Over het algemeen ben ik geen fervente televisiekijker, want de Nederlandse televisie heeft me op een paar dingen ná, weinig of niets te bieden. Daar ik uiteraard net als vele van jullie, niet op een onbewoond eiland leef, heb je rekening te houden met de rest van je huisgenoten.
Ten slotte kun je niet altijd en eeuwig op je kantoor bivakkeren, waar overigens ook een televisie staat, maar wordt van je verlangd je gezicht af en toe eens te laten zien in wat je noemt de woonkamer. Nu ben ik gek op kookprogramma’s, maar niet op Gordon Ramsy, en den Blijker is bepaald ook niet mijn favoriet. Dus wijk ik uit naar onze Oosterburen, die mij werkelijk de allermooiste kookprogramma’s voorschotelen, maar me vooral niet lastig vallen met ellenlange reclameblokken, die totale ergernis opwekken, vooral als dat Mona-mannetje met zijn toetjes het beeldscherm vult. Ja, en elke avond kijk ik trouw naar de ellende van GTST, gewoon omdat ik dit halve uurtje als een vorm van ontspanning zie, één wereld waar alles kan en niets echt is. Maar mocht u en ik de illusie hebben, dat u een half uurtje kijkt naar de oer-Hollandse soap, stel ik u bij deze teleur. U kijkt exact dertien minuten!
Ja, want de rest is reclame! Zo kom je natuurlijk gemakkelijk aan twintig jaar soap. Nu heb ik weinig zin om dat uit te rekenen, hoeveel uren u eigenlijk precies heeft gekeken, maar toch even een formule er tegen aangegooid en kom dan tot de conclusie dat men als twintigjarige GTST-fan uiteindelijk maar vijfenzestig dagen van de 20 jaar heeft kunnen genieten van deze soapellende. Nu ben ik een afvallige, dat wil zeggen één invaller, want ik volg deze ‘flauwe kul ‘ pas sinds mijn terugkomst naar Nederland in 2006.
Ook het fenomeen Benidorm Bastards wekt mijn ergernis op. De rest van mijn huisgenoten lachen zich krom, maar ik kan met de beste wil van de wereld nog geen glimlach op mijn gezicht toveren. Mocht ik op zulke momenten in de huiskamer zijn, verlang ik immens naar de afzondering van mijn kantoor, en ben dan blij dat reclameblokken deze vreselijke uitzending onderbreken. Als dit soort van amusement valt onder de categorie, hoe maken we onze ouderen tot een belachelijke groep, dan is dat in ieder geval gelukt. Tevens vraag ik me af, hoe deze groep semi-acteurs zich hebben laten verleiden tot een dergelijke belachelijk programma. Deze generatie klaagt steen en been, dat onze jongeren geen enkel respect meer heeft voor de vergrijzing, maar als men het gedrag van deze ‘ouderen’ voorbij ziet flitsen, kan men niet anders dan geen of weinig respect opbrengen voor de grijshoofden. Gelukkig is dit maar een minimale groep van ouderen die zich te buiten gaan aan wangedrag en met dit vulgaire programma, de lachers op de hand probeert te krijgen.
Wat proberen de commerciële zenders ons toch allemaal voor te schotelen? We ergeren ons aan taalverloedering, maar lachen ons rot als een stel Haagse asociale pubers denken leuk te zijn. Nou, ik vind het helemaal niet leuk en wat mij betreft kunnen zowel de Benidormer’s en Haagse aso’s per onmiddellijke vertrekken naar een onbewoond eiland in Verweggistan.
Op zulke momenten ben ik even blij met de irritante reclameblokken!
© maydana 14-10-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten