels van kruimels te kunnen genieten.

Leuk is zo een dag voor de allerkleinsten, die krampachtig de hele week hebben gezocht naar een leuk presentje, hoofdbrekens hebben gehad over een gedicht of tekening. Maar naarmate ze ouder worden wordt dat ‘Moederdaggedoe’ een ware kwelling, daar meer moeders in het spel zijn en dat moet tenslotte eerlijk worden verdeeld. En hoe doe je dat nou, zonder iemand op zijn moederlijke hart te trappen. De stress slaat toe!  Menig jong echtpaar zal ruziënd besluiten, welke moeder eerst zal moeten worden bezocht.

Jaren geleden heb ik besloten deze dag een gewone zondag te laten zijn, geen bloemen geen Merci. Want als er commercieel vanuit moet worden gegaan dat de tweede dag in mei moeder in de watten gelegd dient te worden, blijven er bij mij nog 364 dagen over.

Verdeel je aandacht over die dagen, neem onverwachts eens een bloemetje mee, bel haar op en zeg dat je van haar houdt en vraag haar om raad. Geef haar in die 365 zo nu en dan eens extra aandacht, dat heeft meer waarde dan die ene dag in mei.

Fijne moederdag!

© Maydana

Vreemde vogels

Mijn omgeving vindt me ouderwets, eigenlijk truttig. Waarom? Omdat ik ‘vreemdgaan’ van partners een rare bezigheid vind, die meer schade en narigheid oplevert dan je lief is.

Sommige in mijn omgeving denken daar anders over en pleiten voor vrijheid, blijheid of gewoon stiekem genieten!  Er wordt dus aardig wat aangerommeld. Zo nu en dan rammelt mijn mobiel en hangt een van mijn vrienden aan de lijn met het verhaal, betrapt of vreemdgegaan en wat moet ik daarmee? 

Uiteraard zijn niet al mijn vrienden “vreemdgangers “, maar enkele exemplaren hebben toch de drang zich te manifesteren en er een geheime liefde op na te houden.

Waarom ik dan altijd in een positie wordt gemanoeuvreerd om mijn mening te uiten over het losbandige leven van de boosdoener, is me totaal onduidelijk. Ze weten toch wat ik ervan vind, bovendien helpt urenlang bellen met mij niet echt, laat staan diegene ervan te overtuigen dat ze hun misstap weer tot de nodige misère heeft geleidt.

Ik luister gedwee naar hun verhaal en onthoudt me van commentaar. Blijkbaar geeft hun geheime liefde ook de nodige problemen en denk ik op zulke momenten, welk gras is nu groener? Maaien moet je toch!

Een van mijn vrienden is zo een geval. Zelf vinden ze dat ze leven in een wat andere wereld als wij gewone burgers, en daarom moeten zaken als deze kunnen! Zij al jaren lang een van mijn vriendinnen, hij een leuke man, intelligent, muzikaal en wat men noemt beroemd,

Een heel bijzonder stel! En zo heb je soms in je vriendenkring vreemde paradijsvogels.Maar in godsnaam leg je ei ergens anders neer.

© maydana 

Dagje Polder 14 april 2012

Vandaag ga ik richting Flevopolder, het nieuwe land met je voeten op de bodem van de zee. Langzaam draai ik vanuit het Oosten des land, de A1 op en constateer dat het op deze zaterdag bijzonder rustig is. Normaal zie je alleen maar gekleurd blik, noemen ze auto’s, die de meest krankzinnige capriolen uithalen om maar één seconde sneller op plaats van bestemming te kunnen zijn. Vandaag niet!

Hollanders zijn zuinig geworden, de crisis en de hoge benzineprijzen, noopt menigeen thuis te blijven, dan wel de fiets van stal te halen voor een rondje om de kerk als zaterdagmiddag vertier. Voor mij een eldorado, had iets van nostalgie, ruimte en zuinige Hollanders, die perfect 100km reden, om vooral geen aanslag te plegen op hun benzinetank. Bovendien gaf het mij de kans om eens rustig om me heen te kijken en te genieten van het ontspruiten van de lente. Want ook langs onze snelwegen is er veel te zien en te ontdekken.

Ik passeerde de IJsselbrug bij Deventer, en overwoog of ik de IJsseldelta zou kiezen om naar Zwolle te komen, maar dat had ik pas gereden. Waarbij toen het hoge water een enorme indruk op mij maakte. 

