Ineens had ik er genoeg van
We kenden elkaar al een paar kwartier!Ook hadden we veel gemeenschappelijke interesses. Op de duur werden we vriendinnen en deelden veel dingen in ons leven. Ondanks mijn lange verblijf in het buitenland, bleven we contact met elkaar houden. Was ik weer eens in ons kikkerlandje, zagen we elkaar en maakten tijd! Ze was eigengereid, had een eigen mening en vaak moest je opboksen tegen haar waterval van woorden. Maar we waren aan elkaar gewaagd, en soms vertelde ik haar genadeloos de waarheid, iets wat vriendinnen kunnen doen.
Tijdens mijn afwezigheid, had ze kennis gemaakt met een BN-er. Voordat ik om de hoek mocht kijken, woonde ze samen en verdwaalde ze in de sprookjeswereld van het Bn-er zijn!
Oké, haar leven, en ik kreeg het akelige gevoel dat ze zich aardig thuis voelde op de rode loper en de altijd aanwezige camera’s. Na mijn terugkomst in Nederland, sleepte ze me overal mee naar toe, en na een paar keer werd me duidelijk dat dit niet mijn wereld was. Ik vroeg haar me niet meer uit te willen nodigen voor die Privé-feestjes en optredens van haar versgebakken verovering. Een middagje op haar terras, was goed genoeg! Graag zonder andere Bn-er’s, een volk waarbij ik me uiterst ongemakkelijk bij voelde, in de ontstane schijnwereld. Die momenten werden schaars, want haar leven was een drukte van belang, onze wereld werd ineens beperkt met wat telefoontjes en sms-jes. Soms hoorden we maanden niets van elkaar, en eerlijk gezegd vond ik het prima zo!
Een mooi voorbeeld was, dat ik tijdens de terugreis vanuit Italië, stopte in een Duitse stad om even op adem te komen. De werkdruk was behoorlijk geweest, en mijn voornemen om in keer terug te rijden strandde. Hotel zoeken, maar dat viel niet mee! Bij één hotel werd ik bijna buiten gekeken, de dame aan de receptie meldde mij dat er voor mij geen plaats was, tenzij ik vooraf wilde betalen. Ik dacht, in zo een hotel wil ik niet eens een nachtje slapen. Ik liep naar buiten, en zij liep achter mij aan. Toen ik naar mijn auto liep, riep ze nog, mevrouw ik heb nog wel een kamer! Mijn auto bleek meer indruk op haar te maken, als de verwilderde kop van mij ná een lange reis. Nee, dank u! Ik vond een goed onderkomen, waar moeders de vrouw de scepter zwaaide.
Even voor 22.00 uur kreeg ik een sms, hoe gaat en waar ben je? Ik zit in A….en ben doodmoe, luidde mijn sms terug. Tien seconden later, wij zitten ook hier in A…in hotel “Onwelkom” . Het betrof dat hotel waar ik was geweigerd. “Kom je morgen vroeg ontbijten”was de vraag. Dat wilde ik meemaken en ik zei ja! Het gezicht van de receptioniste, wilde ik niet missen als ik daar morgen naar binnen zou stappen.
De volgende morgen werd ik ontvangen door mijn vriendin met haar Bn-er, de dame in kwestie keek haar ogen uit en wist niet hoe te handelen, en begroette mij op zeer uitbundige wijze. Ik keurde haar geen blik waardig. Dit verhaal is dus maar een klein voorbeeld, als je bekend en beroemd bent. Schijnwereld, niet mijn ding!
Het laatste wat ik heb meegemaakt was haar verjaardag, die werd gevierd op een heus landgoed! Daar kon ik niet onderuit! Of ik foto’s wilde maken. Ik bedacht ineens, goed idee, kan ik me verschuilen achter mijn lens. Het bonte gezelschap van zogenaamde belangrijke mensen deed zijn intrede en ik, ik werd als het haar uitkwam voorgesteld, als dé fotograaf.
Oh, wat grappig, riepen ze in koor, heb je haar ingehuurd? Ineens was ik niet meer haar vriendin van vele jaren! Ze zwemt in genot om te drijven op het succes van haar partner, en zuigt de ‘belangstelling’ op als een drug.
Afgelopen vrijdag was daar dan eindelijk het verlossende telefoontje. Je past niet meer in mijn wereld, was haar boodschap. Ik liet haar uitpraten en zei toen ; ‘Dat komt goed uit’ zei ik, wilde in ieder geval mijn vriendschap met jou ook beëindigen. Want echte vrienden laten hun voetsporen achter in mijn hart, jij trapt alleen maar!
