Doodvermoeide arts-assistenten

Minister Klink is bepaald niet één van mijn favorieten, maar in de kwestie te veel verdienende medische specialisten, kan hij op mijn steun rekenen. Deze groep verdient tegen de klippen op. Nou ja, verdienen is een groot woord, zij nemen het tot zich. Inkomsten die variëren tussen euro 500.000 en een miljoen, schijnen normaal te zijn. Is dit niet ver boven de Balkenende-norm?

Wat nog veel schrijnender is, is dat de in opleiding zijnde artsassistenten te veel uren draaien, terwijl de heren specialisten thuis zitten of op de golfbaan hun vertier zoeken. Wel bereikbaar, maar niet aanwezig! Daarom lopen de diensten van de artsassistenten op tot 80 uur per week, met als gevolg oververmoeidheid. Dat er bij het stellen van een juiste diagnose soms tragische vergissingen worden gemaakt, zal iedereen duidelijk zijn. Gelooft u mij, ik spreek uit ervaring. De heren specialisten zijn meer afwezig, dan aanwezig. Het zijn artsen in opleiding en men mag toch verwachten dat een doorgewinterde specialist de zaak in de gaten houdt en de arts-assistent back-up geeft, want dat is toch de bedoeling van de opleiding. Bovendien ontvangen deze assistenten een minimaal salaris, in geen verhouding tot het werk en de verantwoording die zij moeten nemen. De tijd dat men een arts klakkeloos geloofde, heeft zijn beste tijd gehad.

Nederlanders worden steeds slimmer en bovendien dient men ongeveer een studie medicijnen achter de rug te hebben om vooral goed op zich zelf te kunnen passen, mocht men onverhoopt in de handen vallen van onze medici. Het woord arts-assistent zegt het al; assistent, dus assisteren, onder leiding een doorgewinterde medicus, die met argusogen let op de verrichtingen en diagnoses. Uiteindelijk hebben we te maken met mensen, hun leed en pijn, die verwachten dat men met uiterste precisie werkt en diagnosteert.

Dat specialisten mogen best het nodige verdienen, maar als patiënt mag men verlangen dat deze specialisten dan ook aanwezig zijn en niet de boel de boel laten en arts-assistenten laten opdraaien met werktijden van 80 tot 90 uur per week. Het ergste is nog dat de arts-assistenten zich nauwelijks durven te verweren tegen een dergelijke slavendrijverij. Bang voor hun baantje, bang voor de specialist. Het begint al bij de huisarts, de assistente bepaald of u een afspraak met de arts kunt maken, of dat een simpele Paracetamol voldoende is. Bovendien prefereert een arts tegenwoordig een soort van kantoorbaan, dus bijna nooit aanwezig.

Beseft u wel, dat de waanzinnig hoge beloningen voor afwezigheid door u worden betaald via de steeds maar stijgende kosten voor de zorgverzekering. Klink mag in deze van mij het mes erin zetten, en betalingen navenant prestatie zeker een optie is. Maar ook de aanwezigheid van een specialist dient beter te worden geregeld en moet ook worden meegnomen in het pakket maatregelen. Kijk naar de ons omringende landen, zoals Duitsland en België, waar arts-assistenten daadwerkelijk assisteren en hun kunde verbeteren door dagelijks te worden begeleid door de specialist in kwestie. Deze draait net zoveel uren. Klink dient per direct in te grijpen en dit soort van ontoelaatbare hoge vergoedingen voor het niet aanwezig zijn, te stoppen.

© Maydana

Bibberende handen!

Niemand zit te wachten op een operatie, maar soms een noodzakelijk kwaad zich over te geven aan de heren specialisten. Een soort van wederzijds vertrouwen om de regie in handen te leggen van een wildvreemde. Dan mag te toch verwachten, als je onder zeil bent, dat deze zich voor 300% procent inzet om in je chemische fabriek te rommelen. Nu heb ik enige weken geleden een artikel gelezen waarin werd vermeldt, dat er en speciale kliniek bestaat voor het afkicken van artsen en advocaten.

Na het lezen hiervan dacht ik in mijn simpelheid, waarschijnlijk sterk overdreven dit soort van berichtgeving. Maar niets blijkt minder waar, want heden berichtte de Telegraaf en ook andere kranten dat het bekend was, dat een harde kern van meer dan duizend artsen en advocaten zich op de been houden met alcohol, pillen en poeders. Typisch een geval van verslaafd zijn! Dus op naar de afkickkliniek voor de upperclass, die tevens ook nog even een psychiatrische behandeling ondergaan. Natuurlijk in alle anonimiteit! Want vele van de ‘rijke superverslaafden “kiezen voor een buitenlandse kliniek, opvallen met je verslaafdheid is not done. En beste lezer, er blijkt een duidelijke toename te zijn van deze beroepsgroepen die wankelend uw maagzweer opereren of uw zaak verdedigen voor de rechtbank. De uitkomst hiervan kunt u natuurlijk zelf bedenken. Maar ook piloten grijpen steeds meer naar de fles en proberen de slecht onderhouden zilveren vogel, met u als passagier aan de grond te zetten. Prettige landing, zal ik maar zeggen. Vliegen heb ik al lang afgeschaft, gezien het onderhoud inclusief dronken piloten mij niet het meest prettige gevoel geven. Dus wordt mijn vakantie bestemming Drenthe of Limburg, even de grens over of een iets langere autorit naar Frankrijk. In ieder geval heb ik dan voor 80% de regie in handen en hoop dan maar dat een dronken bestuurder het niet op mij heeft afgezien en mijn auto ramt met alle gevolgen van dien.

Mocht ik in een rechtszaak verwikkeld raken, zal ik mijn reukorgaan moeten ontwikkelen. Dit om te kunnen ruiken of mijn advocaatje niet te diep in het glas heeft gekeken, dan wel zwalkend de lange gangen van de rechtbank probeert te komen, en misschien pardoes plaatsneemt in het verdachtenbankje, zwaar onder invloed van pillen. Misschien heeft de rechtelijke macht ook last van psychische stoornissen en is de chaos compleet en blijkt dat ik de enige nuchtere ben. Wordt het toch tijd voor een snelcursus rechten, om mezelf te beschermen. Erger en kwalijker is natuurlijk onze groep specialisten ( lees veredelde automonteur ) die zich onder invloed door mijn chemische fabriekje graaft en wellicht mijn darmen en maag voor andere organen aanziet en daardoor mijn complete chemische proces in de war gooit. In een dergelijke situatie bent u geheel overgeleverd aan een verslaafde specialist en heeft u geen enkele invloed meer op het verloop. Ze spuiten u vol met allerlei drugs en misschien heeft u geluk, daarna weer wakker te worden. Maar alles is terug te voeren op slecht management van ziekenhuizen, de uitgeknepen zorg en de graaiers aan de top. Want tenslotte moet iemand toch de schuld krijgen van hun verslaving. Ik wens u allen in ieder geval voor het nieuwe jaar geen opname in een ziekenhuis en hopelijk geen rechtszaak aan uw broek, misschien zijn ze in 2010 afgekickt en kunnen ze hun werkzaamheden weer naar behoren verrichten.

© Maydana