Vervolg mijn weg en neem de afslag A50 richting Zwolle, geniet van de mooie boerderijen, het oer-Hollandse vee, de vele krentenbomen die als een wit tapijt de rand van de snelweg versieren. Bij Apeldoorn nog een flinke plens regen, zoals dat hoort in dit polderland, maar naarmate ik richting A50 reed, trokken de wolken open en waren de weergoden mij zeer gezind. De zon brak door, en de druppels achtergebleven regen schitterden als diamanten.

Afslag Nunspeet en richting polder! Maar eerst nog een prachtig stuk natuur, afgewisseld met polderland en prachtige lanen door het bos. Ik zie de spechten hakkend aan een dikke boom, de bomen vertonen licht groene blaadjes en als ik over een aantal weken weer deze route zal rijden, is het dicht en hebben zij een prachtig kleed van groen.

Bijna bij Elburg. Het mooie historische stadje waar op zondag de toeristen het voor het zeggen hebben. Ondertussen heb ik prachtige boerderijen gezien, oud en nieuw! Elburg pronkt in de zon, de haven vertoont een enorm aantal jachten, van klein tot groot. Even kwam de gedachte dat hier niets van de crisis is te merken. Althans zo lijkt het.

De weg naar de polder ligt open. Prachtig, dit nieuwe land. Roofvogels zweven door de lucht op zoek naar een prooi. Ik zet mijn auto op de dijk en wacht geduldig tot de immense vogels weer terugkomen, zij hun vleugels spreiden en in een vrije val hun prooi pijlsnel hebben gelokaliseerd. 

Ineens zag ik in het schitterende zonlicht zweefvliegtuigen die handig gebruik maakten van de thermiek. Een prachtig schouwspel!

Ik wachtte op de roofvogels, maar zag in het nieuwe land de windmolens, een moderne variant van de ons bekende oude windmolens. En prachtig gezicht, maar dat zal niet ieder met mij eens zijn. Van mij mag het, ik vind het schitterend.

Rijdend terug naar het oosten kon ik nog genieten van de prachtige ondergaande zon, dat het nieuwe land mij nog tegen de avond als extraatje gaf.

Het was een vruchtbare dag, genoten van de stilte, maar vooral van de natuur en het nieuwe land, waar vroeger water was en ik nu mijn voetstappen achterlaat.

© maydana

Dan liever de lucht in, zei van Speijk....

Vandaag de lucht in

Vandaag, 10 april 2012, opent de KLPD haar twitteraccount @depolitieheli. Waarom? Omdat de politie duidelijkheid wil geven over hun inzet van heli’s. Maar denkt u niet dat u van elke inzet een tweet zal krijgen, want sommige van deze zijn ‘super geheim’. Dus gelieve geen tweet te sturen waarom hij boven uw hoofd cirkelt.

De vraag bij het bericht dat de @depolitieheli op twitter informatie aan ons burgers wil doorgeven, vraagt om enkele vraagtekens mijnerzijds. Het zal met toch worst wezen of dat vliegding over mijn hoofd vliegt, of cirkelt boven mijn 'landgoed’. Als ze daar behoefte aan is, hebben ze mijn zegen. Waarom zijn mensen toch zo nieuwsgierig als een politieheli wordt waargenomen? Of telt dit alleen voor onze ramptoeristen en nieuwsgierige Aagjes, die willen weten waarom de politie ons luchtruim gebruikt. Tenslotte willen deze nieuwsjunks enige duidelijkheid omtrent ‘luchtvervuiling’. Zover ik dus nu heb begrepen, gaat de KLPD deze nieuwsgierigen bevredigen, om over hun inzet duidelijkheid te verstrekken.

Oh, ja, er waren ook klachten van diverse burgers, waarom de heli op weg was naar God weet waar naar toe. Je schijnt je als burger blijkbaar toch behoorlijk te ergeren, als er iets gebeurd en je weet niet waarom. Nieuwsgierigheid viert hoogtij!

Maar beste nieuwsgierige burger, ze hopen natuurlijk ook informatie te krijgen, naar aanleiding van hun tweets en uw waarnemingen. Werk aan de winkel!

En voor alle vervelende zeurpieten, die zich ergeren aan het ‘vliegmoment’, zet een gezellig muziekje op! 

