Afgelopen vrijdag moest ik even langs mijn huisarts om een briefje van het ziekenhuis af te geven. Op zich niets bijzonders! Maar lessen getrokken uit het verleden, ga ik meestal voor dit soort akkevietjes rond een uur of vier, om de drukte voor het weekend te ontlopen.
Toen ik de praktijk binnenstapte, stond een oudere vrouw te wachten voor het loket en de verdere bezetting was één wachtende patiënt. Zo, dacht ik dat heb je weer mooi uitgezocht muts!
De assistenten liepen heen een weer, achter en voor mijn idee kogelvrij glas, en de oudere dame in kwestie stond geduldig te wachten tot het raampje zou worden geopend. Ik ging op gewenste afstand staan, om haar privacy te waarborgen. Ineens hoorde ik haar zuchten, en kon er niets anders van maken, dat zij al een tijdje stond te wachten.
Eindelijk ging het ‘kogelvrije’ glas open, en de assistente zei; mevrouw de uitslag is 5.4.
Even heerste er een doodse stilte, waarbij de oude dame in onvervalst Twents riep; ‘ Das is dus goat, ik vret al veertien dagen gewokte groente en de boxer zakt me von de kont af . En leg mi dat eens oet dan’, riep ze verontwaardig. Mijn lachspieren begonnen te werken en ik moest me mezelf tot de orde roepen niet in proesten uit te barsten.
De assistente vertrok geen spier van haar gezicht, laat staan dat er een glimlach te voorschijn kwam, en zei streng: ‘U moet gewoon zo doorgaan ’.
De oude dame zei verontwaardigt; ‘Ik word volgende week tachtig jaor, en zo vret ik me niet naar de dood, want nog even en ik kan met min knieën doar de tralies vreten ‘. ( vertaling; nog even en ik kan samen met de konijnen door de tralies vreten). Deze gevatte oudere dame had de lachers op haar hand, althans de aanwezige wachtende patiënt en mijn persoon.
Ze keek de assistente kwaadaardig aan en riep;’Geen denken aan, ik ga direct een visje halen en heerlijk eten’. Dan maar een paar jaartjes minder, maar lekker eten zal ik, ben toch geen konijn!
Ze maakte aanstalten te vertrekken en zei nog de laatste woorden; ‘Ik ben dat gezeur van jullie zat, en gewokte groente eet ik ook niet meer, tot ziens op mijn begrafenis.
Kwiek verliet ze de praktijk en ik bleef glimlachen. Prachtig, vond ik dit voorval! Ik gaf mijn brief van het ziekenhuis aan de verbijsterde assistente, en verliet eveneens de praktijk.
Buiten gekomen, zag ik de oude dame haar scooter starten, helm op en met opgeheven hoofd vertrok ze met niet geringe snelheid.
Later, toen ik richting huis reed en de viskraam passeerde, zag ik haar staan, ze stond heerlijk te smullen van haar visje. Ik dacht; als je nu zo tachtig jaar bent geworden, moet je dan nog moeilijk doen over lekker eten?
© Maydana
Posts tonen met het label ouderen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label ouderen. Alle posts tonen
26-02-2011
12-09-2010
Bezuinigingsdrift
Zo langzamer hand geloof ik in mijn eigen theorie dat dit land alle realiteitszin heeft verloren. Het is nog maar een klein stukje naar de "verdoemenis", decadent en verloren in hoogmoedswaanzin.
Het "bezuinigingsprogramma" is vooral uitgevoerd onder ouderen. Genoemde groep is niet meer in staat verantwoorde zorg te financieren, moeten dagopvang opzeggen in verband met te hoge kosten. Dus ophoepelen naar huis, want het geld is op.
Chronische zieken hebben geen recht meer op taxivergoeding, en medicijnen voor ernstige zieken worden niet meer vergoed, dus bezuiniging alom. Alleen als u blind bent, nierdialyse moet ondergaan, of een chemo-kuur, komt u misschien nog in aanmerking voor een vergoeding, hoewel ook hieraan al aardig wordt geknabbeld. Maar dit ligt volgens de Minister aan de zorgverzekeraars, en die werken met een "natte vinger". Een land in verval...
Natuurlijk, we leven in een crisis, dus moeten we allemaal ietsje inleveren. Maar moeten ouderen, chronisch zieken en terminale patiënten, verstoken blijven van hulp die ze zo hard nodig hebben? Blijkbaar wel, roept de politiek, want het AWBZ potje is leeg. Ziek zijn, ouder wordt, kanker krijgen en dood gaan, dat overkomt je. Daar vraag je niet om!
