Mobiel, irritant apparaat!

Dit minuscule kleine irritante, maar vooral altijd storende apparaatje beheerst ons dagelijkse leven. Het opdringerige en altijd aanwezige tweede 'IK' maakt van ons leven een verkleinde telefooncentrale. Altijd bereikbaar luidt het motto.


Ongevraagd dringen de tientallen verschillende beltonen ons leven binnen, van stevige heavy tot klassiekers en toppers, en het destijds zo beroemde NOKIA-deuntje heeft plaatsgemaakt voor allerlei varianten. Gaat er een telefoon, duikt je omgeving in jas- en broekzak, zoekt vertwijfeld in een handtas of roept 'waar heb ik dat verrekte ding nou weer gelaten', om dan een illusie armer te constateren dat het toch niet hun telefoon was die belde.

Lang leve de communicatie, we bellen, wappen, faxen, twitteren, e-mailen , maken foto’s en versturen deze per mobiel, we betalen ermee en…men kan ook nog gebeld worden. O, ja dat vergeet ik bijna, de nodeloze sms-berichten die voortdurend over je display rennen. Je zou er depressief van worden!

Toch bereiken mij berichten dat KPN verlies lijdt, waarbij ik mij afvraag hoe dat in vredesnaam mogelijk is. Of KPN heeft geen goed management, of wij bellen te weinig wat ik me nauwelijks kan voorstellen. Waar ik me vertoon, zie ik telefonerende wezens en vraag me af, welke belangrijke en urgente berichten moeten worden doorgegeven. Nauwelijks de luiers ontgroeide jongeren lopen met dat minuscuul kleine voorwerp aan hun oor te praten in het luchtledige.

Ga je met vrienden uit eten, wordt het mobiel op tafel gelegd en verontschuldigend medegedeeld: " Sorry, ze moeten me kunnen bereiken", waarbij ik mij krampachtig afvraag "WIE moet WIE bereiken? Gebiologeerd staar ik naar de op tafel gelegde gsm-ettertjes en hoop in stilte dat de KPN-centrale de hele avond is lamgelegd door een aanslag van de PLO. "Waar is jou mobiel", vragen de gasten in koor. Verontschuldigend, maar toch uiterst pinnig antwoord ik: " Vanavond ben ik niet bereikbaar, lekker rustig!".

Zoals verwacht begint na het serveren van het voorgerecht het eerste " ettertje" al geluid te maken en word ik ongewild luisteraar van een nietszeggende conversatie welke in een volume wordt afgewerkt dat lijkt op een stadsomroep. Even later vibreert het volgende toestel en ik vraag mij af hoeveel van deze ongenode "gasten" nog zullen volgen tot de koffie met mokkaboon en pepermunt.

Dromend over stilte denk ik, hoe was dit eigenlijk vroeger met onze communicatie? Ik kan mij nog herinneren dat ik stiekem gewapend met een gulden naar de telefooncel liep en probeerde mijn geheime liefde te bellen. Mijn grootmoeder was in het dorp de enige die telefoon had en iedereen maakte hier op gezette tijden gebruik van, weliswaar alleen voor uiterst dringende zaken.

Tegenwoordig staat moeder de vrouw haar kinderen te bellen bij onze grootgrutter met de vraag aan het thuisfront welke groenten en vla er op tafel moeten komen en een uitgebreide uitleg over het aanwezige assortiment. Ja, inspraak moet er zijn, tenslotte hebben we niet voor niets een mobiel.

Twintig jaar geleden werd ik beroepshalve verplicht een mobiel aan te schaffen - om overal bereikbaar te zijn voor mijn superieuren, en het toen beruchte NOKIA-geluid mij iedere keer steevast een hartverlamming bezorgde. Levensgevaarlijke toeren moest ik ondernemen om de heren te antwoorden op vragen welke best even hadden kunnen wachten . Bovendien was twintig jaar geleden de bereikbaarheid bij lange na nog niet volmaakt. Je mocht van geluk spreken dat je binnen zendbereik was, als een van de heren weer een niet relevante "belangrijke" vraag had. "Waar was je nou weer, je bent weer niet bereikbaar ", alsof je in die korte tijd even een uitstap had gemaakt naar het zonnige zuiden, in hun tijd.

Mobiel, je ben bent vreselijk gemakkelijk maar soms verwens ik je naar Verweggistan of misschien nog beter dump ik je in de vissenkom.

© Maydana

Service, weet u wat dat is?