© Maydana 

Van een stijfkop en een zot, vult de mediator zijn pot

Als u ooit met iemand in conflict komt, ga dan NOOIT naar een mediator. Stel alles in het werk om er samen zelf uit te komen. Dat mag dan misschien best wat kosten, maar die kosten hebt u in uw hand. Mediators zijn zelden gedragsdeskundige en blijken dan ook niet in staat te zijn om succesvol te kunnen bemiddelen in conflicten. Wel dat ze tot genoegen van hun eigen portemonnee een mediation-traject vaak eindeloos lang rekken. Problemen worden dus niet opgelost en des te pijnlijker naar mate het langer duurt. Een mediation-proces staat vaak juist een snelle en redelijke oplossing in de weg. Als een Rechter u mediation oplegt, weiger dat dan daarom samen.

Mediation is duur. Mediation kan in het beste geval hooguit een papieren overeenkomst opleveren, maar waar geen enkele sanctie op staat als één van de partijen zich er niet aan houdt en vaak plaatsen Rechters en Arbo-dokters een mediation-opdracht bij een goede kennis, collega of oud collega. Daarom zijn mediators dan ook nooit onpartijdig en onafhankelijk. Een mediator die 10x per jaar van een Rechtbank een opdracht krijgt heeft daar een dik jaarinkomen aan, dus gaan die nooit tegen hun broodheren in. Mediators, Rechters en Advocaten wisselen nogal eens van tenue. Wie vandaag een opdrachtgevende Rechter is, is morgen elders Mediator, of geeft er duur betaalde lezingen aan, of is overmorgen weer Advocaat, en zo spelen ze elkaar dagelijks de bal toe.

Als u, in geval van een door een Rechter opgelegde mediation, meent er toch niet onderuit te kunnen, laat uw advocaat dan tijdig aan de rechtbank vragen of u zelf een mediator mag kiezen en dat er vastgelegd wordt dat de mediation niet langer dan -een mede door u bepaalde tijd- mag gaan duren. Het Nederlands Mediation Instituut (NMI) doet niets anders met klachten tegen mediators dan eindeloos veel papieren procedures rond te pompen, maar lost nooit iets op. Het NMI is een belangenvereniging van meesters in de rechten-mediators onderling, dus u trekt altijd aan het kortste eind. Nadat er veel klachten over mediators binnenkwamen ontstond de behoefte om hun namen publiekelijk op een zwarte lijst lijst te plaatsen. U kunt hier kijken welke mediators op de "zwarte lijst" geplaatst zijn sinds 27 oktober 2008.

© Maydana 

Gilde der inbrekers

Vakantietijd is altijd de beste tijd voor het Gilde der inbrekers. Een beetje inbreker heeft blijkbaar geen enkele moeite om te achterhalen of u thuis bent om van een welverdiende vakantie gaat geniet.

Nu is dit natuurlijk niets nieuws onder de zon! We vergeten, dat sinds Internet God en de wereld mee leest, precies weten wat we doen, of gaan doen hebben zij vrij spel.

Nog steeds blijken we niet door te hebben, dat we via verschillende sites zoals Hyves en Twitter we erg slordig omgaan met onze privézaken.

In de veronderstelling dat we alleen onze zogenaamde vrienden informeren dat we drie weken naar een zonnig oord vertrekken, inclusief vertrek en datum van terugkeer, zijn we gemakkelijk te traceren door het Gilde. Een grote verassing staat u te wachten bij thuiskomst. Uw huis is omgewoeld door een stel mollen en uw kostbaarheden zijn van eigenaar veranderd. Wat een teleurstelling en uiterste verbazing. Boosheid staan te lezen op uw bruinverbrande gezicht. Hoe is het toch mogelijk, roept u in koor. Uw kinderen, of uzelf hadden de vakantie al lang van te voren aangekondigd op Hyves of andere sites en wordt het een makkie voor de heren inbrekers. In alle rust konden ze uw huis doorzoeken naar waardevolle spullen, zonder ook maar enige haast te maken.

Want de heren brengen veel tijd door voor hun PC, lezen Hyves en Twitter, spitten dagbladen door en gebruiken zelfs rouwadvertenties met adressen om hun slag te slaan.
Blijkbaar zijn we nog steeds het vertrouwen in de mensheid niet kwijt en hebben we de behoefte wereldwijd te verkondigen dat we 3 weken naar een zonnig oord vertrekken.
We roepen altijd dat er geen rekening wordt gehouden met onze privacygegevens, maar schuld zijn we zelf, als we Internetsites voeden van onze plannen.
Alle waarschuwingen uit het verleden onze privézaken niet op Internet te gooien ten spijt, zijn we blijkbaar hardleers en moeten uit ondervinding leren.
Tenslotte heeft niet iedereen goede bedoelingen. U bent gewaarschuwd!


© Maydana