Zou dat potje niet zomaar leeg getrokken zijn door de overmatige geldzucht van de managers, de inefficiënte opgedragen werkdruk voor verpleging, en het eindeloze gezever op zinloze vergaderingen en het onnodige invullen van allerlei papierwerk. Een lijn waar mijn inziens driftig op bezuinigd zou kunnen worden.
Nee, dan het RIAGG. Willen hun cliënten na reizen, naar Marokko en Turkije om psychiatrische hulp te verlenen aan onze allochtone landgenoten. Een superidee van de directeur RIAGG. Hij betitelt dit als crisisgevallen. Ik vraag mij af of deze man lijdt aan een "teveel eurosyndroom”, maar altijd zin blijkt te hebben in snoepreisjes op kosten van de belastingbetaler. Nu heb ik toch al niet zo een hoge pet op van het instituut RIAGG, teveel geiten wollen sokken en zogenaamde hulpverleners. Wachtlijsten van hier tot Timboektoe, maar ze reizen wel onze "psychisch" in nood verkerende landgenoten achterna.
Volgens mij is het zo, maar ik kan me natuurlijk vergissen, als ik ziek ben ik welke vorm dan ook, verplicht ben thuis te blijven, al is het maar voor controle, want mede landgenoten mogen drie maanden naar land van herkomst. Maar nee, het RIAGG doet dat anders. Want ik zweer u, mocht u onder de categorie "psychisch ziek" vallen, geen hond die zich om u bekommert, laat staan dat het RIAGG u thuis zal bezoeken. Politiek doe iets, inzake deze waanideeën van het RIAGG en zorg in godsnaam dat onze ouderen, chronisch zieken, kankerpatiënten en terminaal zieken, de zorg krijgen waar ze recht op hebben. Ten slotte betalen we een macht aan AWBZ. Dit kabinet is een kabinet van oenen, die alleen maar het woord bezuinigen kennen in zijn ergste vorm. Bezuinigen is goed, zeker na het smijten met geld in vorige kabinetten, maar bezuinig daar waar het kan. Mogelijkheden genoeg! Maar niet voor diegene die deze niet kunnen missen, en laat dat RIAGG voor wat het is. Misschien een idee….Waarom bezuinigt u het RIAGG niet gewoon weg?
© Maydana
Het "bezuinigingsprogramma" is vooral uitgevoerd onder ouderen. Genoemde groep is niet meer in staat verantwoorde zorg te financieren, moeten dagopvang opzeggen in verband met te hoge kosten. Dus ophoepelen naar huis, want het geld is op.
Chronische zieken hebben geen recht meer op taxivergoeding, en medicijnen voor ernstige zieken worden niet meer vergoed, dus bezuiniging alom. Alleen als u blind bent, nierdialyse moet ondergaan, of een chemo-kuur, komt u misschien nog in aanmerking voor een vergoeding, hoewel ook hieraan al aardig wordt geknabbeld. Maar dit ligt volgens de Minister aan de zorgverzekeraars, en die werken met een "natte vinger". Een land in verval...
Natuurlijk, we leven in een crisis, dus moeten we allemaal ietsje inleveren. Maar moeten ouderen, chronisch zieken en terminale patiënten, verstoken blijven van hulp die ze zo hard nodig hebben? Blijkbaar wel, roept de politiek, want het AWBZ potje is leeg. Ziek zijn, ouder wordt, kanker krijgen en dood gaan, dat overkomt je. Daar vraag je niet om!
Zou dat potje niet zomaar leeg getrokken zijn door de overmatige geldzucht van de managers, de inefficiënte opgedragen werkdruk voor verpleging, en het eindeloze gezever op zinloze vergaderingen en het onnodige invullen van allerlei papierwerk. Een lijn waar mijn inziens driftig op bezuinigd zou kunnen worden.
Nee, dan het RIAGG. Willen hun cliënten na reizen, naar Marokko en Turkije om psychiatrische hulp te verlenen aan onze allochtone landgenoten. Een superidee van de directeur RIAGG. Hij betitelt dit als crisisgevallen. Ik vraag mij af of deze man lijdt aan een "teveel eurosyndroom”, maar altijd zin blijkt te hebben in snoepreisjes op kosten van de belastingbetaler. Nu heb ik toch al niet zo een hoge pet op van het instituut RIAGG, teveel geiten wollen sokken en zogenaamde hulpverleners. Wachtlijsten van hier tot Timboektoe, maar ze reizen wel onze "psychisch" in nood verkerende landgenoten achterna.