Mijn mobiel bleef stil, dagenlang!. Vreemd, want dat ellendige ding had de gewoonte om op de meest onmogelijke tijden mijn rust te verstoren. Blijkbaar was ik niet meer populair en had telefoonstilte zijn intrede gedaan. Toch vreemd, en ik vroeg mijn collega even de moeite te nemen mij te bellen. Hij keek mij uiterst vreemd aan, en riep is het weer zover, controlfreak. Wees blij dat dat ding niet over gaat, lekker rustig!

Ik probeerde nog uit te leggen dat dit niet normaal was, maar hij wuifde mijn argumentatie weg. Oké, ik bel wel, freakje.
Ik keek gespannen naar mijn mobiel en het bleef akelig rustig, zelfs doodstil. Nou, opperde mijn collega, die is dus gaan hemelen, tijd voor een nieuwe.

’s Middags spoedde ik mij naar een van onze grootste Mediaconcerns en zocht met veel elan naar een nieuwe rustverstoorder. Keuze genoeg, de verkoper wilde me nog een nieuw abonnement verkopen en was hevig teleurgesteld dat ik daar geen interesse voor had. U krijgt een prachtig en van alle gemakken voorziene nieuwe telefoon, riep hij wanhopig.

Beste man, zei ik lichtelijk geïrriteerd ik heb een abonnement, ik wil gewoon een nieuwe telefoon. Let wel telefoon, waar je mee kunt bellen en gebeld worden en verder niet al teveel poespas. Want dat kost me dagen om beschrijving door te lezen en daar heb ik toevallig geen zin in. Toch viel ik voor een mooi design toestel, want het oog wil tenslotte ook wat.

Mijn besluit stond vast, dit toestel moest het worden. De simkaart plaatsen en hup de rust kon weer worden verstoord. Tot mijn verbazing zag ik dat er meer dan 35 oproepen waren geweest tijdens dat mijn oude toestel de geest had gegeven.
Enigszins opgelucht verliet ik het Mediaconcern. Even tijd nemen om wat te spelen en mijn onbeantwoorde oproepen door te nemen.

Een week verder werd het weer akelig stil en mijn nieuwe mobiel had blijkbaar vakantie genomen. Na controle bleek hij het dus te hebben opgegeven. Uiteraard was de weg naar de winkel aangezegd en de afdeling service vertelde me na uitvoerig onderzoek dat het door mij aangeschafte toestel tot enige mankementen vertoonde en het moest worden opgestuurd naar de fabrikant. ‘Hebt u een leentoestel voor mij ‘, vroeg ik in mijn onschuld. ‘Nee’, daar doen we niet aan.
Dus was het gevolg dat ik zonder mobiel de deur uitliep en bedacht dat ik thuis nog een antieke mobiel had en deze misschien nog te gebruiken was. Zo gezegd, zo gedaan.

Drie weken later werd ik gebeld dat mijn nieuwe toestel weer was gearriveerd. Na het gebruik van enkele dagen, gaf het weer de geest en  volgde ik opnieuw dezelfde procedure.

Opnieuw moest mijn antieke mobiel dienst doen en weer duurde het ruim drie weken dat ik van mijn nieuwe aankoop gebruik kon maken. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat dit weer een ‘Maandagstoestel ‘was en ik de hoofdprijs had gekocht.

Uiteindelijk kreeg ik mijn nieuwe aankoop  terug, maar het bleef haperen en vele wegen leiden blijkbaar naar dit mediaconcern, maar ik had er genoeg van. Vanaf nu had ik me strikt voorgenomen naar een belwinkel te gaan, zocht een nieuw toestel uit en tot op heden heb ik geen enkel probleem ondervonden. Het design prul heb ik in de doos gestopt en laten verdwijnen in de kast. Om er nooit meer naar om te kijken, maar vooral te denken aan de prachtige en weloverwogen service die grote bedrijven bieden aan hun klanten.

Geef mij maar de buurtwinkels, daar waar je nog als klant wordt behandeld en services nog hoog in het vaandel staat.

© Maydana

God heeft een mobiel!

God heeft een mobiel!

Afgelopen week las ik een artikel waarbij men een half jaar in de gelegenheid wordt gesteld,te bellen met God. Tot mijn grote verbazing zag ik aan het einde van genoemd artikel ook nog een nummer staan. God gaat onder het gewone volk. De hedendaagse techniek is doorgedrongen tot het paradijs, en de uitverkoren provider mag zich in de hemel prijzen. Nu is God niet meer één van de jongste, en de vraag die bij mij opkwam, natuurlijk weer die bodemloze nieuwsgierigheid, voor welk mobiel hij heeft gekozen en hoeveel belminuten en hoeveel gratis sms-jes, maar vooral welk deuntje!

