Madness, Zij en gast.....

Mijn naam is Madness from de Catplanet.  Ik ben geen buitenaards wezen, maar een dikke prop wol op vier benen, een MainCoon.

Althans dat vindt zij. Zij is mijn medebewoonster en hij is de gast die ook in dit huis rondloopt.

 

Ze is dol op mij en ik op haar, die gast is ook leuk, maar gezien mijn afkomst blijf ik soms en met regelmaat op enige afstand. Tenslotte wonen zij bij mij in, en niet anders om in mijn gedachtenwereld .

 

Ze noemen me Maddy, en alleen als ik weer eens in een dolle bui iets heb uitgespookt, hoor ik haar roepen , Madness! Dan neem ik de moeite om krullend en kroelend langs haar benen te lopen, waarna ik haar zie smelten, en een zachte aai voel. Ach, na vele jaren inwoning van haar en hem, heb ik inmiddels in de gaten, hoe ik ze moet bespelen.

 

Het enige wat mij stoort, is haar voorliefde voor vogels. Ze is er dol op en heeft haar tuin ingericht voor allerlei gefladder. Ik zie hier meer lekkere hapjes in, maar ik ga niet naar buiten en kan dus alleen achter het grote raam de fladderdingen voorbij zien vliegen.

 

Ik ga u mijn leven tot nu toe vertellen, want ik heb heel wat meegemaakt en zij en die gast hebben mijn leven zeer prettig gemaakt.

 

 

 

                                              Madness...

 

Ineens gaat het licht aan. De nacht is voorbij en ze komt zomaar zonder vooraankondiging binnen stormen. Ik rek me nog eens uit voor ik aan deze nieuwe dag begin. Mijn ogen doe ik langzaam open en kijk naar haar.

“Goedemorgen”, roept ze me toe. Ze lijkt me in een bijzonder goed humeur  en daar zal ik van profiteren. Ik hijs me op mijn benen, kroel langs haar kuiten en miauw zacht.

“Goedemorgen lieverd’, hoor ik haar zeggen, lekker geslapen? Wat verwacht ze nu van mij, dat ik over mijn nachtelijke avonturen een ochtendverslag uitbreng? Eerlijk gezegd vind ik dit een aanslag op mijn privé kattenleven en kijk haar met grote ogen aan.  Gaat je niets aan, dacht ik.

Ik kijk haar aan en volg haar bewegingen, elke dag hetzelfde. Koffiemachine aan, thee zetten voor die gast die bij haar woont, overigens wel een leuke. Hij geeft me veel, soms veel te veel aaitjes over mijn kop, en van hem mag ik ook in haar stoel zitten. Dan doet ze alle rolluiken open en het licht van de morgen valt de kamer binnen.

Hup, even naar mijn favoriete plaats om de omgeving af te speuren. Zij heeft een voorliefde voor vogels en voert die beesten het hele jaar door. Soms ben ik daar echt een beetje jaloers op, want mijn maaltijden zijn  maar tweemaal per dag. Ja hoor , de aanvliegroute naar de twee, door haar geplaatste vogelhuisjes , zit behoorlijk in de landingsroute.  Ik zit dus gewoon te spotten. Doen mensen ook soms, heb ik weleens opgevangen. Iets met vliegtuigen. Maar dit lijken mij meer op lekkere hapjes die voorbij vliegen.

Door mijn koninklijke afkomst is er besloten mij geen toegang te verlenen tot het buitengebeuren.  Dus ken ik het niet, en voel me er wel bij. Als ik de anderen zie zwerven door de tuin van haar, ben beter af zonder buitengebeuren. Krijg je vieze pootjes van, en daar heb ik een hekel aan.

Hé, eindelijk gaat ze naar de bijkeuken mijn voer halen. Zou eens tijd worden! Waarom duurt dat toch altijd zo lang. Mijn maag knort en ik heb honger.

Oh gut, daar komt die gast ook , die krijgt natuurlijk eerst thee, voordat mijn koninklijk bakje gevuld wordt. Dit soort interrupties moeten worden verbannen. Zal mijn wijze hoofd er eens over buigen, wat ik hiervoor kan verzinnen. Tenslotte ben ik eerst.

Eindelijk, het eten belandt in mijn bakje en kan ik aan mijn ontbijt beginnen. Terwijl ik zit te eten, hoor ik bakjes rammelen. Ze gaan ontbijt maken. Mmm!  Zou er nog van die lekkere ham zijn die ze me gisteren gegeven hebben? Vast wel, ik moet gewoon blijven zeuren.

Uitgerekt plaats ik mijn voorpoten tegen het aanrecht. Hallo, iemand nog aandacht voor mij?

Na mijn ontbijt verplaats ik me naar mijn geliefde uitkijkpost op de vensterbank. Tijd voor ontspanning. Het vogelvliegverkeer heeft weer toegenomen, en het vliegen allerlei malse hapjes langs. Soms denk ik weleens,  hoe zou het zijn om een gewone huis-tuin- en keukenkat te zijn, met een kattenluik. Vrije toe- en uitgang!

Wat ik dan zou doen, zij wil dat vast niet weten, ging achter haar vogels aan en de woelmuizen. Daar hoorde ik die gast over praten.  Mmm, maar goed dat zij mijn gedachten niet kan lezen.

Soms krijg ik wel visite. Een zwart-wit poezenbeest loopt dan langs het raam en miauwt tegen me. Ze blijft zitten en kijkt me aan….nou niet echt mijn type!

Gaap, ik begin alweer slaap te krijgen.  Eens bedenken welke stoel  of  bank ik vandaag zal kiezen voor mijn rust! Zou die gast inmiddels alweer een heerlijke fleecedeken in haar lievelingsstoel hebben gelegd? Dan besluit ik per direct deze voor vandaag in beslag te nemen.

Zij rent weer door het huis en volgens mijn inschatting gaat ze er vandoor. Werken zeker of zoiets.

De gast roept nog iets van koffie……maar zij is al weg!

Ik kijk met een oog en schat de situatie in. Als zij weg is, is de weg vrij me van haar stoel meester te maken, en daarna zien we wel weer.  

(wordt vervolgd)


© Maydana