Volgens mij is het zo, maar ik kan me natuurlijk vergissen, als ik ziek ben ik welke vorm dan ook, verplicht ben thuis te blijven, al is het maar voor controle, want mede landgenoten mogen drie maanden naar land van herkomst. Maar nee, het RIAGG doet dat anders. Want ik zweer u, mocht u onder de categorie "psychisch ziek" vallen, geen hond die zich om u bekommert, laat staan dat het RIAGG u thuis zal bezoeken. Politiek doe iets, inzake deze waanideeën van het RIAGG en zorg in godsnaam dat onze ouderen, chronisch zieken, kankerpatiënten en terminaal zieken, de zorg krijgen waar ze recht op hebben. Ten slotte betalen we een macht aan AWBZ. Dit kabinet is een kabinet van oenen, die alleen maar het woord bezuinigen kennen in zijn ergste vorm. Bezuinigen is goed, zeker na het smijten met geld in vorige kabinetten, maar bezuinig daar waar het kan. Mogelijkheden genoeg! Maar niet voor diegene die deze niet kunnen missen, en laat dat RIAGG voor wat het is. Misschien een idee….Waarom bezuinigt u het RIAGG niet gewoon weg?
© Maydana
06-01-2009
De 'Macht ' van de sterkste
.jpg)
De ‘Macht ‘van de sterkste
Afgelopen week schuifelde de oudere man mijn kantoor binnen. Enigszins verbaasd keek ik hem aan en vroeg; ‘Heeft u een afspraak ‘? Hij schudde zijn hoofd. Bedeesd nam hij plaats in de stoel en legde een stapel papieren op mijn bureau. “Wilt u daar even naar kijken’, vroeg hij, want ik kom er niet meer uit. Ik ontvang brieven van de deurwaarder over een niet betaalde rekening en nu dreigen ze met een dagvaarding. Maar ik heb betaald, kijk u maar, hier is mijn bankafschrift.
Ik pakte de stapel papieren. Alles lag netjes op datum en in een oogwenk moest ik constateren dat hij inderdaad had betaald en zeker op tijd. Bovendien had hij de moeite genomen twee aangetekende brieven de sturen naar de deurwaarder, waar echter geen enkele reactie op was gekomen. Kort voor oud en nieuw had hij opnieuw een schrijven ontvangen met de tekst; begint u het nieuwe jaar met een schone lei en zonder schulden, wij zullen u 25 euro korting geven op het door ons te vorderen bedrag.
Ter informatie, het zogenaamde niet betaalde bedrag was 28 euro, uiteraard verhoogd met de kosten van de deurwaarder, een totaal bedrag werd geëist van 65,25 euro. Korting 25 euro, restant 40,25 euro. Nu is een korting, gegeven door een deurwaarder discutabel. Maar elke euro is teveel, zeker als men heeft betaald.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar kreeg de man opnieuw een schrijven, waarbij hem werd medegedeeld dat zijn dossier uit handen was gegeven en een dagvaarding zou volgen.
Ik probeerde hem duidelijk te maken dat deze actie waarschijnlijk op een vergissing berustte en ik een poging zou ondernemen de deurwaarder te benaderen.
Die moeite kunt u zich besparen, riep de man. Ik heb al uren aan de telefoon gehangen, ingesproken en gewacht op een retourantwoord. Geen antwoord op mijn aangetekende brieven, helemaal niets. Bovendien heb ik contact opgenomen met de firma, een Muntenhuis, waar ik een munt had besteld om de zaak uit de doeken te doen. Maar ik zal u zeggen, ik werd als een hond behandeld door een zeer agressieve dame, die me nauwelijks de gelegenheid gaf mijn verhaal te doen en me op een uiterst onbeschofte manier behandelde. Ik hoef toch niet tweemaal te betalen!
Uiteraard niet, zei ik. U hebt betaald, alles ondernomen wat in uw mogelijkheid ligt om aan te tonen dat dit een vergissing moet zijn, inclusief betalingsbewijs. Naar mijn mening was er niet meer mogelijk. Ik zal de zaak nogmaals nalezen en probeer contact te leggen met het deurwaarderskantoor. Mocht ook ik hierin niet slagen, laten we het aankomen op een rechtszaak. Gezien uw overtuigend bewijs zal de rechter uw zaak zeker naar het land der fabelen verwijzen.
Moet ik dan voor de rechter verschijnen, vroeg de man enigszins geschrokken. Neer hoor, zei ik, die zaak regel ik voor u.