Als ik naar mijn bejaarde moeder keek, en die was is in verhouding genomen natuurlijk nog piepjong in vergelijk met God, is mijn vraag, zou God net zo een bejaardenmobiel hebben? En veel te grote mobiel met één knop, die onnatuurlijk blauw gaat oplichten als hij overgaat.
Uren heb ik gezeten, om mijn moeder de eenvoudige handeling van de blauwe knop in te prenten. Mam, je hoeft alleen maar op die knop te drukken en de rest gaat vanzelf.
Ja, ja, riep ze dan uiterst geïrriteerd, nu weet ik het wel. Oké, zei ik, dan ik bel je even, en natuurlijk ging het fout en mijn lieverd drukte op allerlei plaatsen, behalve op die blauwe knop. Zou het bij God hetzelfde gaan, vroeg ik me af? Of zou een van de opperengelen eindeloos geduld hebben gehad, onze lieve Heer de fijne kneepjes van de mobiel bij te brengen? Blauw knopje indrukken, lieve Heer zal de opperengel mening maal hebben geroepen.
In tijd van crisis en narigheid is het “IN” je geloof op te vijzelen. Blijkbaar dient dat als houvast in een slechte tijd. We leggen de theorie van Darwin naast ons neer en storten ons op het geloof. In de hoop dat hij ons door de crisis zal heen slepen.
Blijkbaar heeft God ineens de X-factor en is uitgerust met de onmisbare mobiel.
Wanneer het precies was, weet ik niet meer, maar een tijdje geleden kon je God een brief schrijven, nu kun je bellen en misschien heeft hij over een tijdje een e-mail adres. Wie zal het zeggen. God, op de technische toer en bereikbaar voor iedereen.
Kunnen we voordat we het aardse met het hemelse verruilen alvast onze grieven kenbaar maken, want tenslotte heeft hij ons heel veel uit te leggen.
Scheelt straks in de hemelse wachttijd, en is God alvast op de hoogte van onze vragen. Kan de afdeling administratieve opperengelen alles alvast op orde brengen en bij binnenkomst, alleen nog maar afvinken. Ben benieuwd hoe hij Andries Knevel zal beoordelen, met zijn twijfels over de zesdaagse werkzaamheden. Misschien heeft Knevel bij nader inzien alvast Gods mobiel gebeld en zijn verontschuldigingen aangeboden.

Natuurlijk allemaal flauwe kul, het is een kunstproject. De kunstenaar wil met dit kunstwerk God bereikbaar maken voor iedereen. De moderne mens met zijn onmisbare mobiel kan God bereiken, en hem raadplegen.
Of u antwoord krijgt is een ander verhaal. Misschien is dat pas in de wachttijd op het hemelse pad van het hiernamaals.
Voor dat ik het vergeet; het nummer van God is 06-44244901.


© Maydana

Zin om bekende Nederlanders te bellen?

De telefoonnummers van bekende Nederlanders liggen letterlijk op straat. Nu wordt er heel wat gegoogeld om achter informatie te komen, maar dat het mobiele nummer van onze Minister President op Google staat, mag bijzonder worden genoemd. Dat dit uiteraard niet de bedoeling is, moge duidelijk zijn. Wat blijkt nu, het GPD, de persdienst van de regionale kranten heeft een fout gemaakt, en duizenden telefoonnummers van bekende tot minder bekende Nederlanders zijn door Google geïndexeerd en op Internet belandt.
Zo waren onder meer te bereiken; Jort Kelder, Felix Meurders, Mart Smeets, maar ook het nummer van steradvocaat Gehard Spong.
Ook het mobiele nummer van Jan Peter Balkenende werd hierdoor publiek en wie zou er nu geen zin hebben, om een gezellig gesprek te voeren met JP. Of misschien zijn grieven te uiten, want tenslotte hebben we in dit land heel wat Boze Nederlanders.

Dit soort van informatie is te danken aan een lek bij het GPD, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Daar we in dit land wars zijn van enige privacy, blijkt elke keer weer dat Google een groot aandeel heeft in het publiceren van privé-gegevens.
Vanmorgen heb ik maar een met enige willekeur gegoogeld en wat blijkt, ik kan bellen met de personen welke ik heb ingegeven, meestal nog met adres, waarvan ik zeker weet dat ze dit niet op prijs zouden stellen. Uiteraard zal ik dat niet doen, maar toch is de verleiding groot even een gezellige babbel te houden met Maarten van Rossem of Youp van ’t Hek.
Mochten de aanhangers van Geert Wilders met hem willen babbelen, zijn mobiele nummer staat op Internet.
Foutje GPD, bedankt, zullen vele bekende Nederlanders roepen. Dat wordt dus voor velen het aanvragen van een nieuw mobiel nummer, erger nog misschien wel verhuizen.

© Maydana 12 augustus 2009