Open brief aan de dader!

Open brief aan dader!


Deze brief zul je misschien nooit lezen, maar de drang hem te schrijven kunnen ze niet langer onderdrukken. Er was teveel tijd voorbij gegaan voor dat ze de moed konden opbrengen, hun gevoelens aan het papier toe te vertrouwen.

Je hebt een groot stuk van vele levens vernietigd, achterlatend vol onmacht, agressie, intense woede en wraakgevoelens. Iedere vorm van leven had je uit hun lichamen weggezogen.

Teveel jaren van hun leven lagen in jouw handen. Je was hun schaduw, hun stalker! Je leefde in een fantasiewereld, die niets meer met de werkelijkheid had te maken. Als pathologische leugenaar leefde je in de jouw eigen gecreëerde wereld.

Maar je hebt meer mensen in je poel van verderf gestort. En nooit zul jij begrijpen wat je onschuldige hebt aangedaan. Je leefde van manipulatie, en altijd die eeuwige ontkenning. Je zult altijd blijven ontkennen en iedere schuld verwijzen naar het land der fabelen.

Hoe kunnen ze in godsnaam verder leven met deze littekens, die hun zielen ontsieren. Hoe sterk moeten ze blijven om te kunnen overleven met deze zware last die jij op hun schouders hebt gelegd? Zonder enige vorm van spijt draafde je door hun leven, denkend dat jij slachtoffer bent van je eigen fantasieën. Je leeft je leven verder, je slachtoffer(s) achterlatend in wanhoop en verdriet, elke nieuwe dag en dag vol angst en wantrouwen.

Ze zou zich bevrijdt willen voelen van woede of wraakgevoelens. De onmenselijke lange jaren van ‘vluchten’ willen vergeten. Maar jij zult nooit kunnen begrijpen wat je slachtoffers hebt aangedaan door je gedrag, agressie, manipulatie en leugens. Ze willen jouw woorden vergeten; ik zal niet eerder rusten voordat een ieder kiest voor de vrijwillige dood. Maar eigenlijk waren ze al dood, geen gevoel, wereldvreemd, zich schuilhoudend voor jou.

Wat is er toch misgegaan in jouw leven? Waarom wilde je de levens van onschuldige manipuleren? Waarom maak je levens van anderen tot een hel en zadel je ze op met schuldgevoelens.
Je ontneemt je slachtoffers de gelegenheid een harmonieus leven te leiden, je verminkt hun persoonlijkheid en ziel, ondermijnt hun eigenwaarde.

Slachtoffers hebben geen empathie. Ze kunnen niet vergeven, en vooral niet vergeten!

Maar voor jou komt ooit de dag des oordeels. Hopelijk zullen rechters meedogenloos over je oordelen, want je bent ziek in je hoofd, en een pathologische leugenaar, en eens zul jij je moeten verantwoorden voor al dat leed wat je hebt aangericht,

Niemand mag levens van anderen zo manipuleren, zo intens misbruiken dat zij niet meer in staat zijn een normaal leven te leiden, zonder de eeuwige angst.

In naam van je slachtoffers…


© Maydana

Sluit uw ogen niet, meldt kindermisbruik!

Iemand, die incest in z'n naaste omgeving heeft meegemaakt kan zich voorstellen welke gevolgen een dergelijke daad zal hebben voor het slachtoffer en de toekomst.

Ik heb ze zien lachen, de daders bij de rechtbank, en slachtoffers die als oud vuil in een hoek werden gezet door de rechtelijke macht. Meestal vrijspraak wegens gebrek aan bewijs, tenslotte zijn er nooit getuigen, of een taakstraf waar ze in dit land zo goed in zijn. De daders lopen weer vrij rond en het "spel "gaat opnieuw beginnen met hun ziekelijke geest. Je zou ze verwensen naar Verwegisstan. Wat me nog meer verbaasd is dat moeder's of vader's hier geen enkel vermoeden van hebben, althans dat is in de meeste gevallen hun versie. Iets wat ik me nauwelijks kan voorstellen. Moeder's die het gewoon weten en goochelen met de waarheid, uit angst of welke andere reden dan ook.Hoe kun je je kind zo laten "mishandelen en misbruiken" een trauma voor het leven. Misbruikte kinderen zullen nooit en te nimmer nog goed functioneren, in het leven wat nog voor hun ligt.Elk vertrouwen is zoek, maar ook naar de moeder of vader. Ik vraag me af waarom de rechtelijke macht slachtoffers van een dergelijke misdrijf niet serieuzer neemt en enkel de dader op z'n woord gelooft. Daders zijn pathalogische leugenaars en nietsontziend ten aanzien van onschuldige kinderen.

Ik dacht dat ik al veel gehoord had in rechtszalen en dat er weinig is waar ik nog rooie koontjes van krijg of m'n wenkbrauwen bij zal fronsen. Toch hoorde ik onlangs een verhaal van een officier van justitie dat me alsnog van m'n stoel deed vallen. Deze officier vertelde tijdens een zitting dat advocaten van opgepakte pedofielen tegenwoordig wordt gevraagd om zeer voorzichtig te zijn met het verlenen van dossiers aan hun gedetineerde cliënten. Want plaatjes van slachtoffers die in dossiers zitten, zouden namelijk gretig aftrek vinden bij zedendelinquenten in Huizen van Bewaring en gevangenissen.

Pedofielen en andere zedendelinquenten worden in gevangenissen vaak apart gezet om hen te beschermen tegen de andere gevangenen die 'hoger' op de sociale ladder staan, zoals overvallers. Bovenaan de ladder staan, te uwer informatie, de gewetenloze en bikkelharde Oostblokcriminelen. Die bovenste trede moet gedeeld worden met de categorie 'witte-boorden-criminelen'. Want nergens zijn gedetineerden meer van onder de indruk dan van zeer geslepen witte-boorden die ander geboefte of de staat financieel een flinke poot hebben uitgedraaid. Maar terug naar die plaatjes. De gedachte is toch niet te bevatten dat foto's van slachtoffertjes van criminele pedofielen in een gevangenis onder zedendelinquenten worden rondgedeeld of voor grof geld worden doorverkocht?! Foto's die de pedo's vaak zelf hebben gemaakt tijdens hun 'spel' met of verkrachting van de kinderen.

De afwijking om je seksueel tot kinderen aangetrokken te voelen, zit tussen de oren. Verschillende pedofielen heb ik in de rechtszaal eerlijk horen vertellen dat die afwijking er met geen therapie of gevangenisstraf is uit te krijgen. 'Het kan tien jaar lang goed gaan, maar dan ineens zie ik een kind lopen en krijg ik weer dat gevoel terug', zei ooit een pedofiel van in de zestig huilend tegen de rechters. De man zei dat hij dat seksuele gevoel op zo'n moment niet kan negeren of onderdrukken. 'Ik kan dát kind misschien laten lopen maar dan pak ik een dag later een ander kind.' Deze man weet dat het absoluut niet kan wat hij kinderen aandoet.

Maar heel veel pedofielen heb ik aan rechters horen vertellen dat de kinderen met wie ze seks hebben gehad, het fijn vonden. Sterker nog, dat die kinderen er zélf om vroegen. Dat die seks ook goed was voor de ontwikkeling van een kind. En dat een kind maar beter met een ervaren iemand seks kan hebben dan dat gestuntel met jeugdige leeftijdgenoten. Maar als je regelmatig zedenzaken bijwoont en ook nog moeder bent, zou je die criminele pedofielen soms willen droppen op een eiland bij Verweggistan. En die plaatjes die ze hebben gekocht of gekregen in de gevangenis, moeten ze voor de dropping inleveren.