In wat voor een land leven wij toch, zei de man. Blijkbaar zijn ouderen gemakkelijk te intimideren, omdat de meeste niet weerbaar zijn. Het kost me slapeloze nachten en je voelt je zo machteloos.
Ook ik kon geen contact leggen met het bewuste deurwaarderskantoor, voortdurend in gesprek, met andere woorden onbereikbaar. Ook na een schrijven mijnerzijds geen response.
Uiteindelijk heeft de rechtbank de zaak geseponeerd.
© Maydana
Afgelopen week schuifelde de oudere man mijn kantoor binnen. Enigszins verbaasd keek ik hem aan en vroeg; ‘Heeft u een afspraak ‘? Hij schudde zijn hoofd. Bedeesd nam hij plaats in de stoel en legde een stapel papieren op mijn bureau. “Wilt u daar even naar kijken’, vroeg hij, want ik kom er niet meer uit. Ik ontvang brieven van de deurwaarder over een niet betaalde rekening en nu dreigen ze met een dagvaarding. Maar ik heb betaald, kijk u maar, hier is mijn bankafschrift.
Ik pakte de stapel papieren. Alles lag netjes op datum en in een oogwenk moest ik constateren dat hij inderdaad had betaald en zeker op tijd. Bovendien had hij de moeite genomen twee aangetekende brieven de sturen naar de deurwaarder, waar echter geen enkele reactie op was gekomen. Kort voor oud en nieuw had hij opnieuw een schrijven ontvangen met de tekst; begint u het nieuwe jaar met een schone lei en zonder schulden, wij zullen u 25 euro korting geven op het door ons te vorderen bedrag.
Ter informatie, het zogenaamde niet betaalde bedrag was 28 euro, uiteraard verhoogd met de kosten van de deurwaarder, een totaal bedrag werd geëist van 65,25 euro. Korting 25 euro, restant 40,25 euro. Nu is een korting, gegeven door een deurwaarder discutabel. Maar elke euro is teveel, zeker als men heeft betaald.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar kreeg de man opnieuw een schrijven, waarbij hem werd medegedeeld dat zijn dossier uit handen was gegeven en een dagvaarding zou volgen.
Ik probeerde hem duidelijk te maken dat deze actie waarschijnlijk op een vergissing berustte en ik een poging zou ondernemen de deurwaarder te benaderen.
Die moeite kunt u zich besparen, riep de man. Ik heb al uren aan de telefoon gehangen, ingesproken en gewacht op een retourantwoord. Geen antwoord op mijn aangetekende brieven, helemaal niets. Bovendien heb ik contact opgenomen met de firma, een Muntenhuis, waar ik een munt had besteld om de zaak uit de doeken te doen. Maar ik zal u zeggen, ik werd als een hond behandeld door een zeer agressieve dame, die me nauwelijks de gelegenheid gaf mijn verhaal te doen en me op een uiterst onbeschofte manier behandelde. Ik hoef toch niet tweemaal te betalen!
Uiteraard niet, zei ik. U hebt betaald, alles ondernomen wat in uw mogelijkheid ligt om aan te tonen dat dit een vergissing moet zijn, inclusief betalingsbewijs. Naar mijn mening was er niet meer mogelijk. Ik zal de zaak nogmaals nalezen en probeer contact te leggen met het deurwaarderskantoor. Mocht ook ik hierin niet slagen, laten we het aankomen op een rechtszaak. Gezien uw overtuigend bewijs zal de rechter uw zaak zeker naar het land der fabelen verwijzen.
Moet ik dan voor de rechter verschijnen, vroeg de man enigszins geschrokken. Neer hoor, zei ik, die zaak regel ik voor u.
In wat voor een land leven wij toch, zei de man. Blijkbaar zijn ouderen gemakkelijk te intimideren, omdat de meeste niet weerbaar zijn. Het kost me slapeloze nachten en je voelt je zo machteloos.
Ook ik kon geen contact leggen met het bewuste deurwaarderskantoor, voortdurend in gesprek, met andere woorden onbereikbaar. Ook na een schrijven mijnerzijds geen response.
Uiteindelijk heeft de rechtbank de zaak geseponeerd.
© Maydana
04-01-2009
Aboutaleb's erfenis
Controle en regels, daar bestaat Nederland uit. Want hebt u een uitkering van de bijstand of bent u AOW-er, krijgt u een gezellig bezoekje van een controleur,die haarfijn uw tandenborstels gaat tellen. Onze Nederlandse-Marokkaanse staatssecretaris Ahmed Aboutaleb gaat de wet aanpassen om uw leven te controleren. Onaangekondigde bezoeken van controleurs zullen toenemen en u gaat voor de bijl, mocht u samenwonen. Tot nu is het zo, dat alleen als er een vermoeden bestaat dat u de wet overtreedt, er controle plaatsvindt.