Ik wens je veel succes op de rode loper!
Een ineens ging de zon voor me schijnen, ik hoefde me niet meer groot te houden en komedie te spelen, vrij! Ook een gedumpte vriendschap kan soms een opluchting zijn!
© Maydana
Tijdens mijn afwezigheid, had ze kennis gemaakt met een BN-er. Voordat ik om de hoek mocht kijken, woonde ze samen en verdwaalde ze in de sprookjeswereld van het Bn-er zijn!
Oké, haar leven, en ik kreeg het akelige gevoel dat ze zich aardig thuis voelde op de rode loper en de altijd aanwezige camera’s. Na mijn terugkomst in Nederland, sleepte ze me overal mee naar toe, en na een paar keer werd me duidelijk dat dit niet mijn wereld was. Ik vroeg haar me niet meer uit te willen nodigen voor die Privé-feestjes en optredens van haar versgebakken verovering. Een middagje op haar terras, was goed genoeg! Graag zonder andere Bn-er’s, een volk waarbij ik me uiterst ongemakkelijk bij voelde, in de ontstane schijnwereld. Die momenten werden schaars, want haar leven was een drukte van belang, onze wereld werd ineens beperkt met wat telefoontjes en sms-jes. Soms hoorden we maanden niets van elkaar, en eerlijk gezegd vond ik het prima zo!
Een mooi voorbeeld was, dat ik tijdens de terugreis vanuit Italië, stopte in een Duitse stad om even op adem te komen. De werkdruk was behoorlijk geweest, en mijn voornemen om in keer terug te rijden strandde. Hotel zoeken, maar dat viel niet mee! Bij één hotel werd ik bijna buiten gekeken, de dame aan de receptie meldde mij dat er voor mij geen plaats was, tenzij ik vooraf wilde betalen. Ik dacht, in zo een hotel wil ik niet eens een nachtje slapen. Ik liep naar buiten, en zij liep achter mij aan. Toen ik naar mijn auto liep, riep ze nog, mevrouw ik heb nog wel een kamer! Mijn auto bleek meer indruk op haar te maken, als de verwilderde kop van mij ná een lange reis. Nee, dank u! Ik vond een goed onderkomen, waar moeders de vrouw de scepter zwaaide.
Even voor 22.00 uur kreeg ik een sms, hoe gaat en waar ben je? Ik zit in A….en ben doodmoe, luidde mijn sms terug. Tien seconden later, wij zitten ook hier in A…in hotel “Onwelkom” . Het betrof dat hotel waar ik was geweigerd. “Kom je morgen vroeg ontbijten”was de vraag. Dat wilde ik meemaken en ik zei ja! Het gezicht van de receptioniste, wilde ik niet missen als ik daar morgen naar binnen zou stappen.
De volgende morgen werd ik ontvangen door mijn vriendin met haar Bn-er, de dame in kwestie keek haar ogen uit en wist niet hoe te handelen, en begroette mij op zeer uitbundige wijze. Ik keurde haar geen blik waardig. Dit verhaal is dus maar een klein voorbeeld, als je bekend en beroemd bent. Schijnwereld, niet mijn ding!
Het laatste wat ik heb meegemaakt was haar verjaardag, die werd gevierd op een heus landgoed! Daar kon ik niet onderuit! Of ik foto’s wilde maken. Ik bedacht ineens, goed idee, kan ik me verschuilen achter mijn lens. Het bonte gezelschap van zogenaamde belangrijke mensen deed zijn intrede en ik, ik werd als het haar uitkwam voorgesteld, als dé fotograaf.
Oh, wat grappig, riepen ze in koor, heb je haar ingehuurd? Ineens was ik niet meer haar vriendin van vele jaren! Ze zwemt in genot om te drijven op het succes van haar partner, en zuigt de ‘belangstelling’ op als een drug.
Afgelopen vrijdag was daar dan eindelijk het verlossende telefoontje. Je past niet meer in mijn wereld, was haar boodschap. Ik liet haar uitpraten en zei toen ; ‘Dat komt goed uit’ zei ik, wilde in ieder geval mijn vriendschap met jou ook beëindigen. Want echte vrienden laten hun voetsporen achter in mijn hart, jij trapt alleen maar!
Ik wens je veel succes op de rode loper!
Een ineens ging de zon voor me schijnen, ik hoefde me niet meer groot te houden en komedie te spelen, vrij! Ook een gedumpte vriendschap kan soms een opluchting zijn!
© Maydana