Per 1 juli 2009 kunnen de oudjes onder ons, die gezellig samen wonen om nog enige kwaliteit in dit leven te hebben, een bezoek verwachten van de Aboutaleb-controleurs. Want beste AOW-ers, u bent heel stout als u samenwoont en u wordt onmiddellijk gekort op uw uitkering. Nu ben ik eens benieuwd hoe deze Staatssecretaris dit wil regelen. Want oudjes zijn natuurlijk niet dom en zullen ná deze aankondiging twee huizen aanhouden en wordt de bewijslast wel heel mager. Dat betekent in de praktijk dat huizen bezet worden gehouden voor de schijn, en jaar in jaar uit als dekking gelden voor onze bejaarden. Want niemand wil een cent inleveren van het toch al schamele inkomen van deze leeftijdsgroep. We spreken dan natuurlijk niet over de groep babyboomers die hun schaapjes op het droge hebben en ruim kunnen leven. Want voor die groep is de uitkering AOW een fooi, waarmee ze gezellig een weekend verblijven in een superluxe hotel, met dank aan Drees. Echter telt dit niet voor de meeste, want dat is sappelen om rond te komen. Aldus worden de oudjes gestraft met een Aboutaleb-tax!
De vraag die rijst bij een dergelijke maatregel is; komt er ook een controle voor Marokkanen die vele miljoenen kinderbijslag claimen voor niet bestaande kinderen in hun Vaderland. Komen er maatregelen voor deze groep die ongelimiteerd naar hun vaderland vertrekken wegens psychische problemen en waar het Riaag hun achterna reist voor geestelijke bijstand en daarom van iedere sollicitatieplicht zijn ontheven? Komt er ook nog controle op de ouders van onze relschoppers, die Nederlanders het leven onmogelijk maken in diverse steden, mensen bedreigen, ambulancepersoneel en sinds kort ook de brandweer! Zijn we niet van mening dat voor de Staatssecretaris ( per 1 januari 2009 burgervader van Rotterdam) nog werk genoeg ligt in de eigen gelederen, zonder dat onze ouderen worden gecontroleerd op een extra tandenborstel!
Per 1 juli 2009 kunnen de oudjes onder ons, die gezellig samen wonen om nog enige kwaliteit in dit leven te hebben, een bezoek verwachten van de Aboutaleb-controleurs. Want beste AOW-ers, u bent heel stout als u samenwoont en u wordt onmiddellijk gekort op uw uitkering. Nu ben ik eens benieuwd hoe deze Staatssecretaris dit wil regelen. Want oudjes zijn natuurlijk niet dom en zullen ná deze aankondiging twee huizen aanhouden en wordt de bewijslast wel heel mager. Dat betekent in de praktijk dat huizen bezet worden gehouden voor de schijn, en jaar in jaar uit als dekking gelden voor onze bejaarden. Want niemand wil een cent inleveren van het toch al schamele inkomen van deze leeftijdsgroep. We spreken dan natuurlijk niet over de groep babyboomers die hun schaapjes op het droge hebben en ruim kunnen leven. Want voor die groep is de uitkering AOW een fooi, waarmee ze gezellig een weekend verblijven in een superluxe hotel, met dank aan Drees. Echter telt dit niet voor de meeste, want dat is sappelen om rond te komen. Aldus worden de oudjes gestraft met een Aboutaleb-tax!
De vraag die rijst bij een dergelijke maatregel is; komt er ook een controle voor Marokkanen die vele miljoenen kinderbijslag claimen voor niet bestaande kinderen in hun Vaderland. Komen er maatregelen voor deze groep die ongelimiteerd naar hun vaderland vertrekken wegens psychische problemen en waar het Riaag hun achterna reist voor geestelijke bijstand en daarom van iedere sollicitatieplicht zijn ontheven? Komt er ook nog controle op de ouders van onze relschoppers, die Nederlanders het leven onmogelijk maken in diverse steden, mensen bedreigen, ambulancepersoneel en sinds kort ook de brandweer! Zijn we niet van mening dat voor de Staatssecretaris ( per 1 januari 2009 burgervader van Rotterdam) nog werk genoeg ligt in de eigen gelederen, zonder dat onze ouderen worden gecontroleerd op een extra tandenborstel!
©Maydana
Abonneren op:
Posts (Atom)